σιωπή

και συ που πάντα πολεμούσες τη σιωπή
ντύνεσαι τώρα τον μανδύα της

«για λίγο ακόμα»

τώρα αναμοχλεύεις τις καρφιτσωμένες σ’ ένα σημείωμα στον τοίχο μνήμες

«Καθυστερημένα λόγια δεν σας πιστεύω
Εγώ πιστεύω στη σιωπή
Στέκει πάνω απ’ όλους
Πάνω απ΄όλα
Γιορτή κατανόησης»


σε αμφισβητησα
νόμιζα ότι γιορτή είναι χαρά

κι όμως,
κάτω απ' τα πέπλα σου ξαναγεννιόμουν
για να σε πολεμησω απ' την αρχή


μ' εμαθες να ακούω το παραμικρό
να ξερω η ανασα τι έχει να μου πει
γνώρισα την υφή σου σε καθε έκφραση
μ' εμαθες τι γέμιζε αναλόγως τη σιωπή

ψηλάφισα τη σιωπή των άλλων
κι απάντησα με μια σιωπή
γι εκείνες τις στιγμές που η κατανοηση στήνει μόνη της γιορτή


δεν ξέρω αν τα πιο σημαντικά δε λέγονται ή γράφονται ποτέ

μονάχα το άλλο όνομα σου, σοφή αυτορύθμιση.