Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Η ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ δεν ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ

Από το http://okados.blogspot.com/2008/07/blog-post.html

Η φιμωμένη είδηση του μήνα,
που δεν προβλήθηκε
από την ελληνική τηλεόραση!!!

Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε στην φόρα παρτίδα Κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς.
Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες) σε
μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!

Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων. Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή φρόντισε να την απομακρύνει βίαια, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη 'Embedding disabled by request').
Δυστυχώς η τηλεόραση μόνο ρόλο υπνωτισμού παρέχει στην κοινωνία μας. Το μόνο που δείχνουν και το μόνο που μαθαίνουμε είναι το DVD του Μάκη και ποιος θα γίνει παπάς στη θέση του παπά.
Αν μπορούμε να αντιδράσουμε κάπως με τα εφόδια που διαθέτουμε, είναι να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε μέσω του Internet. Τέτοια mail πρέπει να γίνονται forwarded.
Παρακαλώ στείλτε το σε όσους μπορείτε. Αυτή η είδηση ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΦΤΕΙ επειδή το θέλουν τα συμφέροντα τους.
Δείτε το βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw






Ψαχνοντας για περισσότερες πληροφορίες μόνο αυτη η ειδηση εμφανίστηκε σε ένα μπλόκ:

http://parapolitiki.blogspot.com/2008/05/blog-post_25.html



Η ΑΠΟΥΣΙΑ οποιασδηποτε ενημερωσης για την σημερινη κατασταση της Μαριας Μαργαρίτη και τη τύχη που είχαν οι καταγγελίες της είναι πέρα για πέρα αδικαιολόγητη.

η συνομωσίας της σιωπής που επικρατεί για τέτοια θέματα είναι δυστυχώς γνωστή αλλά η παντελής εξαφανιση νέων στοιχείων παραείναι ύποπτη..

εσείς τι λέτε;

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ

Η/ο άνθρωπος θα σκεφτόταν την ελευθερία αν ήταν πραγματικά ελεύθερη/ος;

αλλά όσοι/ες ελεύθεροι/ες δεν είναι, την σκέψη και την πάλη για ελευθερία, τί να την κάνουν;

Θα την ήθελε, την αναγνώριζε, την αποζητούσε και θα πέθαινε ή θα αγωνιζόταν στο όνομά της αν δεν είχε ήδη μέσα του/της στοιχεία αυτής της ελευθερίας;

Αυτη η επιθυμια για ελευθερία, πως αλλιώς δημιουργείται παρά από την απουσία της;

Κι αν είναι ήδη μέσα μας πως βρέθηκε εκεί;
Είναι μέρος του σχεδιασμού μας, ξεπήδησε από τη "σουπα" της εξελιξης ή προϋπήρχε ταυτόσημη με τη δημιουργία;

Για ποια ελευθερία άραγε μιλάμε;

Την ελευθερία να είσαι, να μιλάς, να νιωθεις, να προχωράς;

Την ελευθερία της "σκέψης", του "ατόμου", την ελευθερία στις "ανθρώπινες σχέσεις" και ελευθερία των "λαών";

Την ελευθερία που ξεδιπλώνεται στα συντροφικά ταξίδια του ανθρωπου ή εκείνη που γεννιέται τις μοναχικές στιγμές;

Την ελευθερία που ύμνησαν οι ποιητές και οι μουσικοί, που την χόρεψαν ξυπόλυτοι οι τσιγγάνοι;

Εκείνη που την γύρεψαν στην καμπύλη ενός λαιμού οι εραστές ή πάλι εκείνη που πόθησαν οι σκλάβοι;

Την ελευθερία που έγινε παντιέρα το 1798, ή εκείνη που φυλάκισε ολόκληρους λαούς σε παραλογισμούς; Που όπλισε την πάλη των λαών, των γραφικών, των μεθυσμένων, ή όλης της γη των κολασμένων;

Την ελευθερία που πνίγεται στην τοξικότητα της κριτικής;

Πνίγεται στα σχήματα, τα δογματα, την ενοχή, τους φόβους και τις συμβάσεις;
Την πληρωμή των λογαριασμών τέλος του μηνός, στα «δίκαια» και «δικά» του/της καθενός/μιας;

Ελευθερία που κάποιους τους καταπιέζει, αμηχανοποιεί, ή εξοργίζει;



Η λέξη ηχεί ως να ‘χει ροή,
ακούγεται να θέλει,
να απαιτεί,
και να θεριεύει ...



Ακούγεται αιθέρια - εξωκοσμική, εξωπλανητική ... κι όμως ταυτόχρονα με αίμα, ιδρώτα, γάλα, σπέρμα, δάκρυα ή κολπικό υγρό είναι δομημένη - υγρή σαν πρώτη ύλη...


Φαιά σαν υπόσχεση υπαρξης παντοτινής

και μιας αθανασίας που μέσα από θανατους ανασαίνει


κάπως έτσι τα βήματα μου με έφεραν στον Θουκυδίδη ....

«Ελεύθερον το εύψυχον» είπε,

Κι εκεί η απορία μεγαλώνει....

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Το φύλο της γλώσσας

Ακολουθεί η περιληψη του βιβλιου-οδηγού της Πετρουλας Τσοκαλίδου “TΟ ΦΥΛΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ” (Οδηγός μη σεξιστικής γλώσσας για το δημόσιο ελληνικό λόγο)- Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων, Αθήνα 1996

Πρόκειται για μια ολοκληρωμενη εργασία με σημαντικές εισηγήσεις για προβληματισμό. Ο Κακριδής αναφερόταν με πάθος σε πολλά σημεία των εισηγησεων της Τσοκαλίδου ήδη από τη δεκαετία του 70, σε 10λεπτα σποτ στην κρατική τηλεοραση. Οι εποχές αλλάζουν και μια γυναίκα εισηγείται..

Αναρωτιέμαι αν η κοινωνία μπορεί να δεχτεί...




Πρόλογος


Η γλώσσα εκφράζει όχι μόνο τις σκέψεις, αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Υπό αυτήν την έννοια, ακόμα και η απλή -η «αθώα»- εκφορά μιας λέξης, εννοεί και υπονοεί σκέψεις και σχέσεις που υφίστανται και επηρεάζουν τις διανθρώπινες σχέσεις. Όταν η συνεχής χρήση και εφαρμογή μιας γλώσσας αγνοεί ή απαξιώνει το θηλυκό φύλο, τότε η ίδια αυτή γλώσσα γίνεται φορέας πρακτικών προκατάληψης, μισογυνισμού και σεξισμού.

Στο βιβλίο-οδηγό της Πετρούλας Τσοκαλίδου εξετάζονται η σχέση της γλώσσας με το ζήτημα του φεμινισμού, η ερμηνεία και οι σημασιολογικές διαφορές της σεξιστικής γλώσσας, οι διαφορές των φύλων στη γλώσσα, η κατανόηση του γλωσσικού σεξισμού στο ελληνικό γλωσσικό περιβάλλον.

Ταυτόχρονα γίνονται προτάσεις, που σχετίζονται με την εναλλακτική χρήση εννοιών, με τελικό σκοπό τη χρήση μιας μη σεξιστικής γλώσσας, η οποία -πέρα από την αλλαγή της γλωσσικής έκφρασης- επιδιώκει την αλλαγή της σκέψης και της κοινωνίας, ώστε να καταργηθεί η ανισοτιμία των δύο φύλων, τουλάχιστον στο δημόσιο γραπτό και προφορικό λόγο.



Εισαγωγή


Ο φεμινισμός και η γλώσσα


Ο φεμινισμός, ως κίνηση/κίνημα, προήλθε από την ανάγκη των γυναικών για ισότιμη και αξιοπρεπή θέση, σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Ακούγεται συχνά ότι το γυναικείο κίνημα, ο φεμινισμός έχει πια ξεπεραστεί και οι γυναίκες κατέκτησαν πολλά από τα δικαιώματά τους για ίση πρόσβαση σε διάφορους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, ενώ το αίτημα για ίση μεταχείριση συχνά μεταφράζεται ως ισοπέδωση των δύο φύλων.

Εντούτοις, ίσο δε σημαίνει απαραίτητα και ίδιο. Ως ίσο εννοούμε και το ισάξιο, κάτι που εξακολουθεί να αποτελεί αίτημα για διαρκή εγρήγορση του γυναικείου κινήματος. Αίτημα με σκοπό την επίτευξη ισάξιας αντιμετώπισης των δύο φύλων, σε όλους τους τομείς της ζωής, και την ταυτόχρονη κατάργηση μιας ανδροκρατούμενης νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Αυτή η θέση και συνάμα στάση ζωής -αποτελώντας ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής συμπεριφοράς- προτείνει την εφαρμογή πρακτικών απόρριψης μιας κατεστημένης νοοτροπίας και τη δημιουργία εναλλακτικών προτάσεων, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας.

