Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

το τόξο στο φτερο του καρχαρία

πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα
το τόξο μιας άνοιξης
που θέλει να ωριμάσει
αφήνοντας τον Λίβα να χαϊδέψει το κορμί της
και μέσα στις θημωνιές τ’ Αυγούστου
να μεστώσει, προμήνυμα
ενός θανάτου φθινοπωρινού
- τη σέρνει, υγρή, σε μια κρύπτη το χειμώνα.

ενιαία χαράζεται ο χρόνος
κι οι εποχές μια σιγουριά δίνουν στη ψυχή.
τώρα που η υπερβολή ρίζωσε στις καρδιές μας
το τόξο απλώνεται στο χτες, το αυριο, το τώρα.
Το έζησες το καλοκαίρι του 89
και κάποιο άλλο καλοκαίρι
τεμνομένη έσχισες το τόξο της Αγάπης
με χαρακτηριστικά θνητά και αιώνια
και συ «Μονο η αγαπη αλλάζει τον κόσμο» λες
«κι ολα τα άλλα μια ντόπα είναι»

Έτσι καθ υπερβολήν και καθ υπέρβαση το ζω
Όπως μονάχα γνωρίζει το κορμι
Που αντάρτης γινεται
Όχημα θνητό να ονειρευεται την θεικη καταγωγή του





Χίλιες φορες εκει,
που η υπερβολή γειώνει την αγάπη...

12 σχόλια:

Χρήστος είπε...

Τώρα εάν πω ότι σε αγαπώ, πειράζει;

rose είπε...

και λίγα λες... μπορώ να σου πω!

Λεμέσια είπε...

Χίλιες φορές εκεί!

the Idiot Mouflon είπε...

Μετά τη φωτιά, τ' αποκαΐδια;

rose είπε...

προς το παρόν ειμαστε εδω....

http://www.youtube.com/watch?v=Hfec8Myi048

[σκατόπαιδο!
μη δεις ανθρωπο ερωτευμενο!]

Ανώνυμος είπε...

Ζησε το αγαπημένη... απόλαυσε το... για όσο..

Ρουθ

Diasporos είπε...

Τον έρωτα που περιγράφεις σαν μουσική΄τις ζεί η ψυχή δοσμένη στις τρανές στιγμές που ξεχνά να ζεί ξέχωρα που το κορμί. Ξεχνά πως διαμελισμένη τη γέννησε ο θεός στο σωμα μέσα, και για μιά στιγμή που κρατα αιώνια, γίνεται Ένα. Όταν οι χορδές του σώματος της νόησης και της θέωσης κουρδιστούν έτοιμες να συνθέσουν την ουράνια μελωδία. Κι ας μήν είναι ποτέ της ικανή η μελωδία να γίνει κτήμα μας. Κι ας έρχονται οι εποχές να μας θυμίζουν το τρωτό του έρωτα.

Στην υγειά σου και στον Έρωτα, αγαπημένη.

rose είπε...

Ρουθ μου
όλα τα ζουμε...
και σ αγαπω

rose είπε...

στην υγείά σου Διάσπορε!

Disdaimona είπε...

Μα τί ωραία!!

Ναι Μουφλόν!! Μετά τη φωτιά τ΄αποκαίδια. Όπως μετά τη ζωή η αποτέφρωση!

rose είπε...

ναι !
πόσες φορές να φωνάξουμε για 'κεινον τον αποτεφρωτηρα!

:-)

Ανώνυμος είπε...

Χίλιες φορές εκεί… γιατί εκεί είναι η ζωή.
όμορφο, τρυφερό.