Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

ΑΚΟΥΣΤΕ τη σιωπηλή πλειοψηφία (1)

Έχει ειπωθεί ξανά ότι οι γυναίκες είναι η “σιωπηλή” ακόμα και η «αδύναμη» πλειοψηφία του κόσμου. Πράγματι, οι γυναίκες αποτελούν πάνω από το 52% του ανθρώπινου πληθυσμού ωστόσο δεν συμμετέχουν ικανοποιητικά – σε ορισμένες χώρες καθόλου – σε κέντρα λήψης αποφάσεων κι όχι μόνο απέχουν αλλά τις περισσότερες φορές η φωνή τους δεν ακούγεται καν. Αν προστεθεί επίσης ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι άνισες ευκαιρίες στο χώρο εργασίας, στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και την μόρφωση, στην πρόσβαση σε συνθήκες υγιεινής, υγείας και ευπρεπών συνθηκών ζωής τα ποσοστά ενισχύουν τη μεγάλη απουσία. Επιπρόσθετα μέσα στην «σιωπηλή πλειοψηφία» ομάδες γυναικών βιώνουν την κακοποίηση, το βιασμό, το βίαιο εκπατρισμό, τη στέρηση βασικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Για παράδειγμα παγκοσμίως ο αριθμός των γυναικών που έχουν κακοποιηθεί ποικιλοτρόπως, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, κάνει τα ποσοστά να κυμαίνονται από 16% μέχρι 52%.

Στην Κύπρο πρόσφατη χαρτογράφηση που έκανε το Κέντρο Στήριξης Γυναικών Απανέμι κατέδειξε ότι τουλάχιστον 80,000 Ε/κ είναι ή ήταν θύματα ενδοοικογενειακή βιας.

Οι ιστορίες που θα αναρτήσω σταδιακά ελπίζω να επιτρέψουν σε αυτή τη φωνή να μεταφέρει μόνη της την εμπειρία. Κάθε περίπτωση είναι πραγματική, αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα και με αυθεντικές φράσεις των ίδιων των γυναικών. Σεβόμενη την αρχή της εμπιστευτικότητας για κάθε περίπτωση έχω αλλάξει ονόματα ή άλλα στοιχεία που πιθανόν να φωτογραφίζουν το άτομο.


«Ήταν ο μόνος άντρας που γνώρισα και στη συνέχεια αγάπησα».

Η κα Φ. είναι Κύπρια 63 ετών, σε διάσταση με το σύζυγο της επίσης Κύπριο, με τον οποίο και ήταν παντρεμένη περισσότερο από 40 χρόνια. Τον σύζυγο της τον είχε γνωρίσει μέσω του πατέρα της όταν ήταν 16,5 ετών. Από το γάμο της έχει αποκτήσει παιδιά που είναι τώρα ενήλικες. Ο λόγος που με πλησίασε ήταν τόσο η σωματική όσο και η ψυχολογική βία από τον άντρα της για αρκετά χρόνια. Ο ίδιος έκανε χρήση και κατάχρηση αλκοόλ.
Κάθε φορά που παραπονιόταν στους γονείς της, όταν εκείνοι ήταν στην ζωή και αποτελούσαν τη μοναδική της στήριξη, την αποθάρρυναν να χωρίσει.
Νέα τότε, άκουσε τη μητέρα της να λέει χαρακτηριστικά: «Άντρα να ‘χεις κόρη μου απλά να ρουφουνίζει μες το σπίτι».

Κάτι το οποίο αντιστράφηκε μέσα από την τελευταία εντολή του πατέρα της προς εκείνη λίγο πριν πεθάνει: «γονατιστός αν έρχεται με πόδια ματωμένα ποτέ να μη τον συγχωρέσεις για όσα σου έκανε».

Λίγο πριν επικοινωνήσει τηλεφωνικά μαζί μου, είχε φύγει από το σπίτι της γιατί ο σύζυγος της την είχε απειλήσει ότι θα την σκοτώσει με ένα μαχαίρι.

