Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

σιωπηλή πλειοψηφία - πραγματικές ιστορίες γυναικων

.


(καποια σημεια της ιστορίας μπορεί να ενοχλήσουν)


Πριν 4 χρόνια με συνέλαβαν στο Κ μαζί με το συζυγό μου, το παιδί μου Ν, η οποία ήταν τότε 9 μηνών και εγώ έγκυος στο δευτερο παιδί μου στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης.

Με οδήγησαν στις φυλακές της Χ. όπου για εξι μερες με βασανιζαν διαρκως. Η κορη μου χωρίς πάνες, γάλα και άλλα ρουχα έκλαιγε διαρκως. Μου έδιναν ενα μπιμπερο με γαλα μια φορα καθε βραδυ και αυτο ηταν το μονο φαι για το παιδί. Είμασταν σε ένα σκοτεινό κελί που μαλλον ήταν προηγουμενως τουαλέτα γιατί είχε μόνο μια τρυπα στο πατωμα, μύριζε ως τουαλέτα, και δεν είχε χώρο παρα μόνο για μένα στο πάτωμα, και η κόρη μου ήταν πάντα στην αγκαλιά μου.

Κάθε μέρα με έπαιρναν στο δωμάτιο ανακρίσεων, ένα δωματιο στο υπογειο, απο το πρωί και με γύριζαν πίσω στο κελι μου το βραδυ. Έφερναν και την κόρη μου μαζί, την άφηναν στη γωνία να με βλέπει και να κλάιει. Εμένα με χτυπούσαν συνέχεια. Δεν με ρωτούσαν τίποτα παρά μόνο με έβριζαν και έλεγαν «εσείς οργανώσατε την εξεγερση»

Τα παλιά μου τραυματα και ιδιαίτερα εκεινο στο κεφάλι άνοιγαν συνεχεια και έτρεχε αίμα. Δεν σταματούσαν να με χτυπούν ακόμα και όταν έτρεχαν τα αίματα στο πρόσωπο μου μέχρι που λιποθυμούσα. Πολλές φορές ξυπνούσα και εβλεπα την κόρη μου πάνω στην κοιλιά μου να κλαίει χωρίς να θυμαμαι πως βρεθηκα πίσω στο κελί μου ή τί έκανα πριν. Μάλλον λιποθυμούσα. Στην φυλακή αρρωστήσαμε και οι δυο μας απο διαρροια και εμετό. Η διαρροια μου είχε αίμα και το ίδιο ο εμετός μου. Η διαρροια και εμετος συνέχισαν για μηνες μετά ακόμα και όταν βγηκα απο τη φυλακή.

Ο γυναικολόγος μου που με εξετασε εκτός της φυλακής με συμβουλευσε να «ρίξω» το παιδί γιατι δεν μπορούσε να εγγυηθεί για την υγεία τους μετα απο τις μολύνσεις και τα χτυπήματα που είχε δεχτεί. Είχε διαγνώσει και χτύπημα στο κρανιο του εμβρύου.
Το τραυμα στο κεφαλι με τα θραυσματα που έχει ακόμα μέσα μετά το βασανισμό μου «ξύπνησε» και συχνά αιμορραγεί. Απο τότε έχω ζαλάδες και συχνά σε σημείο που κανω εμετό.

Τα 4 αδελφια του αντρα μου βρηκαν το ποσό των (....) για να με αφήσουν ελευθερη και πληρωσαν με το ποσό αυτο τον ανώτατο ιστάμενο της (....). Μετά πληρωσαν ακόμα (...) τον Δικαστή για να απαλλάξει και τον συζυγό μου. Αν και δεν μας απαλλάξε απο τις κατηγορίες, τον φυγάδευσαν κρυφα απο τις φυλακές. Εγώ καθόλη τη διαδικασία έπρεπε να παρουσιαζομαι στο Δικαστήριο, μέχρι που διαφύγαμε απο την χώρα.





