Έχασα οικειοθελως τα πιο πολλά
δεν έχει τίποτα άλλο να κερδίσεις
απαξιώνοντας τη νίκη και τον νικητή, μιλάς συχνά
αλλά νικάς μέσα από την απαξίωση σου.
Να φανταστείς πως ούτε μια παρτίδα δεν παίξαμε ποτέ
και τώρα παραιτούμαι ...
η θεωρία της εθελούσιας μοναξιάς,
ναρκισσισμός αχρείαστος για όσους έχουν αγαπήσει
το πένθος μου τυλίγω σε μοβ σεντόνι δανεικό, κλεμμένο
την ομορφιά σου, που ένιωσα, δε θα τη δω ποτέ
κι έτσι σταμάτησα σε παρακμιακά μπαράκια
γυρεύοντάς σε να πηγαίνω
8 σχόλια:
ali ali kai trisali
Ρόουζ
Έσφιχτην η καρδιά μου που τούντο ποίημα.
Ποσο αντανακλας την ψυχη μου και τα βιωματα της...
Και σ' ευχαριστω για την πισινη που μου εδωσες στο μπλοκ του Ασερα. Επαθα πραγματικα σοκ οταν διαβασα την απαντηση του...ονειρευομαι;;;
όσο είσαι ψυχάρα,
πισινή θα σου δίνω :-)
Πάντως αυτός στον οποίο αναφέρεσαι μου θυμίζει πολύ τη Δοκισίσοφή έστω κιαν παριστάνει τον αντίποδά της.
Το πρόβλημα με την υποκρισία είναι ότι μας κάνει να φαινόμαστε για πάντα ψεύτικοι άμα μας πάρουν μια φορά χαπάρι. Και για τούτο αναγνωρίζω την ηθική υπεροχή της.
Πόνεσα μαζί σου απόψε Ρόουζ.
Εννοώ την υπεροχή της Δοκ...
Τον Διογένη θυμάμαι
που κατηγόρησαν
για άλλου είδους υπερηφάνεια.
Οι Μέγ-Αλέξανδροι όμως
πως να του δώσουνε
λιακάδα που δεν είναι δική τους;
Δημοσίευση σχολίου