Η γλωσσική συμπεριφορά αποτελεί ένα τέτοιο επίπεδο, καθώς προσδιορίζει τόσο το κοινωνικοπολιτισμικό, μορφωτικό μας επίπεδο, όσο και μια καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Κατά συνέπεια, υπάρχουν διαφορές στη χρήση της γλώσσας -εξαιτίας του διαφορετικού κοινωνικού, πολιτισμικού, μορφωτικού, ηλικιακού μας επιπέδου-, αλλά και εξαιτίας του περιβάλλοντος στο οποίο βρισκόμαστε κάθε φορά. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν μέρος της ταυτότητας κάθε ανθρώπου. Το φύλο εντάσσεται επίσης σε αυτά τα χαρακτηριστικά.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, που αναδεικνύουν τις διαφορετικές γλωσσικές προσεγγίσεις εξαιτίας της διαφορετικότητας των ατόμων σε πολλαπλά επίπεδα. Παράλληλα, είναι εκτενείς στην παγκόσμια βιβλιογραφία και οι αναφορές στη σχέση μεταξύ γλώσσας, σκέψης και -κατά συνέπεια- κοινωνικής συμπεριφοράς. Στο παρόν βιβλίο-οδηγό μη σεξιστικής γλώσσας, εκτός από την αναγκαιότητα, αναδεικνύεται και ο προβληματισμός για την εφαρμογή της μη σεξι-στικής γλώσσας. Καθώς η γλωσσική μας συμπεριφορά, όπως και οποιαδήποτε άλλη, είναι προϊόν συνήθειας και επανάληψης, η συστηματική χρήση εναλλακτικών γλωσσικών τύπων θα βοηθήσει, ώστε οι τύποι αυτοί να γίνουν περισσότερο προσιτοί. Με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί η δυνατότητα για πιο δίκαιη εκπροσώπηση των γυναικών, εφόσον -μια τέτοια αλλαγή γλωσσικής συμπεριφοράς- θα αποτελεί κίνηση ενάντια στο γλωσσικό σεξισμό. Συγχρόνως η παρούσα γλώσσα θα διευρυνθεί, εφόσον εκφράζεται με πληρέστερο τρόπο η συνεχώς εξελισσόμενη κοινωνικοπολιτισμική πραγματικότητα. Σε ό,τι αφορά τις ενστάσεις που υπάρχουν, για τη λειτουργικότητα της χρήσης εναλλακτικών γλωσσικών τύπων, η απάντηση έγκειται στην προσωπική και ιδεολογική στάση του/της χρήστη/χρήστριας.

Έτσι, ο παρόν οδηγός εστιάζεται στο δημόσιο λόγο και χώρο και στην ευθύνη που προκύπτει από αυτόν, καθώς είναι αυτός που επηρεάζει μαζικά την κοινή γνώμη, εκπροσωπώντας διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Ο δημόσιος λόγος που εκφράζεται από τα Μ.Μ.Ε., την εκπαίδευση, την πολιτική, καταγράφει, επηρεάζει και δημιουργεί πρότυπα γλωσσικής συμπεριφοράς στους πολίτες και των δύο φύλων, εξαιτίας της σημασίας του δημόσιου ρόλου που τους αντιστοιχεί. Ωστόσο, ο οδηγός αυτός, δεν παύει να αφορά οποιοδήποτε άτομα εκφράζουν τον προβληματισμό τους -για την κάθε μορφής κοινωνική ανισότητα- και επιθυμούν να καταθέσουν τις αρχές τους.



1.1 Η σεξιστική γλώσσα είναι το σύμπτωμα αλλά και η αιτία



Σεξισμός (ή αλλιώς σεξουαλικός ρατσισμός) είναι η πρακτική μέσω της οποίας υποβαθμίζονται άτομα με βάση το φύλο τους, η διάκριση εναντίον ενός φύλου. Το φύλο που υποτιμάται είναι το γυναικείο, όταν σε μια πατριαρχική κοινωνία ο γυναικείος λόγος βρίσκεται στο περιθώριο και οι άντρες έχουν αισθητά μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική δύναμη. Στο επίπεδο της γλώσσας, η υποτίμηση εναντίον των γυναικών εκφράζεται στη γραμματική, τη σύνταξη, τη σημασιολογία λέξεων και προτάσεων. Το πιο τρανταχτό ίσως παράδειγμα αποτελεί η υπερίσχυση του αρσενικού γραμματικού γένους έναντι του θηλυκού και ουδετέρου. Σε κάθε περίπτωση, η άμεση σχέση γλώσσας και σκέψης τονίζει τη σημαντικότητα μιας πιο κριτικής προσέγγισης απέναντι στη γλώσσα.

Σε πολλές έρευνες αποδείχτηκε η άμεση σχέση επιρροής του λεξιλογίου στη στάση και συμπεριφορά των ανθρώπων. Στη φράση «ο άνθρωπος έφαγε τα μούτρα του» ποιος θα σκεφτόταν ένα άτομο θηλυκού γένους; Πολλά άλλα παραδείγματα υποδεικνύουν το ίδιο αποτέλεσμα.



1.2 Οι διαφορές των δύο φύλων στη γλώσσα



Η ταυτότητα κάθε ανθρώπου προσδιορίζεται και από το φύλο του. Μια αρχική ένδειξη γι’ αυτό αποτελεί η ερώτηση για το φύλο του νεογέννητου παιδιού. Πολλές έρευνες κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, με στόχο -μέσα από την κατανόηση της διαφοράς- να αποφευχθούν αρνητικές αξιολογήσεις και στερεότυπα. Βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και άλλοι παράγοντες, για παράδειγμα το κοινωνικο-οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, η ηλικία και η μόρφωση, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, σχετίζονται με το φύλο και καθορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση και ταυτότητα.

Το μοντέλο της ‘διαφοράς’ και αυτό της ‘υπεροχής’ προτάθηκαν, για να ερμηνεύσουν τις διαφορές των δύο φύλων. Στην πρώτη περίπτωση -της διαφοράς στην κουλτούρα- δίδεται έμφαση στο ότι τα δύο φύλα αναπτύσσουν διαφορετικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς (κοινωνικής και γλωσσικής), μέσα από τη διαδικασία της κοινω-νικοποίησης -που αρχίζει ήδη από τη γέννηση. Η δεύτερη θεωρία -της αντρικής υπεροχής- εστιάζει στο γεγονός, ότι η παρούσα κοινωνικο-πολιτική κατάσταση εξοβελίζει τις γυναικείες αξίες και συνήθειες, εξαιτίας της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας, με αποτέλεσμα ο κανόνας να ορίζεται από την άρχουσα τάξη των αντρών. Και οι δυο θεωρίες είναι απαραίτητες για την κατανόηση των διαφορών των φύλων, καθώς η διαδικασία της κοινωνικοποίησης γίνεται μέσα σε συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, που ευνοεί το αντρικό φύλο.



Ο σεξισμός στα ελληνικά


2.1 Το γραμματικό γένος



Το γραμματικό γένος στην ελληνική γλώσσα προσδιορίζεται από την ιεραρχία αρσενικού, θηλυκού και ουδέτερου, με πρωτεύον και ισχυρότερο -κατά τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη (1978)- το αρσενικό. Το γραμματικό γένος ισχύει για όλα μέρη του λόγου, που προσδιορίζουν ουσιαστικά. Από συγκρίσεις και παρατηρήσεις, σχετικά με το γραμματικό γένος σε διάφορες γλώσσες (γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά), γίνεται εμφανές ότι υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στο γραμματικό γένος και το φύλο. Μέσα από την κλασσική ιεράρχηση αρσενικού, θηλυκού και ουδέτερου, υποδηλώνεται μια κοινωνικο-πολιτική ιεραρχία -που απαιτεί τη δεδομένη σειρά- δίνοντας προτεραιότητα στο αντρικό φύλο. Η χρήση του αρσενικού ως του επικρατέστερου γένους, και αυτού που αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο είδος, στερεοτυπικά ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχουν γραμματικό γένος. Ωστόσο εντοπίζονται τάσεις αναθεώρησης, όπου (π.χ. στα γαλλικά και ισπανικά) η χρήση του αρσενικού τύπου αντικαθίσταται από τη χρήση διπλού τύπου (π.χ. tous les acteurs γίνεται tous/toutes les acteurs/actrices - todos los etudiantes γίνεται todos/todas los/las estudiantes).









2.2 Η σύνταξη



Στα βιβλία γραμματικής και συντακτικού ορίζεται ότι «ο αρσενικός τύπος προηγείται του θηλυκού και ουδέτερου». Πολλές εκφράσεις δίνουν προτεραιότητα στο αρσενικό π.χ. ‘αντρόγυνο’, ‘ο κύριος και η κυρία’, ‘Αντώνιος και Κλεοπάτρα’ ενώ σε άλλες περιπτώσεις το θηλυκό είτε αγνοείται τελείως είτε ‘συμπεριλαμβάνεται’ στο αρσενικό π.χ. ‘οι δάσκαλοι’, ‘οι μαθητές’, ‘οι καθηγητές’, ‘οι φοιτητές’ κ.ά.

Σε χαρακτηριστικές μόνο περιπτώσεις προηγείται, με το ψευδοεπιxείρημα της ευγένειας, ο θηλυκός τύπος (π.χ. ‘η νύφη κι ο γαμπρός’, ‘κυρίες και κύριοι’ κ.ά.), όπου υποδηλώνονται καταστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί η γυναίκα λόγω της σχέσης της με κάποιον άντρα ή λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης.