από μια άλλη σκοπιά
Ο ύπνος της Ρ είναι ακανόνιστος με συχνές διακοπές σε όλη τη διαρκεια της νύκτας. Συχνά ξυπνά φωνάζοντας δυνατά και τρομαγμενη.

Περιγράφει ότι συχνά βλέπει άτομα χωρίς ματια να έρχονται κατα πάνω της να της επιτεθούν.
«Πολλές φορές βλεπω να με πιάνουν απο το λαιμό – όπως στην φυλακή – ή να με πετουν απο ψηλά και να πέφτω, να πέφτω, να πέφτω και λίγο πριν ακουμπήσω το εδαφος ξυπνώ»
«άλλες φορές βλέπω ότι είμαστε στη φυλακή και η κόρη κλαίει»
«βλέπω φίδια, πολλά φιδια να με δαγκώνουν»

Η Ρ, περιγραφει οτι βλέπει πολλά όνειρα, σχετικά με τη ζωή της στο βουνό και τον πόλεμο, τους σκοτωμούς, βλέπει τον εαυτο της ή άλλους συντρόφους της νεκρους. Περιγράφει ότι αυτα τα όνειρα δεν είνια τόσο άσχημα όσο τα άλλα – αυτα της φυλακής.
«Τους ακούω να έρχονται [αναφερεται στους βασανιστες της] στο σκοταδι και να μου φωνάζουν, φωνάζω και εγω».

Όταν βλέπει αυτά τα όνειρα ξυπνά, αργότερα ξανακοιμάται και τα όνειρα συνεχίζουν μέχρι να ξημερώσει. Τα όνειρα της τής δίνουν την αίσθηση ότι είναι μεγάλα, διαρκούν ώρες, «με βασανίζουν»... «Δεν εχει νύκτα που δεν βλεπω όνειρα. Ξυπνώ γιατί αν δεν ξυπνήσω νομίζω οτι θα πεθάνω»

Η Ρ, έχει σωματικά πια συμπτώματα κάθε βράδυ: Ταχυκαρδίες, άπνοια, αίσθηση ότι δεν αναπνέει, εφίδρωση, υπερδιέγερση.

Η Ρ έχει απώλεια μνήμης, δυσκολία συγκέντρωσης και ανακλησης πρόσφατων πληροφοριών, διακεκομμενο ειρμό σκέψεων, αντικατάσταση λέξεων μέ άλλες (τραπέζι αντι καρέκλα κλπ).

Είναι υπερευαίσθητη στους εντονους και δυνατους θορύβους. Στην θεα της αστυνομίας, στρατου ή άλλων ένστολων, αποφεύγει την βλεμματική επαφή, θελει να φύγει, νιωθει ότι κατι την σφίγγει μέσα της και ανατριχιάζει.

22 σχόλια:

stalamatia είπε...

Απίστευτα πράγματα πόση βαρβαρότητα?
Απορώ που επέζησε αυτή η γυναίκα ,πόσες αντοχές μπορεί τελικά να έχει μια έγκυος? Και πόση αντοχή μπορεί να έχει ένας (τι να τον πω τώρα?) (άνθρωπος ?)για να βασανίζει έτσι μια γυναίκα έγκυο?Υποπτεύομαι σε ποια χώρα θα ήταν.

koutso είπε...

Πόσο με στενοχωρούν τέτοιες ιστορίες ιδίως όταν πρόκειται για γυναίκες και παιδιά.Γιατί τόση βαναυσότητα?Που μας οδηγεί τέτοια συμπεριφορά παρά μόνο στη αποκτήνωση.

Greekstories είπε...

Παναγια και Χριστε! Τι ηταν αυτο;

rose είπε...

@ greekstories
αυτό ηταν το 1/4 της ιστορίας ...

@κωστα
αυτη η οικογενεια προσπαθει για 4 χρονια να αποκτησει πολιτικό ασυλο.. χρειάζετι και εμεις ως χώρα προορισμου να δουμε αυτα τα άτομα και να τα αναγνωρίσουμε..

δεν χρειαζόνται την αγάπη μας..

