Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

μηνυμα πρώτο


Εκει που θα πας,
όσα και να αφήσεις πίσω σου
θα έχεις παντα μαζί σου
την εαυτή σου

4 σχόλια:

Diasporos είπε...

Δυνατή εαυτή έχεις φίλτατη για να έρχεται μαζί σου τόσο πιστά! Εμένα προτιμά να κρύβεται όταν ταξιδεύω, με το στανιό να βγεί.

Καλά να περνάς εκεί που είσαι. Γράψε αν βρεις την ώρα.

Ανώνυμος είπε...

Η φυγή δεν είναι ελπίδα
Αλλά η καταδίκη της
Χτες πέθανε μια ελπίδα
Αύριο ό,τι ζούσε μ' αυτήν

Ανώνυμος είπε...

@ για τον πιο πάνω ανώνυμο
Πολύ απαισιόδοξο το μύνημα που δίνεις φίλε/η μου. Κάθε καινούργια μέρα πρέπει να είναι και καινούργια αρχή! Μην νομίσετε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς διότι έχω περάσει κάποιες καταστάσεις και κατάφερα να επιβιώσω ( όχι μόνο χάρις σε μένα αλλά του οικογενειακού μου περιβάλλοντος και κυρίως του έτερου ήμισυ).
Ευτυχώς που η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει τελευταία!

rose είπε...

γιατί "όσα αφήνεις πίσω",
είναι δειγμα φυγής??