2.3 Σημασιολογικά στερεότυπα



Αναζητώντας σε λεξικά της ελληνικής γλώσσας τα λήμματα ‘γυναίκα’ και ‘άντρας’, διαπιστώνεται ότι γίνεται ένας συνδυασμός με άλλα λήμματα, που αποτελούν ένα σημασιολογικό πεδίο αρνητικό για τις γυναίκες και θετικό για τους άντρες. Τα παραδείγματα είναι πολλά και διαφωτιστικά: η γυναίκα του δρόμου, η γυναικάρα, η αλόγα, η βουβάλα, η αρκούδα, η αντρογυναίκα κ.ο.κ. / ο αντρείος, αντρειωμένος, γενναίος, γενναιόκαρδος, γενναιόψυχος, παλικάρι κ.ο.κ.

Στο λεξικό του Εμμανουήλ Κριαρά (1995) παρόμοια στερεότυπα διατηρούνται και καθιερώνονται. Σε πολλές περιπτώσεις η γυναικεία συμμετοχή ορίζεται ως η ‘εξαίρεση’ στον κανόνα, που καθορίζεται από τις αντρικές δραστηριότητες (π.χ. γυναικοδουλειά, γυναικοκαβγάς), ενώ σε άλλες εκφράζεται η απεικόνιση του γυναικείου πληθυσμού ως άμορφης μάζας (π.χ. γυναικομάνι, γυναικόκοσμος).

Δε γίνεται αναφορά στους όρους ‘σεξισμός’, ‘σεξιστικό’ και ‘σεξουαλική παρενόχληση’, ενώ απουσιάζει ο όρος ‘αντρικός σωβινισμός’ (η εμμονή δηλαδή σε ένα πατριαρχικό μοντέλο σκέψης και συμπεριφοράς), αν και υπάρχει η απόδοση του όρου ‘σωβινισμός’ με εθνικιστικά σημαινόμενα. Επίσης, στο λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη (1991), ενώ υπάρχουν οι όροι ‘σεξισμός’ και ‘ανδροκρατία’, απουσιάζουν οι όροι ‘σεξιστικό’, ‘σεξουαλική παρενόχληση’ και ‘αντρικός σωβινισμός’.

Άξιο λόγου είναι και το γεγονός ότι, συχνά, η λέξη ‘άνθρωπος’ χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει αποκλειστικά αρσενικού γένους άτομα. Αυτή η μονοπώληση είναι εμφανής στη χρήση σύνθετων όρων π.χ. παλιάνθρωπος - παλιογυναίκα, ενώ απουσιάζει το παλιάνδρας).

Κατά τον ίδιο τρόπο μονοπωλείται η λέξη ‘παιδί’ που, ενώ δηλώνει κορίτσια και αγόρια στην παιδική ηλικία, χρησιμοποιείται για αρσενικά νεαρής ηλικίας από την εφηβεία και μετά π.χ. παλιόπαιδο - παλιο-κόριτσο, ενώ απουσιάζει το παλιάγορο). Το ίδιο ισχύει και για τα φτωχόπαιδο - φτωχοκόριτσο και πλουσιόπαιδο - πλουσιοκόριτσο, ενώ απουσιάζουν τα φτωχάγορο και πλουσιάγορο αντιστοίχως. Αυτοί οι τύποι θα ήταν δυνατοί, αν τα σύνθετα με τη λέξη ‘παιδί’ ήταν ουδέτερα.

Να τονιστεί επίσης η έλλειψη λέξεων που αναφέρονται σε αρνητικά χαρακτηριστικά των αρσενικών, σε αντίθεση με την ποικιλία των αρνητικών θηλυκών χαρακτηριστικών. Αυτή η μεροληψία διαιωνίζει ένα σύστημα που κατακρίνει μονίμως τη γυναικεία παρουσία, ενώ επαινεί την αντρική σεξουαλικότητα (π.χ. σιγανοπαπαδιά, παρθένα, μιξοπάρθενη, αντροχωρίστρα, γαμιάς κτλ.).



2.4 Λαϊκή σοφία και δημόσια πραγματικότητα


Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (Μ.Μ.Ε.)
Οι στερεότυπες αναφορές στο δημόσιο λόγο από τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι κάτι καινούριο, κυρίως σε ό,τι αφορά τα γυναικεία σωματικά προσόντα και την οικογενειακή τους κατάσταση (π.χ. ξανθιά, ωραία, καλλίγραμμη, χήρα, μητέρα). Είναι σπάνιες ανάλογες αναφορές για τους δημόσιους άντρες.

Οι γελοιογραφίες και τα σκίτσα αντανακλούν την ανδροκρατούμενη πραγματικότητα, ενώ το ανθρώπινο είδος απεικονίζεται ως κατεξοχήν αντρικό.

Στα τηλεοπτικά σήριαλ και σε διάφορες εκπομπές η γυναικεία εικόνα απεικονίζεται κυρίως μέσα από εξωτερικά στοιχεία εμφάνισης (ρούχα, μαλλιά μακιγιάζ) και γλωσσικής συμπεριφοράς (λεξιλόγιο, τόνος φωνής). Η παραγλωσσική συμπεριφορά αναδεικνύεται επίσης από ανάλογα στοιχεία (κινήσεις, χειρονομίες, ύφος). Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται χρήση λέξεων (από άντρες και γυναίκες), όπου επιβεβαιώνονται απαράδεκτα στερεότυπα για τη γυναικεία παρουσία (π.χ. κυκλοθυμική, υστερικιά, ‘γατούλα’, φιλάρεσκη, μοιραία κ.ά.). Ανάλογα παραδείγματα ισχύουν βέβαια και για πολλές διαφημίσεις.

Η χρήση των λέξεων ‘κύριος’, ‘κυρία’ και ‘δεσποινίς’ καθίσταται προβληματική, καθώς αυτή η διαφορά δηλώνει ότι οι γυναίκες, για να γίνουν ‘κυρίες’, πρέπει -όχι απλά να ενηλικιωθούν όπως οι άντρες, αλλά- να παντρευτούν έναν άντρα! Αντίστοιχοι όροι υπάρχουν και σε πολλές άλλες γλώσσες (π.χ. Madame, Mademoiselle για το γαλλικό ‘κυρία’ και ΄δεσποινίς’, Mrs, Miss για τους αντίστοιχους αγγλικούς όρους). Οι όροι κυρία, Madame και Ms προτείνονται από γυναικείες οργανώσεις για τις γυναίκες κάθε ηλικίας.



Παροιμίες και κοινότυπες εκφράσεις
Αντιστοίχως με την «κοινώς αποδεκτή πραγματικότητα», η οποία εντούτοις έχει φιλτραριστεί μέσα από το οπτικό πρίσμα μιας διαιωνιζόμενης ανδροκρατούμενης νοοτροπίας, οι παροιμίες και οι εκφράσεις ποικίλουν, ανάλογα με τον τόπο και τη διάλεκτο. Οι σεξιστικές ευχές θα απαιτούσαν ξεχωριστή εργασία, που ξεφεύγει από τον περιορισμένο χώρο αυτού του οδηγού.

Σε πολλές παροιμίες αναδεικνύεται η γυναικεία φύση ως επιπόλαιη και φλύαρη (π.χ. δώδεκα γυναίκες δεκατέσσερις κουβέντες, αλλιά σ’ εκειόν που γελαστεί και γυναικός πιστέψει, κάλλιο πουτάνα παρά γλωσσού κτλ.).

Η γενική χρήση του αρσενικού τύπου -ως ‘κανόνα’- ενισχύει την αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι γένους αρσενικού και ότι το γυναικείο είδος προσδιορίζεται σε σχέση με αυτό. Πολλές γνωστές παροιμίες εκφράζονται μόνο στο αρσενικό γένος (π.χ. ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι κτλ.). Καθώς η γλώσσα βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη, και επειδή η χρήση αυτής της γλώσσας γίνεται από άντρες και γυναίκες, θα ήταν ισότιμο και έντιμο να αντιπροταθούν εναλλακτικά σχήματα λόγου, που να εκφράζουν τη γυναικεία πραγματικότητα στο επίπεδο της λαϊκής σοφίας.



Εναλλακτικές προτάσεις


3.1 Φωνή και στα δύο φύλα



Για να αποφευχθεί ο γλωσσικός σεξισμός, θα πρέπει ισότιμα και τα δύο φύλα να εκπροσωπούνται στη χρήση, στο περιεχόμενο της γλώσσας και τη δομή του γλωσσικού συστήματος. Η αποφυγή των στερεότυπων ρόλων και η δημόσια παρουσία αντρών και γυναικών, σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών ρόλων, θα βοηθούσε σημαντικά (π.χ. η τροχονόμος, η ταχυδρόμος, η πυροσβεστίνα κ.ά.), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι στερεότυποι γυναικείοι ρόλοι είναι υποδεέστεροι, εφόσον εκφράζουν μια πραγματικότητα (π.χ. μαμά, νοικοκυρά κ.ά.). Στη συνεχώς εξελισσόμενη πραγματικότητα, όμως, είναι ανάγκη να τονίζονται οι καινούριοι γυναικείοι ρόλοι.

Περαιτέρω, η χρήση θηλυκού άρθρου μπορεί να συνοδευτεί με τη χρήση θηλυκής κατάληξης, ακόμη και για τα ουσιαστικά που έχουν καθιερωθεί με την αρσενική κατάληξη (π.χ. η γιατρός /η γιατρέσσα).