το νομιμο δικαίωμα τους διεκδικουν στη ζωή και ασφάλεια... κι ας "αγαπήσουν" όποιους εκείνοι επιθυμουν

@ σταλαματία
αν δεις αυτη τη γυνάικα θα θαμπωθείς απο την ομορφια της και την γαλήνη που εκπέμπει..
είναι τώρα έγκυος στο 3ο της παιδί..
το πιο συγκινητικό είναι η αγαπη και αναγνωριση που έχει απο τον συζυγό της, ένα βουνίσιο παλληκαρι που την κοιτά και λιώνει..
οταν μας έδινε τα στοιχεία αυτά ο αντρας της ήταν μάζί της.. αν και του είχα πάρει το ίστορικό του προηγουμενως και ήταν θυμα βασανισμου και ο ίδιος στις ίδιες φυλακές και για περισσότερο χρόνο απο τη γυναίκα του,
τον είδα να γεμώνουν τα ματια του μονάχα όταν η ίδια περιέγραφε ένα ονειρο της..
γυρισε στη διερμηνέα και είπε στα Κυπριακά η οποία είχε βουρκώσει και εκεινη επειδη τον είδε να κλαίει λέγοντας του αν θελει να σταματήσει και να κάνει διαλλειμα..

"όι, αυτο [εφιαλτες] θέλω να σταματήσω τζαι εν μπορώ να το κάμω"

ruth_less είπε...

Καλύτερα να μην ζήσει κάποιος μετά από τόση κακοποίηση. Πως μπορεί ξανά να σταθεί στα πόδια του ένας άνθρωπος; Πως μπορεί να πιστέψει ξανά στους ανθρώπους; Πόσο μάλλον ένα παιδί...

Φυσικά, απείρως καλύτερα να μην συμβαίνουν αυτά και να βρεθεί τρόπος να σταματήσουν. Απίστευτη σκληρότητα και απανθρωπιά!

Diasporos είπε...

Τί πάτσον που μας έδωκες για να ξυπνήσουμεν καλή μου.

rose είπε...

Ρουθ μου
απιστευτα μπορεί να κάνει ο ανθρωπος προς όλες τις κατευθύνσεις

μπορεί να μετατραπει σε βασανιστή και τύρρανο αλλά μορεί και να αναρρώσει απο κατι τέτοιο και να πάει μπροοστά

μπορούμε..

η ψυχή εχει τρομερες δυνατότητες αυτο-ιασης και ιασης [δεν λέω ότι ως διαδικασία είναι ευκολη]

αυτο που έχω συναντήσει όμως σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις είναι το ατομο να θελει αλλά να εξαντλείται από διαδικασίες που αντι να συντελούν στην αποκατάσταση και θεραπεια του, τον ξανα-τραυματίζουν.

rose είπε...

Διασπορε μου καμια προειδοποίηση δεν μας προετοιμαζει επαρκώς..

πραγματικά ειναι το 1/4 των όσων πέρασε η σπουδαία γυναίκα, και η οικογενεια της

μακαρι καθε φορά που βγαινουν και μιλουν για τους μετανάστες να΄μπορούσε ο κόσμος να καταλάβει τι κουβαλούν οι άνθρωποι αυτοι πλάτη τους

Σημερα με την κυρια αυτη θα πάμε στον Ψυχιατρο. Αν επιβεβαιωθει η αρχική μας διαγνωση, θα δικαιούται το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα.

Ανώνυμος είπε...

Ε, τώρα που έχουμε κυβέρνηση αριστερή, φιλολαϊκή, αντιιπμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική, υπερασπίστρια των αδυνάτων, ανθρώπινη με ηθικές αξίες
και διεθνιστική και τον Νεοκλή Συλικιώτη υπουργό μήν έχετε έγνοια και όλα θα παν καλά για την κυρία αυτή. Φτάνει να αποταθεί στην Κύπρο για πολιτικό άσυλο.

