Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ενα γενέθλιο ποιήμα για την Tζούλια

Σε γνώρισα, σε φίλησα, σ’ αγάπησα εντέλει,
Την ώρα που σε αγκάλιαζα έπαιζε ένα τέλι.
Ταξίδευα για να σε βρώ,
Κι ήταν μοιραίο να ξενιτευτώ.

Πρώτο ταξίδι ένα ταξί, στον Πύργο ήμασταν μαζί.
Στο δεύτερο άλλαζα ζωή, σε αγαπούσα με κορμί.
Στο τρίτο δε φοβήθηκα, μα να πονάς αρνήθηκα.
Στου Πάσχα την οχλοβοή, ήσουν καλή και τρυφερή.

Εκεί που οι λέξεις τους, μισές – μισές Ελληνικές,
Οι υπόλοιπες μοιάζουν Αγγλικές,
Το δέρμα τους είναι σκοτεινό, το ύψος τους είναι πολύ μικρό,
Έμεινες για πολύ καιρό.

Γιορτή σα σήμερα ξανά,
Κι έχω καμένα τα φτερά.
Μα σ’ αγαπώ, και ξόρκι στήνω δυνατό,
Να μη πονάς πόνο τυφλό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Χρήστος Φιλίππου

12 σχόλια:

rose είπε...

Σε ευχαριστω Χρήστο για το ποιημα, την αγαπη και το ξορκι...

ευχομαι τα φτερα σου να μεγαλωσουν
σε οριζοντες ανοικτους

σε φιλω

Disdaimona είπε...

Χρόνια Πολλά ρε! :)

the Idiot Mouflon είπε...

Μπρε Ρόουζ, εγώ τους είπα ότι δεν είσαι ο Μαντέλα αλλά αυτοί οι άστεγοι ζητιάνοι που αγκάζαρα δεν καταλαβαίνουν και πολλά:


http://www.youtube.com/watch?v=gwKIC4AK-s8

rose είπε...

αυτα παθαίνεις αμα ψωνίζεις κοψοχρονιάς ...

:-))

rose είπε...

ευχαριστω Disdaimona μου

όπως είπα και αλλού
κερνώ αισιοδοξία σήμερα

:-)

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

να ζήσης να γεράσης,
σαν τον μάππουρον να σπάσεις!

rose είπε...

αρέσκει μου!

ευχαριστώ
:-)

ruth_less είπε...

Πολύ όμορφο!

Να ζήσεις Ρόουζ μου, δυνατά και αγέρωχα όπως αρμόζει σε ένα ελεύθερο άλογο.

Να ζεις την αγάπη.

Νάσια είπε...

Χρόνια σου πολλά, Rose, να μην πονάς πόνο τυφλό!

rose είπε...

ευχαριστω Ρούθ

ευχαριστω Νάσια

Ανώνυμος είπε...

χρονια καλα!!! :-)

rose είπε...

σ ευχαριστω :-)