Παράλληλα, η δημοσιοποίηση μη στερεότυπων ρόλων -όπου και ο άντρας εκδηλώνει συναισθήματα και στιγμές συγκινησιακής αδυναμίας- θα αμφισβητούσε τα ξεπερασμένα μοντέλα παλιότερων εποχών.

Αν και η τελική επιλογή, της πιο κατάλληλης λύσης στο θέμα του γλωσσικού σεξισμού, θα γίνει από το κάθε άτομο ξεχωριστά, μπορούν ωστόσο να προταθούν κάποιες εναλλακτικές προτάσεις:



1) Παράλληλη χρήση αρσενικών και θηλυκών τύπων (π.χ. η/ο γονιός, ο/η εργάτης/-τρια, η/ο δικηγορίνα /δικηγόρος κ.ά.).



2) Αντικατάσταση των σεξιστικών λέξεων/λημμάτων με ουδέτερες συνώνυμες αντιστοιχίες, ώστε να αποφεύγονται αρνητικά στερεότυπα (π.χ. ανδραγάθημα ® γενναία πράξη, επανδρώνω ® στελεχώνω, υιοθεσία ® τεκνοθεσία κ.ά).



3) Δημιουργία και χρήση αντίστοιχων τύπων για τα δύο φύλα (π.χ. είναι υπεύθυνη/ος για τη στάση της/του στις ευθύνες της οικογένειας κ.α.).



4) Χρήση διπλών τύπων στις γενικές μας αναφορές (π.χ. οι μαθητές πήγαν εκδρομή ® οι μαθητές και οι μαθήτριες πήγαν εκδρομή κ.α.).



5) Χρήση αντίστοιχων τίτλων (δηλαδή ‘κύριος και ‘κυρία’) για τα δύο φύλα για όλες τις ενήλικες γυναίκες και τους άντρες.



6) Αλφαβητική σύνταξη, αντί της ισχύουσας στερεότυπης όπου ο θηλυκός τύπος ακολουθεί τον αρσενικό (π.χ. η ‘Γκόλφω’ να προηγείται του ‘Τάσου’, ο ‘μαθητής’ της ‘μαθήτριας’, η ‘δασκάλα’ του ‘δασκάλου’ κ.ο.κ.).



3.2 Ανακύκλωση και αναθεώρηση όρων



Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, εκτός από τη γραμματική και τη σύνταξη, σημαντική είναι και η σημασιολογική δομή της γλώσσας. Ο γλωσσικός σεξισμός θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με μια σειρά τακτικών :



1) Κατάργηση ή αποφυγή της χρήσης όρων που περιορίζουν τους γυναικείους ρόλους σε ορισμένα στερεότυπα (π.χ. κακιά πεθερά, κουτσομπόλα, γεροντοκόρη κ.ά).



2) Ανακύκλωση των αρνητικών όρων έτσι ώστε να ξεφύγουν από το δεδομένο αρνητικό σημασιολογικό πεδίο μέσα από τη χρήση τους με θετικό τρόπο (π.χ. φεμινισμός, γυναικείο κίνημα κ.ά.).



3) Δημιουργία αντίστοιχων όρων για τα δύο φύλα που μέσα από τη χρήση τους θα καθιερωθούν ως θεμιτές καινούριες λέξεις (π.χ. ο όρος ‘εσώκλειση’ αντί του όρου ‘διείσδυση’ προτείνεται από φεμινίστριες για τη σεξουαλική πράξη). Μέσα από τη χρήση τους να καθιερωθούν και οι αντιστοιχίες ‘κύριος’, ‘κυρία’, ‘εργένης’, ‘εργένισσα’ κ.ά.



4) Συμμετοχή των φεμινιστριών γλωσσολόγων στη λεξικογραφία και σε κάθε δραστηριότητα που αφορά τη δημιουργία γλωσσικών προτύπων. Η πολιτική αυτή απόφαση εντάσσεται στα πλαίσια της κίνησης για την κατοχύρωση μεγαλύτερης ποσόστωσης (με στόχο το 50%) σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων.



3.3 Παραδείγματα μη σεξιστικού δημόσιου λόγου

Στο υποκεφάλαιο αυτό γίνονται αναφορές από παραδείγματα σεξιστικού και μη σεξιστικού λόγου στον ελληνικό δημόσιο βίο. Χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:



«…ο Πάγκαλος, η Βάσω, ο Σημίτης…», γεγονός που υποδεικνύει ότι, ανεξάρτητα από τη θέση τους -υψηλή πολιτικά σε αυτήν την περίπτωση-, οι γυναίκες εισπράττουν μεγαλύτερη οικειότητα μα με λιγότερο σεβασμό -από ό,τι οι άντρες, σε αντίστοιχες θέσεις



«…λέμε την ημερομηνία για να βοηθήσουμε καμιά νοικοκυρά να πετάξει το γάλα που ξέχασε στο ψυγείο…»



«…είστε σίγουρες για το απορρυπαντικό σας;…» κ.ά.

Στον αντίποδα αυτής της σεξιστικής γλώσσας προτείνονται τα εξής:



«…ο Πάγκαλος, η Παπανδρέου, ο Σημίτης…»

«…να προστατευτούν οι ελληνίδες και οι έλληνες καταναλωτές…»

«…έχετε σιγουριά για το απορρυπαντικό σας;…» κ.ά.

Ας σημειωθεί, βέβαια, ότι τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί -επιδιώκοντας προφανώς μεγαλύτερη απήχηση σε ψηφοφόρους- συνηθίζουν να χρησιμοποιούν διπλούς τύπους, τουλάχιστον στους χαιρετισμούς τους. Πέρα από αυτήν την -ειλικρινή ή μη- τοποθέτηση, αποδεικνύεται ότι είναι εφικτή η αναθεώρηση και αντικατάσταση αρνητικών όρων, με νέους.



3.4 Σύνοψη εναλλακτικών τακτικών



Συνοπτικά λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι προτάσεις για μια εναλλακτική χρήση της γλώσσας είναι:



1) Η κριτική προσέγγιση της γλώσσας το επίπεδο της γραμματικής, της σύνταξης και της σημασιολογίας.

2) Η χρήση διπλών (αρσενικών και θηλυκών) τύπων στις γενικές αναφορές (π.χ. μαθητής/τρια).

3) Η κατάργηση σεξιστικών όρων (π.χ. γεροντοκόρη, δεσποινίς)

4) Η καθιέρωση καινούριων όρων, που θα εκφράζουν τη γυναικεία πραγματικότητα (π.χ. σεξουαλική παρενόχληση, τεκνοθεσία αντί υιοθεσία).

5) Η ευαισθητοποίηση (μέσα από συζητήσεις και σεμινάρια) στο θέμα του γλωσσικού σεξισμού στην εκπαίδευση, στα Μ.Μ.Ε., στις πολιτικές οργανώσεις.

6) Η συμμετοχή γυναικών φεμινιστριών γλωσσολόγων, στις διαδικασίες καθορισμού της γλώσσας.

7) Η χρήση εναλλακτικών ρόλων/προτύπων, για τα δύο φύλα, στην εκπαίδευση (π.χ. η πυροσβεστίνα, ο νηπιαγωγός).

8) Η χρήση γυναικείων μορφών στα Μ.Μ.Ε., ως αντιπροσωπευτικών της γυναικείας ύπαρξης (π.χ. στις γελοιογραφίες).

9) Η παρουσίαση των γυναικών, στα τηλεοπτικά σήριαλ, ως ευφυή, δυναμικά και αποφασιστικά και όχι απαραιτήτως υστερικά, άβουλα και σεξομανή άτομα.

10) Η συχνή χρήση του θηλυκού γένους, με σκοπό την κριτική των στερεοτύπων στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο (π.χ. ‘η από μηχανής θεά’).



3.5 Η αλλαγή είναι εφικτή και αναπόφευκτη



Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν πανάκεια στο γλωσσικό σεξισμό. Ωστόσο αποτελούν μια καλή αρχή ευαισθητοποίησης, σε ένα θέμα που σχετίζεται με τον κοινωνικό ρατσισμό/σεξισμό και αφορά το μισό και πλέον πληθυσμό του πλανήτη. Ασφαλώς η αλλαγή στη γλωσσική συμπεριφορά δεν αρκεί, για να αντιμετωπιστεί το θέμα του σεξισμού αποτελεσματικά. Είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται και κάθε νομοθετική ρύθμιση -όπως και κάθε γραφειοκρατική αλλαγή-, να τηρείται κι όχι να παραμένει ‘κενό γράμμα’.

Η επιλογή των εναλλακτικών πρακτικών, που αναλύθηκαν και προτάθηκαν, εξαρτάται και από το ύφος και τους σκοπούς του γραπτού και προφορικού λόγου, στον οποίο αναφέρονται. Παρεμβάσεις -για την αποφυγή του γλωσσικού σεξισμού- μπορούν να γίνουν με μια σειρά από τρόπους, που το κάθε άτομο θα επιλέξει.

Στην ιδιωτική μας ζωή μπορούμε με ανεπίσημο τρόπο, και συχνά ακόμη και μέσα από το χιούμορ, να αντιστρέψουμε στερεότυπους ρόλους. Στο δημόσιο χώρο, εκτός από όλα όσα αναφέρθηκαν, μπορούμε να παρέμβουμε μέσα από τα δημόσια έντυπα (π.χ. φορολογικές δηλώσεις, πρακτικό, βαθμολόγια, υπηρεσιακά μηνύματα) μετατρέποντας τους αρσενικούς σε διπλούς τύπους (π.χ. λαβών/λαβούσα, βεβαιών/βεβαιούσα κ.α.).