Και για όσους ισχυριστούν κακοπροέρετα ότι και αυτός και ο πολιτικός του προϊστάμενος είναι παπάρες σκέτοι, θέλω να σας υπενθυμίσω ότι και οι δύο αντέταξαν τα γημνά τους στήθη ηρωϊκά στον Τάσο Παπαδόπουλο που ως γνωστόν δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις συμβατικές υποχρεώσεις της Κύπρου σε ό,τι αφορά την παραχώρηση πολιτικού ασύλου σε πρόσφυγες: ο ένας φροντίζοντας για την εκλογή του το 2003 και ο άλλος υπηρετώντας τον ως υπουργός.

rose είπε...

καλώς τον διαδικτυακό αντάρτη

Diasporos είπε...

Ξερεις Ρόουζ, εδώ που ζώ έρχονται 1,000,000 λαθρομετανάστες το χρόνο. Πολλοί με παρόμοιες ιστορίες οπως αυτες που μας εγραψες. Δεν τες ακούμε συχνά ομως, και η εικόνα που εχει ο απλος άνθρωπος δακάτω εν πολλα αρνητική (επειδή με τους πονεμένους βασανισμένους έρχονται δυστυχώς και εγκληματίες, βιαστές, εμπόροι ναρκωτικών και διούν κακό όνομα σε όλους -η φύση του ανθρώπου εν μονοπλευρη- τζιαι επίσης αρνούνται πολλοί να αφήσουν να μάθουν αγγλικά στα μωρά τους στο δημοτικό και τα βάλλουν σε ξεχωριστές τάξεις ισπανόφωνες -εν τους κάθεται καλά τούτον τους κατοίκους)


Αν τους ελαλούσαν ιστορίες οπως τούτην, εννα αλλάσσαν γνώμη (τουλάχιστον μερικοί)

rose είπε...

Diaspore μου
κατακρίνουμε ό,τι δεν γνωρίζουμε

(ή για όσα δεν γνωρίζουμε σαν ανθρωποι γενικότερα μας κανουν κοντόφθαλμους)

το να ξερεις είναι ευλογία και ευθυνη αλλά κάποιος πρεπει να αποφασίσει..

3 ηταν οι λόγοι να κάνω το μπλοκ

ο ενας ήταν να γραψω τις ιστορίες αυτές - να συνομιλήσω με άλλους απλά, για πραγματα που δεν ειναι γνωστά ή βολικά να μιλά. Ιδιαίτερα όταν εκλείσαν τα περισσότερα μέσα ενός οργανισμου που έκανε καλή δουλεια και έψαχνα να βρω τρόπο άλλους τρόπους.

Αλλά όλοι φάνταζαν απιστευτα αποστασιοποιημενοι και στεγνοί

έτσι χρησιμοποιώντας μια άλλη φωνή (ψευδώνυμη) έγινε να εκφράζομαι πιο κοντά στην εαυτή (δεν είναι παράξενο;)

δεν σου κρυβω οτι δεν περιμενω τιποτα απο το συστημα

όμως περιμενω πολλά απο μένα ..

περιμενω να βρισκω τις ρωγμες και να περνώ μέχρι να γεράσω :-)

οσοι μας διαβαζουν καταλαβαίνουν
ακόμα και όσοι επιλέγουν να μη σχολιάσουν

εμπιστεομαι μονάχα τη ζωή που σαν ποταμός ρέει και παρασύρει τα πάντα..

καποια στιγμή..

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

Ο άνθρωπος με ψυχή και πνεύμα, ανεξαρτήτως μορφώσεως, κοινωνικής θέσης κτλ, άμα βρεθεί σε εξαιρετικές καταστάσεις αποκτά τεράστια ψυχική δύναμη. Ελέγχει το σώμα του, τον πόνο και την ψυχή του με μια φοβερή δύναμη πού μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όσο μεγαλύτερα γίνονται τα βάσανά του.

Αυτοί που ποτέ δεν θα αποκτήσουν δύναμη είναι οι πολυ μικροί αυτοί "ανθρώποι" που προβαίνουν σε τέτοιες απάνθρωπες μεθόδους, συνήθως ώς υποτακτικοί άλλων φασιστομούτρων. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Η δημοσιοποίηση οδηγά στην εξάλειψη τέτοιων καταστάσεων αν και υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.

