το χέρι λύθηκε
κανει γραμμες καμπυλες
υπακουει στο μάτι
καλωσόρισες χάρισμα
σε είχα αναγκη τόση
"τριανταφυλλο
του αοράτου κάλλους
ακάληπτο"
Νεκρομαντείο Αχέροντα
οι αιώνες δεν έσβησαν
τη δύναμή σου
τα ψυχοσάββατα οι γυναίκες
στελνουν δεήσεις και ευχές
με τις ψυχές
για να μεσολαβήσουν
απόψε δεκάδες ψυχές χορεύουν
γυρω απο τη λάμπα
πολυφωνικά γυναικεια συγκροτηματα της Ηπείρου,
το συναισθημα που δονεί τις μικροχορδές,
το σωμα που γινεται μουσικό όργανο,
οι ψυχές που συντονιζονται.
σε θυμηθηκα Πελαγια μου...
μεγαλο βαρος να το σηκωνεις μονη σου
μονοχορδο οργανο χωρίς δοξάρι
Στον βουβοποταμο τα νερα κυλουν σιωπηλά
κρυσταλοι ακουαμαρίνας τα νερα του
ποταμι η ζωή κυλά στο αίμα
- "διεθνιστρια" με αποκάλεσες και γελάσαμε
Πολύ ομιλητικό ποτάμι ο Βουβοποταμος!
14 σχόλια:
Πολύ μυστηριώδεις οι στοίχοι σου Rose. Μας τα κάνεις λιγο πιο λιανά να καταλάβουμε και μεις που δεν μας γέννησε ούτε καμιά Καλλιόπη, Ερατώ ή Πολυμνία;
ερχονται και αλλοι Εστορων
ερχονται και αλλοι
....απλά έφυγε απο τον τόπο και πήγε κάπου αλλού και εκεί ακόμη και με τ'άψυχα συνομίλησε, ένοιωσε,αισθάνθηκε γυναίκα ίσως και νερό,τι χρειάζονται οι επεξηγήσεις.Μερικές φορές δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο εγκεφαλικοί,ας αφήσουμεμερικά πράγματα να έρθουν κοντά μας,δεν χρειάζεται πολλή προσπάθεια,τα υπόλοιπα είναι εύκολα,μα εντελώς εύκολα.Ζήτω η απελευθέρωση,ζήτω η απλότητα,η αγάπη και στο τέλος όλοι θα συν-μπλε-ύσουμε...
Μια απελευθέρωση -τριαντάφυλλο - αναζωογονεί τα πάντα γύρω. Η μουσική συντονίζει τις ψυχές αλλά παραπέμπει και σε ένα μελαγχολικό συνειρμό.
Όμως είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που το κυρίαρχο στοιχείο είναι η αντιστροφή του βουβοπόταμου στη βάση της ανθρώπινης επικοινωνίας και συναδέλφωσης.
Αν και στη βάση του είναι αισιόδοξο,στο τέλος απομένει μια πικρή γεύση. Δεν ξέρω γιατί. ίσως οι λέξεις...
Όμορφα πέρασες Ρόουζ μου.
Ήπειρος, με τον ιστορικό ποταμό της και τις φυσικές ομορφιές της... ταξίδεψε τη ματιά σου και τη ψυχή σου.
Γιατί πρέπει να τα αναλύουμε όλα; Ταξίδεψε μας μαζί σου νοητά... να νοιώθουμε μόνο, τίποτε άλλο.
κι εμείς εκεί...
εχαμογέλασεν η Γαλανή, τα είδεν ολόφωτα όλα τα όμορφα που περιγράφεις...
Πολλές εικόνες σε λίγες γραμμές. Ό,τι πρέπει για ένα πολύ πρωινό ξύπνημα. Μέρα καλή
.... έτσι παθαίνουμε όταν για λίγο διάστημα ζήσουμε ωραία.Αυτά παθαίνω και γω κάθε φορά που πάω στην Ελλάδα,ιδίως στα νησιά.Οι πέτρες μου μιλούν,τα βράχια μου μιλούν,τα λουλούδια,η απεραντοσύνη του Αιγαίου,το φως το κυκλαδίτικο,το αεράκι που σε ξεκουράζει,οι άνθρωποι,τα πάντα συνομιλούν και συν-μπλέ-ουν.
Ετσι παθαίνουμε όλοι εμείς οι ρομαντικοί ποθ αναπολούμε κάτι το καλύτερο και για τον δικό μας τόπο που δυστυχώς έχασε το ύφος του γι'αυτό έχουμε την ανάγκη να φεύγουμε.....
Koutso
Είναι στο χέρι των ανθρώπων που ζουν σέναν τόπο να μην χαθεί η ομορφιά του και το ύφος του. Οι άνθρωπου έχουν αλλάξει που σταμάτησαν να κοιτάνε τα όμορφα και τα ταπεινά του τόπου τους και με τις κακοτεχνείες τους χαλάνε την Κύπρο.
σταλαματιά,
έχεις δίκιο αλλά το κακό έγινε ανεπιστρεπτί γι'αυτό οι καλές προσεγμένες προσπάθειες όσο καλές και αν είναι χάνονται μέσα στη πολεοδομική καταισχύνη που χαρακτηρίζει τις πόλεις μας και εισβάλλει και στα χωριά μας.Προτιμώ να βλέπω βράχους παρά κτίρια στην Κύπρο.οι βράχοι μου μιλούν περισσότερο,έχουν περισσότερη ψυχή παρά τα κτίρια που έχουν δημιουργηθεί απο ανθρώπους.
φίλοι φιλες
η ανατροπη ηρθε στον επόμενο σταθμό..
θα σας γραψω..
οι βραχοι ειναι το υγρο που παγωσε Κώστα εγκλωβιζοντας την εμπειρια σε μια κοσμική στιγμή
...άρα ξανά επιστροφή στο νερό...
Αντρεα ετσι είναι ...
Δημοσίευση σχολίου