Η δύναμη της γλώσσας στη διαιώνιση και δημιουργία στερεοτύπων και για τα φύλα είναι αναμφισβήτητη. Πέρα από την ευαισθητοποίηση για τα θέματα του γλωσσικού ρατσισμού, ο παρόν οδηγός προτείνει μια σειρά εφαρμόσιμων και συνειδητών γλωσσικών πρακτικών, με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας σύγχρονης, ισότιμης, αξιοπρεπούς και αρμονικής κοινωνίας και για τα δύο φύλα.



Εξάλλου η αλλαγή και εξέλιξη της γλώσσας και της σκέψης στην κοινωνία μας είναι -όχι μόνο εφικτή, αλλά και- αναπόφευκτη!







4. Ευρετήριο – Ορισμοί κυρίων όρων

Ακολουθεί ευρετήριο και ορισμοί 23 κυρίων όρων, που αναφέρονται στο κείμενο του βιβλίου-οδηγού.











5. Βιβλιογραφία

Βιβλιογραφική αναφορά σε ξένα και ελληνικά βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ



Τσολάκης, Χ. (1999) Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική -2ος τόμος Νησίδες, Σκόπελος

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

ο δια-λογος προϋποθέτει τουλάχιστον δυο σημεία

Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου για τη δυσκολία της ορθόδοξης εκκλησίας της Κύπρου να έχει διάλογο με την Αγγλικανική εκκλησία επειδή χειροτονούν ιέρειες είναι η αφορμή να μπουν κάποιες σκέψεις και ερωτήματα κάτω.

Είναι απορίας άξιο γιατί παρουσιάζεται από τον ιεράρχη η ένταξη των γυναικών στους κόλπους της αγγλικανικής εκκλησίας ως απροσπέλαστη αιτία μη-διαλόγου αν σκεφτεί κανείς πως ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των εκκλησιών και δογμάτων εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά η προσπάθεια του «διαλόγου» συνεχίζεται...


Ας σημειώσουμε ότι το «ζήτημα» γυναίκα και θρησκεία εμφανίστηκε με τον μονοθεϊσμό γιατί απλά προηγουμένως δεν υπήρχε τέτοιο ζήτημα... και ας δούμε γιατί



Συνοπτικά μπορεί να ειπωθεί ότι στα διαφορετικά σχήματα πολυθεϊσμού και ορισμένα (κακώς κατά την γνώμη μου) επονομαζόμενα «μητριαρχίας πρυτανεύει το θηλυκό στοιχείο, της μητέρας-θεάς, της «Μεγάλης Μητέρας» (Magna Matter), που γίνεται συνώνυμο της «μήτρας» (matrix) και της πρώτης «ύλης» (materia), η οποία δίνει ζωή στο σύμπαν γεννώντας και αναγεννώντας καθετί (matter-matrix-materia).
Ο κύκλος και η σφαίρα σαν εξεικόνιση της μήτρας και των κόλπων συμβολίζουν την τελειότητα και κυριαρχούν στον πολυθεϊσμό. Η αιώνια επανάληψη και η αέναη ανακύκληση νοηματοδοτούν τον ανθρώπινο βίο. Η φύση είναι η θεότητα και η ψυχή αντιστοιχίζεται στην φύση.»

Στα μονοθεΐα σχήματα το θείο εκλαμβάνεται ως ένα, ο Θεός, «Ένας και Μοναδικός» (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός).

Οι απόψεις που επικρατούν στη σύγκριση των δυο είναι ότι «Πέρα από την φαινομενικά αριθμητική διαφορά μεταξύ πολυθεϊσμού και μονοθεϊσμού (λατρεία πολλών ή μιας θεότητας) υπάρχει μια διαφοροποίηση στο φύλο του θείου. Ο πολυθεϊσμός είναι μητριαρχικός, ενώ ο μονοθεϊσμός παραμένει πατριαρχικός» . (Μ. ΜΠΕΓΖΟΣ, Φαινομενολογία της Θρησκείας, Αθήνα, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 1995, 267-286 («Γυναίκα και Φύλο: Μητριαρχία ή Φεμινισμός;)

Η πρώιμα διατυπωμένη θέση μου σε αυτό το σημείο τίθεται για προβληματισμό παράλληλα με τα περαιτέρω...

Στα πολυθεϊστικά σχήματα ΔΕΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ η γυναίκα και το θηλυκό αλλά η απουσία του αποκλεισμού του.

Αναγκαστικά η σύγκριση με τα μονοθεϊστικά σχήματα που προβάλλουν το αρσενικό, τον ένα και μοναδικό θεό που ακόμα και μέσα στην τριάδα είναι πατέρας και υιός δημιουργεί ασυμμετρίες εγκλωβίζοντας τη σύγκριση σε μια υπεραπλουστευμένη δυαδικότητα.

Ας κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι...

Στο βιβλίο «Κόκκινη Τέντα» περιγράφεται η καθημερινή ζωή μιας μεγάλης οικογένειας νομάδων που περιδιαβαίνει την Μέση Ανατολή, τόπο γέννησης του μονοθεϊσμού, ακριβώς την εποχή επικράτησης του ιουδαϊσμού.

Το αίσθημα της μετάβασης από τη μια «φιλοσοφία» στην άλλη περιγράφεται με το πιο γλαφυρό τρόπο:
Εκεί οι γυναίκες της φυλής αποσύρονταν μια φορά το μήνα, όλες μαζί, στην κόκκινη τέντα, για 3-4 μέρες μέχρι να τελειώσει η έμμηνος ρήση. Οι περιγραφές για τη συνύπαρξη τους είναι αξιοσημείωτες και παραπέμπουν σε μια ποιότητα ζωής που ο/η άνθρωπος ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος/η με τη φύση. Η παραμονή τους στην κόκκινη τέντα καθορίζεται από τους κύκλους της σελήνης, το ετερόφωτο στοιχείο, που διαρκώς εναλλάσσεται, «αδειάζει» και «γεμίζει» μέσα σε έναν κύκλο τόσων ημερών όσο διαρκεί ο γυναικείος κύκλος.

Η περιγραφή της τελετή της εισόδου της νεαρής γυναίκας στην έναρξη της περιόδου της γυναικείας ωριμότητας με την εμφάνιση του «πρώτου αίματος» είναι συγκλονιστική. Τα μικρά ειδώλια που κρατούνται κρυμμένα από την γηραιότερη έχουν χρηστικό ρόλο εκτός από λατρευτικό. Με τραγούδι, χαλαρωτικό μασάζ και ένα ποτό που μεθά την νεαρή γυναίκα, το πρώτο αίμα μαζί με τη διάρρηξη του υμένα της δίνεται ή καλύτερα αφήνεται ως προσφορά στη Μητέρα-Γη. Χωρίς πόνο, χωρίς προσκολλήσεις αυτό το πρώτο αίμα επιστρέφει στην πρώτη ύλη, τη μάνα-θεά.

Ακολουθεί το «κάρφωμα» στους άντρες της οικογένειας που ενστερνίστηκαν τον μονοθεϊσμό από τη νεαρή νύφη η οποία προέρχεται από ιουδαϊκή οικογένεια με άλλες συνήθειες και δεν κατανοεί τις πρακτικές που διατηρούν ακόμα ζωντανές οι υπόλοιπες γυναίκες. Η απάντηση είναι άμεση. Τα εδώλια σπάνε και στις γυναίκες απαγορεύεται η απομάκρυνση τους στην κόκκινη τέντα που φιλοξένησε χιλιάδες γυναικών σε μια αδιάρρηκτη αλυσίδα αδελφών μέσα στους αιώνες. Το υμενικό αίμα ανήκει στους άντρες πια και το δικαίωμα αποκτάτε το πρώτο βράδυ του γάμου τους.

Οι γυναίκες μέχρι τότε ήταν αναπόσπαστο μέρος της ομάδας, είχαν ρόλους γιάτρισσας, βοσκού, μύστριας, παιδαγωγού, μητέρας, όσες διακρίνονταν σε μια τέχνη την ασκούσαν στα πλαίσια της οικοτεχνίας ακριβώς όπως οι σύντροφοι, συγγενείς και ακόλουθοι της ομάδας.


Με ένα άλμα θα πάμε στον άγνωστο-γνωστό μας Μινωικό πολιτισμό.

Η ισοτιμία γυναικών-αντρών διαφαίνεται σε όλα τα απομεινάρια του πολιτισμού αυτού ο οποίος δεν χρησιμοποιούσε την εξουσία του βασιλιά – βασίλισσας συγκεντρωτικά. Η διαχείριση της εξουσίας ήταν αποκεντρωμένη με λειτουργικό τρόπο. Η διαφορετική προσέγγιση αγγίζει και την αντίληψη τους για την «επιβολή» ή «προστασία» της Πολιτείας τους. «Εδώ, στις Μινωϊκές πολιτείες, δε βρέθηκαν ίχνη από καστρότειχα, που σημαίνει πως ο τόπος δε διέτρεχε κινδύνους και οι άνθρωποι χαιρόντανε τη ζωή τους και τα αγαθά της εργασίας τους προστατευμένοι από ένα στόλο παντοδύναμο, και μία κρατική ηγεσία σοφή, κραταιή και δίκαιη» περιγράφει ο Στρατής Μυριβήλης.