Rose, συνέχισε...

rose είπε...

αγαπητέ anti-kakomoutsoune

σε ευχαριστώ για το συνέχισε

και συμφωνώ μαζί σου οτι η δημοσιοποιηση βοηθά

αν έβλεπες αυτο που είδα!
η ψυχική δύναμη αυτης της γυναίκας φαίνεται στο πρόσωπο της, που η φυση το προικισε έτσι κι αλλιώς με ομορφια:
ομορφα παναρχαια σμιλεμενα χαρακτηριστικά, αυστηρά ζυγωματικά, ολόισια μύτη ισια μαυρα φρύδια μακρία καταμαυρα μαλλιά, ιλαρο δερμα λεπτό και διαφανο..
οταν χαμογελά το εννοεί.. οταν σιωπά η σιωπή της έχει μουσική όπως το ίσο ενος βυζαντικου ψαλτη

θελω να σου πω και κατι άλλο παράξενο που με εντυπωσίασε σε αυτήν..
ολες οι εμείς οι "δυτικές" φωνάζουμε για ισότητα αλλά τέτοιο παράστημα λίγες έχουμε...
κι ενώ η κοινωνια απ όπου προέρχεται είναι πιο πατριαρχική και η θρησκεία της ακόμα πιο συντηρητική, εκείνη έχει καταφέρει να στεκεται ιση προς ίσο
(είτε γιατι την πληρωσε ακριβά τουτη την ισότητα είτε γιατι έχει και ένα έξυπνο άντρα δίπλα της που το αντέχει- κι αυτο επιλογή ήταν, είτε γιατι έτσι το επιθυμουσε η ίδια) όταν τους βλέπεις μαζί ειναι 50-50%

πίσω απο καθε ιστορία βρισκεται ένας πραγματικός άνθρωπος και τουτη ειναι και πανέμορφη μέσα - έξω

rose είπε...

@Διασπορε

μολις ξαναδιαβασα τι σου έγραψα και καταλαβα ότι εσυ μενεις αμερική και εγω σου μιλω σαν ελληνοαμερικάνα:-)

πρεπει να ημουν πολή κουρασμενη και βιαστική.. ελπίζω να καταλαβες τι σου έγραψα με τοσα λάθη

Diasporos είπε...

καλή μου τα είπαμε για τα λάθη :-) εγώ εκατάλαβα πάντως. Ατε να δούμε να σου γράψω εγώ τωρά τα ελληνοαμερικάνικα ;0

Γράφε μας τα Ρόουζ.

Το ψευδώνυμο μας αφαιρά την καθημερινή μας εαυτή και τα projections που χτίζουμε στη δουλειά.

Το ψευδώνυμο είναι άδειο και πρέπει να αποδείξει απο το μηδέν τες αρχές για να γεμίσει, μας κάνει να ξανασκεφτούμε το ποιόν μας, ξυπνά πάθος μεγάλο για το θέμα που θέλουμε να θίξουμε. Μας βοηθά να ξαναγεννηθούμε.

Περιμένεις πολλά που τον εαυτό σου τζιαι είσαι Η Μάστρενα της Ρωγμής, άρα δώστου!

(Γιατί όμως μας παρουσιάζεις θεματα τόσο δύσκολα αλλά δεν μας τσιγκλάς ποτέ σου; Ισως προκαλέσεις κι αλλο διάλογο αν μας πατήσεις λίγο. Τόση αδράνεια, ύπνο που έχουμε σαν όντα μας αξίζει να μας ψιλοβρίσεις με κανενα "κατηγορώ" γενικό)

Το ξέρω πως δέν είναι ο τρόπος σου όμως.

rose είπε...