Η βιβλιογραφία που υπάρχει γύρω από τον Μινωικό πολιτισμό αποκαλύπτει, βασισμένη σε υποθέσεις που προκύπτουν από τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, έναν λαό φιλειρηνικό, φιλόμουσο, που ανέπτυξε μεγάλη δράση στο εμπόριο και την διπλωματία με την Αίγυπτο και γύρω λαούς, που σεβόταν τη συνύπαρξη των θρησκειών, είχε αποβάλει σε μεγάλο βαθμό τη βια, και άφηνε ένα χαλαρό μοντέλο διοίκησης το οποίο απέδιδε γιατί προωθούσε την αυτοδιαχείριση των μικρότερων ομάδων.


Επιστρέφοντας στο αρχικό μου προβληματισμό, και βλέποντας πως όταν η ισονομία διέπει τις σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών, τότε η γυναίκα δεν κυριαρχεί αλλά συνυπάρχει.

Συνυπάρχει και αυτο-προσδιορίζεται



Ο αυτοπροσδιορισμός ως έννοια είναι κατάκτηση των ημερών μας και στο βαθμό που επιτρέπουν οι συνθήκες τόσο σε άντρες και γυναίκες να το πράξουν.

Η γυναίκα δεν χρειάζεται να είναι καλή ή κακή...

Δεν είναι αμαρτωλή ή αγία. Μάνα ή ερωμένη.

Το κορμί της δεν είναι «βρώμικο» ή αντικείμενο πόθου.

Η παρουσία της δεν χρειάζεται την «υποστήριξη» των αντρών - όπως άλλωστε και των ίδιων δεν χρειάζεται την υποστήριξη της γυναίκας.


Τα «καινά δαιμόνια» και οι αφορισμοί δεν υπήρχαν πριν την επικράτηση του μονοθεϊσμού και αυτό δεν αποτελεί υπεραπλούστευση. Βαρβαρότητα υπήρξε, μαζί με τη διάθεση του/της ανθρώπου να οδηγηθεί μακριά από τη βαρβαρότητα και άγνοια....

Αυτή τη βαρβαρότητα και άγνοια που το 2008, μέσα από τα χείλη «πνευματικού ηγέτη» (μπρουυυυ – ήχος ανατριχίλας) που με το πρόσχημα της καθαρότητας της εκκλησίας κουβαλά μνήμες αιώνων απίστευτης σκληρότητας και εγκλημάτων προς το 51% του «ανθρώπινου σώματος» και κατ επέκταση προς όλους τους/τις ανθρωπους.

Κουβαλά τα αίτια της αναπηρίας μας σήμερα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Στην στρατοκρατία, τον πόλεμο, την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη, την υπεροψία της εξουσίας απέναντι στον εξουσιαζόμενο ... την σκληρότητα και υποκρισία των διαπροσωπικών σχέσεων.


Γι αυτό η άρνηση του Τομμη Β στο ΔΙΑ-ΛΟΓΟ των εκκλησιών δεν αποτελεί έκπληξη γιατί διάλογος είναι ο λόγος μεταξύ ΔΥΟ σημείων. Οι "ιεράρχες" απέκλεισαν το θηλυκό πριν αιώνες (το ωραίο είναι – άλλα καθόλου παρηγορητικό για την κατάσταση μας – ότι με το τρόπο αυτό ακρωτηριάζουν τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά αυτό αποτελεί άλλο ξεχωριστό θέμα : το θηλυκό και αρσενικό μέσα μας)

Θυμάμαι μια ατάκα-θησαυρό από ταινία (της αράδας, χωρίς τιτλο κλπ) όταν ένας άντρας κοιτώντας το παράθυρο θρηνώντας για το χαμό της γυναίκας του προσπαθεί να της αποδώσει ένα χαρακτηριστικό που να τα περικλείει όλα. Και μουρμουρά:

«....ναι, αν μπορούσα με μια φράση να περιγράψω τι ήταν το πιο σπουδαίο που έμαθα από εσένα θα ήταν, ότι με έμαθες να αγαπώ όλα μου τα παιδιά εξίσου»

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ, ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ, Ω! ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ

Αυτή η ανάρτηση προκύπτει από την ανάγκη να απαντηθούν κάποιες ανακρίβειες αναφορικά με τη μετανάστευση. Γίνεται με αφορμή ενός σχολίου εκτός θέματος, (γι’ αυτό και δεν απαντήθηκε επί τόπου) σε ανάρτηση του Ρolitispittas από τον Imaginos.

Το θέμα απασχόλησε τη μπλοκόσφαιρα αμέτρητες φορές εδώ όμως με κινητοποίησε η επιμελής προσπάθεια διαστρέβλωσης και η αναπαραγωγή στερεοτύπων με το πρόσχημα της ανάλυσης τους! Με τη μέθοδο, την εκλογίκευση και την ανακολουθία να θυμίζουν τον «επαναστάτη», παιδί του ΛΑΟΥ Καρατζαφέρη αγκαλιά με την φωτογραφία του Τσε!

Το κείμενο του Imaginos είναι με κόκκινο ενώ οι απαντήσεις μου με μπλε.

Επειδή αναφέρεται στην Ελλάδα θα γίνει μια αντιστοιχία με ότι ισχύει στην Κύπρο. Όσα αναφέρει είναι αυθαίρετα τόσο για την Ελλάδα όσο και την Κύπρο...
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας που έχει τίτλο "Ένας κόσμος τελειώνει" βασίζομαι στον τίτλο και εκθέτω τη δική μου άποψη περί του "τελειώματος του κόσμου" ή την έλευση της λεγομένης "Νέας Εποχής" αν προτιμάτε. Παραθέτω παρακάτω ένα κείμενο που αναλύει τα στερεότυπα και τις πραγματικότητες της έλευσης αυτής της Νέας Εποχής γιατί καλό είναι να τα ρίχνουμε όλα στο Χριστιανισμό που έκανε το τραγικό λάθος να εμφανιστεί 2000 χρόνια πριν, καλύτερο όλων όμως είναι να δούμε κατάματα αυτά που έρχονται ή ήδη ήλθαν και μας αφορούν και άμεσα μάλιστα.Το κείμενο έχει τίτλο "ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ" και το ανάρτησε φίλος του blog μου. Διαβάστε το.
Η «Νεα Εποχή» είναι όρος ή καλύτερα ένα τσουβάλι από ασυναρτησίες για να μπορέσουν ενταχθούν όλοι οι εχθροί της «θρησκείας» του «έθνους» και φυσικά της «οικογένειας». Επειδή κάτι ετοιμάζει ο Μιχάλης γι’ αυτό το θέμα θα μείνω μόνο στο ότι η «Νέα Εποχή» είναι απλώς ένα επίθετο και ένα ουσιαστικό.
(παρενθετική σημείωση: Η «νέα τάξη πραγμάτων» ωστόσο καταγεγραμμένη στη μνήμη των ΜΜΕ και όχι μόνο, από τα χείλη δυο πλανηταρχών – Μπους και Κλίντον - είναι υπαρκτός όρος και περιγραφή μιας κατάστασης - αυτό φυσικά αποτελεί άλλο ξεχωριστό θέμα.)

Στερεότυπο 1: Οι έλληνες μετανάστες των περασμένων δεκαετιών είναι το ίδιο με τους σημερινούς ξένους μετανάστες στην Ελλάδα.Αλήθεια: Η συντριπτική πλειοψηφία των ξένων μεταναστών στην Ελλάδα δεν είναι μετανάστες αλλά ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ! Δηλαδή θα πρέπει να διώκονται ποινικά για την παράνομη είσοδό τους στη χώρα και να απελαύνονται. Αυτό το προβλέπει ο Νόμος. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων μεταναστών ήταν ΝΟΜΙΜΟΙ μετανάστες, δηλαδή εισέρχονταν κατόπιν προσκλήσεως και αυστηρής επιλογής των αρχών του κράτους υποδοχέα.Άλλο λαθρομετανάστης και άλλο μετανάστης λοιπόν.

Πρώτο:
Οι Έλληνες που μετανάστευσαν αρχές και μέσα του 20ου αιώνα πολλές φορές ακολούθησαν μη-κανονικά μονοπάτια μετανάστευσης. Ανάλογα με τις πολιτικές, ιστορικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες είχαμε και άλλου είδους μετανάστευση τόσο για τους Έλληνες και σε ένα βαθμό και τους Κύπριους. Υπήρξαν φορές που ζήτησαν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ, ο αριθμός τους ήταν μεγάλος, έφταναν στις χώρες υποδοχής τους χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα ή με πλαστά έγγραφα και απασχόλησαν τις ΗΠΑ, Σουηδία, Γαλλία, Σοβιετική Ένωση, Τσεχία, Τσεχοσλοβακία, Αυστραλίας, και Γερμανία αρκετές φορές λόγω της μη-κανονικότητας της εισόδου τους στη χώρα.(αναφορές πάμπολλες)
Όχι μόνο υπήρξαν πολλοί που δεν είχα βίζες εργασίες ή παραμονής αλλά αξιοποίησαν και αυτοί όπως όλοι οι μετανάστες τους εικονικούς γάμους, την παράνομη παραμονή μέχρι την παρέλευση του χρονικού διαστήματος νομιμοποίησης τους κλπ... (σας θυμίζει κάτι?)
Η Ιστορία της μετανάστευση των αρχών του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ για παράδειγμα καταδεικνύει μέσα από τα αρχεία υποδοχής του ρεύματος μεταναστών στα λιμάνια της Νέας Υόρκης ότι η εγγραφή γινόταν επί τόπου. Αργότερα η ρύθμιση έγινε με τη μέθοδος της πρόσκλησης από συγγενή ή σύναψη γάμου εξ αποστάσεως. Η ιστορία της μετανάστευσης είναι μεγάλη για να κλειστεί σε λίγες γραμμές. Η θέση όμως ότι οι Έλληνες μετανάστες ταξίδευαν νόμιμα είναι υπεραπλουστευμένη και ανακριβής.

Δεύτερο:
Ο όρος «ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ» είναι «καινούριος» όρος. Η χρήση του επικράτησε στα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και διαμόρφωσε την κοινή γνώμη. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε από κυβερνήσεις και κόμματα που ήταν αντίθετα με κάθε μορφή μετανάστευσης και «αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα του έθνους τους»
Ο όρος «Λαθρομετανάστης» είναι αδόκιμος και προβληματικός και ως τέτοιος απορρίφθηκε από την ΕΕ και το ΣτΕ (Συμβούλιο της Ευρώπης) οι οποίοι χρησιμοποιούν τον όρο μετανάστης ή irregular immigrant (μη-κανονικός μετανάστης για να διαχωρίζουν το καθεστώς εισόδου του ατόμου. Σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνεται περίοδος 7 ημερών με΄χρι 3 μηνών για αποχαρακτηρισμό του ατόμου ως μη-κανονικός μεταναστης γιατί απλούστατα μεταπηδά σε άλλο καθεστώς (ασύλου, προσωρινής άδειας παραμονής, υπό απέλαση ή εθελοντική επιστροφή κλπ).
Η φράση «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος» που αξιοποιήθηκε από διεθνή ΜΚΟ ως σύνθημα είναι ουσιαστικό και τυπικό ταυτόχρονα. Η έλλειψη κοινής μεταναστευτική πολιτικής στην Ευρώπη προκύπτει από την άρνηση των εθνικών κυβερνήσεων να διαμορφώσουν την κοινή πολιτική. Ενώ δεσμεύονται από Διεθνείς και Περιφερικές Συμβάσεις και Πρωτόκολλα παράτυπα και παράνομα αρνούνται να συμμορφωθούν μαζί τους διαφυλάττοντας το δικαίωμα να ορίζουν τι θεωρούν ή όχι παράνομο. Επίσης φωτογραφίζει την ελλιπή προετοιμασία τους να αφήσουν ΟΛΑ τα άτομα ισότιμα να έχουν πρόσβαση σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Το νομικό πλαίσιο στην Κύπρο είναι απαρχαιωμένο με ασάφειες που επιτρέπουν την αυθαίρετη ερμηνεία του Νόμου. Για παράδειγμα το σύνταγμα προνοεί την κράτηση με Δικαστικό Διάταγμα μέχρι 21 ημέρες (με ανανέωση κάθε 7 μέρες με νέο διάταγμα). Ωστόσο το Υπουργείο Εσωτερικών και Υπουργείο Δικαιοσύνης (ανάλογα) μπορούν παράτυπα να κρατούν για μήνες και χρόνια μετανάστες στα κρατητήρια (προσωρινή κράτηση!) χρησιμοποιώντας το διάταγμα απελάσεως τους.
Εδώ παρανομεί και αυθαιρετεί το Κράτος, ή να την ονομάσουμε Λαθροϋπηρεσία του Κράτους;
(θα μπορούσα να γράφω 3 ώρες για το θέμα γιατί υπάρχουν πλήθος παράμετροι)

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι χειρότερα. Η λεγόμενη «πράσινη κάρτα» ή εγγραφή των μη-κανονικών μεταναστών έγινε 2 διαφορετικές χρονικές στιγμές με τέτοια καθυστέρηση που η ανανέωση της παραμονής γίνεται μήνες μετά τη λήξη της άδειας τους. Και τις δυο φορές έγινε μετά από την πίεση που δημιουργήθηκε από την απουσία εφαρμογής της νομοθεσίας και την απουσία νομικού πλαισίου που αφορά την μετανάστευση όταν ακόμα δεν είχε ψηφιστεί ο τροποποιητικός νόμος.

Το ουσιαστικό είναι ότι συνήθως η διατήρηση του καθεστώτος του «παράνομου» ή «λαθραίου» βολεύει το Κράτος το οποίο δεν έχει τη διάθεση, δυνατότητα να εφαρμόσει τις από τις Διεθνείς Συμβάσεις υποχρεώσεις του.

Στερεότυπο 2: Οι μετανάστες δεν παίρνουν τις δουλειές των ελλήνων, αφού αυτές τις οποίες κάνουν, τις αποφεύγουν οι έλληνες.Αλήθεια: Σημασία δεν έχει η δουλειά καθεαυτή, αλλά τα χρήματα που κερδίζει ο εργαζόμενος από την δουλειά αυτή. Παράδειγμα: Η πλέον ανάρπαστη δουλειά για τους ανειδίκευτους εργάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι εργάτης σε πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου. Οι συνθήκες εργασίας εκεί καταμεσής του ωκεανού, είναι τουλάχιστον απάνθρωπες, αλλά η αμοιβή πολύ υψηλή.Αν λοιπόν η εργασία του αγρότη αμειβόταν με 2.000 € τον μήνα, ποιος ο λόγος να κατέβουν στην Αθήνα για 600 € ως υπάλληλοι; Οι λαθρομετανάστες με την παράνομη και πενιχρά αμειβόμενη εργασία τους, έχουν εξαφανίσει ολόκληρες συνομοταξίες εργαζομένων.Το συνδικάτο των Οικοδόμων, το πιο γερό συνδικαλιστικό όργανο στην Ελλάδα, ουσιαστικά δεν υπάρχει.Άρα λοιπόν οι Έλληνες δεν κάνουν κάποιες δουλειές, διότι αυτές έχουν απαξιωθεί μισθολογικά από την εργασία των μεταναστών.

Εντάξετε τους στο ΙΚΑ, γράψτε τους στις Συντεχνίες να διεκδικούν μαζί με τους Έλληνες συλλογικές συμβάσεις κλπ, και να δούμε ποιο θα ηταν το πρόβλημα...
Η ΠΕΟ εξέδωσε εμπεριστατωμένη μελέτη με εισηγήσεις για ένταξη των μεταναστών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Κύπρου.
Άλλες επιστημονικές (όχι του ξαδέλφου του κουμπάρου) μελέτες κατέδειξαν ότι 40-45 εκατομμύρια λίρες ετησίως (τουτέστιν 68-75 εκατ ευρω περίπου) θα εισρέουν στο ΤΚΑ αν ενταχθούν οι ήδη εργαζόμενοι σήμερα στην Κύπρο.

(Σημείωση: Το να χτίζει ο Έλληνας ή Κύπριος σπίτι αξιοποιώντας Αλβανός ή Σύριους τεχνίτες χωρίς Κοινωνικές Ασφαλίσεις, φορολογική επιβάρυνση κλπ είναι καλά ... και ουδόλως σκέφτεται τους συμπατριώτες του που χάνουν τις δουλειές τους και ότι ξεγελούν το Κράτος τους που κατά τα άλλα αγωνιούν μην αλλοιωθεί δημογραφικά ή τύχει εκμετάλευσης από τους φτωχούς εισβολείς)

Στερεότυπο 3: Η μετανάστευση (λαθρομετανάστευση) των αλλοδαπών στην Ελλάδα βοηθά την ελληνική οικονομία.
Στο σημείο αυτό η επιχειρηματολογία αλλάζει ύφος... χορεύοντας τσα –τσα μεταξύ εντελώς διαφορετικών προσεγγίσεων ...
Αλήθεια: Την παραοικονομία και την οικονομία των αριθμών σίγουρα ναι, αλλά την πραγματική ελληνική οικονομία σίγουρα όχι! Έλληνες απολύονται για να προσληφθούν ξένοι εργάτες, έτσι ώστε οι εργοδότες να μην καταβάλουν ασφαλιστικά και να δίνουν τους μισούς μισθούς. Παράδειγμα: Ο μεγαλοεργολάβος Μπόμπολας πλήρωνε τους αλλοδαπούς εργάτες στα έργα της Ολυμπιάδας 30 € /ημέρα, ενώ αν είχε έλληνες θα έπρεπε να δίνει 50 € + ΙΚΑ. Την ίδια ώρα από την εφημερίδα του, προπαγάνδιζε την πολυπολιτισμικότητα και την ενίσχυση της Οικονομίας (της τσέπης του) από τους μετανάστες.