@Διασπορε
ειτε χιλιοειπωμενο :
"αν μια εικόνα είναι 1000 λέξεις μια ιστορία είνια 1000 εικ΄νες"

ο καθενας και η καθεμια από εμας έχει ένα συμπαν ολόκληρο να προσλάβει τουτες τις ιστορίες

απο τα λίγα πραγματα που πιστεύω είναι η ίδια η ζωή και κάποτε καποτε στο ΔΙΑλογο*


*όταν δεν είναι έτσι:
μονολόγος= ενας ανρθωπος που μιλά στον εαυτο του
διαλογος= 2 ανθρωποι που μιλουν στο εαυτο τους :-))))

rose είπε...

Διασπορε μου και κατι ακόμα..

όπως και εσυ μετην ερωτηση σου έβαλες ένα σπορο και ξανασκεφτουμε τον και ξανασκεφτουμε τον...

έτσι και οι ιστορίες...

σποροι είναι και ελευθεροι όλοι μας να τις αφήσουμε να βλαστήσουν σε όποιο χωραφούι του μυαλό και με όποιο τρόπο

πάντα θυμομαστε ότι είπαμε σε μια κουβεντα και λιγες φορές τι μας είπαν οι άλλοι

ό,τι ειναι γεννημα της σκεψη μας έχει αξία, ακόμα και τον φιλόσοφο που κρατησαμε ζωντανο στη μνημη μας τον κρατησαμε φιλτραρισμενο με τις δικες μας σκεψεις

κι αυτο ειναι μια μορφή αυτονομίας

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητή Rose,

Συγκλονιστική η ιστορία της κοπέλας που παρουσίασες. Απ’ αυτές τις ιστορίες που διαβάζεις (ή ακούς) και δεν μπορεί να μην νοιώσεις ένα σφίξιμο στο στομάχι ή την ανάγκη να σταματήσεις για λίγο το διάβασμα γιατί ανακατώνεσαι και αναστατώνεσαι και χρειάζεται να πάρεις μια ανάσα καθαρού αέρα! Φαντάσου να το βιώνεις κιόλας!

Αν κατάλαβα καλά (κι αν επιτρέπεται να πεις) το παιδί που περίμενε τότε η κοπέλα το ‘ριξε τελικά;

Anef_Oriwn
Τετάρτη 8/10/2008 – 5:22 μ.μ.

rose είπε...

Αγαπητέ Ανευ

το μωρό είναι τώρα 4 χρονών, αγορι, διαβολάκι, που κιείται σαν σφαιρα και συμπαρασύρει τα πάντα, ξερει ελληνικά όπως και η κόρη της που είναι 5 χρονών. Φετος πανε και σχολειο (προδημοτική)..

το έφερε μαζί της 4 μηνών και τη συναντησα πρώτη φορά στην Κοφίνου που έμενε εκει τις πρώτες 4 μέρες της εισόφου στην Κύπρο.

ο άντρας της έκανε 6 μηνες φυλακή, είχε και μια καλή έκθεση απο την Επίτροπο Διοικησης, έτοιχε να επισκέπτεται την Κύπρο εκεινο τον και΄ρο και αντιπροσωπεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, τον άφησαν ελευθερο...

του πήρε 4 χρόνια να τους πάρουν συνέντευξη!

τώρα προσπαθούμε να αποδείξουμε την υπόθεση στην αντισοτιχη Υπηρεσία.

όλες οι ευχές μετρούν

Diasporos είπε...

Καλησπέρα σου Ρόουζ μου
Δε ξέρω αν θα το διαβάσεις, νομίζω αύριο είναι η σημαντική νομοθετική μέρα που έλεγες για την ευρώπη και τον ΟΗΕ; Σου στέλλω ότι μπορώ, μπάλες πύρινες δύναμης να προσθέσω στες δικές σου για να περάσει το μύνημα απο τες ρωγμές τους
(όσο μπορώ και ξέρω)

rose είπε...

Διασπορε μου σε ευχαριστώ
έτσι είναι
θα μπορώ να πω περισσοτερα σε λιγες μερες
προς το παρόν όλα δειχνουν οτι υπάρχουν ρωγμες
ελπιζω να χωρέσουμε
σε φιλω