Τα όσα προανάφερα ισχύουν και εδώ. Ιδιαίτερα ότι μεταξύ των κενών της νομοθεσίας ανθούν πολλά και διάφορα. Η ερωτηση είναι γιατί το κράτος αφήνει τους Μπόμπολες ανεξέλεγκτους; Γιατί στο Jumbo απεργούν οι εργαζόμενοι/ες σήμερα; (νόμιμοι ανεξαρτήτως καταγωγής) Γιατί ο Σιακκόλας προτιμά της Ρωσικής καταγωγής πολιτογραφημένους Έλληνες και Ελληνίδες;

Στερεότυπο 4: Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, είναι η πηγή όλων των δεινών αυτού του κόσμου.Αλήθεια: Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα. Δεν είναι η αιτία για το κάθε δεινό αυτής της κοινωνίας, αλλά το φυσικό επακόλουθο των κοινωνικών αντιθέσεων, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.

Το ερώτημα είναι ποιών κοινωνικών αντιθέσεων; Αντέδρασε κανείς για τη Ρώσικη μαφία που αγόρασε η Τράπεζα Κύπρου; (Με συγχωρείτε, την Ρώσικη Τράπεζα εννοούσα) Διερωτήθηκε κανείς με ποιού τα λεφτά; Τι μυστικά μοιράστηκαν με αυτή τη συναλλαγή και πως θα τα αξιοποιήσουν...
Θύμωσε κανείς που το μισό Ρέθυμνο, Ηράκλειο και Χανιά αγοράστηκε από Γερμανούς; Αναρωτήθηκε κανείς γιατί χρειάστηκε να ξεπουλήσουν οι άνθρωποι;
Εκτός ότι έχεις δυο μέτρα και δυο σταθμά, το να μας το παίζεις και υπερασπιστής των φτωχών είναι τραγελαφικό, και να σου πω γιατί:


Οι φτωχοί "λαθρομετανάστες" σου, έρχονται για να νικήσουν την πείνα, τον πόλεμο, τη δυστυχία, τη αποψίλωση του τόπου τους, την δίωξη για τις πεποιθήσεις τους , την εκμετάλλευση, την έλλειψη παιδείας ...
Και βρίσκουν φτώχια, διάκριση, περιθωριοποίηση, βία, «παρανομία», εκμετάλλευση, ρατσισμό, και μιζέρια.


Πες μου οι αγώνες οι δικοί σου στράφηκαν στα αίτια της φτώχια του πλανήτη, πολίτη του κόσμου μεγάλε Έλληνα;

Στερεότυπο 5: Οι έλληνες είναι ρατσιστές!Αλήθεια: Μια πρόσφατη έρευνα του Πολυτεχνείου για την μετανάστευση, έδειξε ότι ο ελληνικός λαός ανησυχεί βαθειά για το φαινόμενο της μετανάστευσης, ως ένα αίτιο για την δημιουργία σωρείας προβλημάτων στην ελληνική κοινωνία. Κανένας δεν απάντησε αρνητικά επειδή θεωρεί την ράτσα του ανώτερη από των ξένων ή επειδή τους φοβάται. Ο ελληνικός λαός είναι ο πιο φιλόξενος λαός του κόσμου!

(τώρα πότε μια τάση γίνεται στερεότυπο να μας το εξηγήσουν οι κοινωνιολόγοι).
ή 'ακρως επιστημονική θέση του φίλου σου που ενστερνίζεσαι επιβεβαίωνεται από τα σχόλια σου για τους Εγγλέζους !
Το καλύτερο φυσικά διατυπώθηκε με τη φράση "Ο ελληνικός λαός είναι ο πιο φιλόξενος λαός του κόσμου!" η οποία δεν είναι στερεότυπη ακθόλου!

Ρε παιδί μου δεν το ήξεραν στο ΣτΕ να μας δώσουν την έδρα... Να σερβίρουμε καφεδάκι ως «γκαρσόνια της Ευρωπής» που ούτε και αυτό είναι στερεοτυπο!

Στερεότυπο 6: Για όλα φταίνε οι μετανάστες!Αλήθεια: Το μεγάλο κεφάλαιο κάποτε επένδυε στον εθνικισμό (Ελλάδα δεκαετίες 50’- 60’). Σήμερα επενδύει στην παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα, για να μπορεί να κινείται και να αναπτύσσεται απεριόριστα έξω από τα στενά πλαίσια του Έθνους-Κράτους, έχοντας ταυτοχρόνως και μία ανεξάντλητη μάζα εξαθλιωμένων προλετάριων προς εκμετάλευση. Έτσι λοιπόν η προπαγάνδα κατασκευάζει ενοχές, φοβίες και προκαταλήψεις για να περάσει την κυρίαρχη ιδεολογία. Όποιος τολμήσει και αμφιβάλει, του κολλάνε την ταμπέλα του φασίστα-εθνικιστή-ρατσιστή και του στέλνουν το ΣΔΟΕ.

Είδα κάτι άτομα (αλλά δεν μου φάνηκαν μεγαλοεπιχειρηματίες) να κυνηγούν μετανάστες στην Ομόνοια και την Πλατεία Ελευθερίας μετά που χάνει το ΑΠΟΕΛ!
Όσο κάποιοι θα κυνηγούν τους «λαθραίους» σου στην Ομόνοια και θα γράφουν στα μπλοκ ΜΑΛΑΚΙΕΣ για να αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση να δεις πόσο μεγάλες αναπτύξεις θα σκαρφίζονται!

Και όσο οι υπόλοιποι θα κουβαλούμε νερό με το κουταλάκι για να αδειασουν οι ωκεανοί θα δείς τι όμορφα θα επιτύχουν την δική τους παγκοσμιοποίηση!

Όταν το 2050 οι μετανάστες από την Ανατολή θα πλειοψηφούν (όπως ισχυρίζεται ο ΟΗΕ βλεπω ανατρέχεις στις πηγές) έναντι του γηγενούς ((καθαρού ήθελες να πεις) πληθυσμού, το δίλλημα αφομοίωση (τετοιο διλλημα δεν έχω)ή ενσωμάτωση (ούτε τέτοιο) θα τίθεται όχι βεβαίως από τους έλληνες για τους μετανάστες, αλλά από τους μετανάστες για τους έλληνες ζαβαλι μου και σε λυπήθηκα). Η Ελλάδα πλέον θα ανήκει στην Ανατολή (γιατι μέχρι τώρα που ανηκει; Και τι κακό έχει η Ανατολή; Και τι κακό έχει η Δύση; Και γιατί όχι βοράς – νότος, μπάλα είναι και γυρίζει. Ρωτα και τους Αυστραλός που μας κοιτούν αναποδα!) τόσο πολιτισμικά και εθνολογικά, όσο και θρησκευτικά, πολιτικά (η πολιτική ζωή θα ελέγχεται άμεσα από το Καράτσι και το Νέο Δελχί (ευτυχώς που τα πάνε καλά στις νέες τεχνολογίες και έτσι θα μάθατε και εσεις οι Ελληνες να χρησιμποιείτε κομπιούτερ) αλλά και ηθικά (ισλαμικός νόμος)(αυτό κατι άλλο μου θυμίζει αλλά μην το παραανοιξουμε το θέμα). Και αν σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά θα συμβαίνουν στην πιο φτωχή χώρα της ΕΕ και με την υψηλότερη ανεργία, τότε το μείγμα θα είναι εξαιρετικά εκρηκτικό.
Μπαρουταποθήκη! Φύγε να σωθείς!
Μια εισήγηση : ο ελληνικός στρατός συμμετέχει στο Αφγανιστάν στη φύλαξη φυτειών οπίου, πληρώνουν καλά και ακούν εθνικό ύμνο κάθε μέρα.

Μπορεί ένας ολόκληρος λαός να αυτοκτονεί λόγω ενός ψευδεπίγραφου φθηνιάρικου μελό συναισθηματισμού και να αφήνει να συντελεστεί η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών προς την Ελλάδα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, μπορεί να επιλέγουμε τις χάϊ απόψεις του νεοαριστερού Life Style για να λύσουμε τα κοινωνικά μας προβλήματα, αλλά τότε (2020) θα είναι πραγματικά αργά για οποιαδήποτε διόρθωση, εκτός και αν αφομοιωθούμε ειρηνικά στο Ισλάμ και την Ανατολή…
Μου αρέσει πως τελειώνεις με τον τρόπο που άρχισες, επανάφέροντας την ιδεολογία της «Νέας Εποχής». Πρόσεξε γιατί θα το μάθει ο Αρχιεπίσκοπος και θα σε κατατάξει στους Ιαχωβάδες, τρομοκράτες, ισλαμιστές, σατανιστές, σαϊντολόγους, αστρολόγους, χαρτορίχτρες, γίογκα δασκάλους, γκουρού, ονειροκρίτες και γενικώς σε αυτή την ομοιόμορφη ομάδα ανθρώπων!
«Ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών από τους εργοδότες είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς" Καρλ Μαρξ Τα κόκκαλα του τρίζουν αλλά όπως και ο Τσε έτσι και ο Μάρξ δίνει ένα βάρος στη κουβέντα

Αυτά ..... εν ολίγοις
γιατί αποκάλεσα μαλακίες όσα είπες...

Θα αδράξω την ευκαιρία να σου πώ, πως τα σχολια σου ιδιαίτερα προς τον ακαδημαϊκό ήταν φωτισμένα, τώρα τα τρομαγμενα ελληνακια απόχτησαν μπόι...


Τελειώνοντας θα ήθελα να σου θυμίζω και ένα ερωτημα που πολύ θα ήθελα να είχες όπως όφειλες απαντήσει για τον νόμο για το γάμο μεταξύ ανθρώπου και ζώων, που ισχύει; και που εφαρμόζεται;