Είχε βρεθεί εκτός του σπιτιού της σε μια πολύ δύσκολη ηλικία, στα 59 της χρονια, μερικά χρόνια πριν οποιαδήποτε υποτυπώδη σύνταξη, χωρίς εργασία και ευνόητες δυσκολίες για εξεύρεση νέας εργασίας. Χωρίς άλλους οικονομικούς πόρους, βίωνε την απόρριψη μέσα στο γάμο για πολλά χρόνια τώρα ενισχυμένη με την έγνοια για την αντίδραση του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος της. Μόνη της και τώρα επιπρόσθετα να νιώθει πίεση πως να εξηγήσει στα παιδιά της γιατί πηρε την απόφαση να φύγει μετά από τόσα χρόνια... αν και τα ίδια είχαν βιώσει την κακοποίηση και τα υποτιμητικά σχόλια - σχόλια που σχεδόν ποτέ δεν απαντούσε...

όταν την ρωτούσαν γιατί υπόμενε για τόσα χρόνια την κακοποίηση έλεγε: «Πίστευα ότι θα αλλάξει η κατάσταση, πίστευα ότι θα έφτιαχνε, μάταια όμως χειροτέρευε, το οικοδόμημα το οποίο έκτιζα ήταν φτιαγμένο πάνω σε γυάλινα πόδια». Ή άλλοτε, «Eγώ δεν ήθελα να φύγω, δεν θα έφευγα αν δε με απειλούσε ότι θα με σκοτώσει. Εγώ στάθηκα κυρία, τον τάιζα, τον έπλενα και διατηρούσα πάντα το σπίτι καθαρό».

Σήμερα η κα Φ. μετά από συντομη παραμονή σε στέγη προστασίας θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας (Απάνεμι), έχει το δικό της μικρό ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, λαμβάνει επικουρικό επίδομα από την Κυπριακή Δημοκρατία, απασχολείται μερικώς, αξιοποίησε τη δυνατότητα Νομικής Αρωγής και νομικών συμβουλών, ψυχολογικής στήριξης, επισκέπτεται τις γιορτές και Κυριακές τα παιδιά και εγγόνια της, ξαναβρήκε τις φίλες και γνωστούς της, βρήκε χρόνο να φροντίσει την υγεία της.

Συναντιόμαστε αραιά και που... Τελευταίως ήρθε και με βρήκε, διδάσκει ανθοδετική σε νεαρότερες γυναίκες. Περιμένει τη σύνταξή της για «να πνάσει».
Έκανε καινουριες φίλες και φίλους, πάνε εκδρομές, κατάφερε να μην πουλήσει το μοναδικό χωραφούι που ήθελε το Γραφείο Ευημερίας να πουλήσει για να σταματήσει να παίρνει το πενιχρό δημόσιο βοήθημα.

Κάθε φορά που τη συναντώ έχει το ανάστημα μιας γυναίκας που κατάφερε να ξεκινήσει πάλι από την αρχή.
Διακρίνει κανείς σε μια δευτερη ματιά μέσα από τα μάτια της τις μνήμες αλλά και διεργασίες μιας μακροχρόνιας διαδικασίας ίασης που ξεκίνησε όμως χαρίζοντας της χαρά για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της...




Σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρομέτρου που πραγματοποιήθηκε για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καμπάνιας ευαισθητοποίησης ενάντια στην οικογενειακή βία (2004), το 62% των Ευρωπαίων πολιτών εκλαμβάνουν τη βία ως «μη αποδεκτή σε κάθε περίπτωση, αλλά πάντα ποινικά κολάσιμη» ενώ το 2% την θεωρεί αποδεκτή σε κάποιες περιπτώσεις. Λιγότερο από 0,7% εκτιμά πως είναι αποδεκτή σε όλες τις περιπτώσεις. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τους Ευρωπαίους πολίτες,οι παράγοντες που θα έπρεπε να προφέρουν βοήθεια στις γυναίκες θύματα της Βίας στην Οικογένεια είναι κατά το 96% η οικογένεια και οι φίλοι αυτών των γυναικών, το 93% οι κοινωνικές υπηρεσίες, το 91% οι υπηρεσίες υγείας. Το 86% η Πολιτεία, το 83% οι δικηγόροι, το 80%εθελοντές ή φιλανθρωπικά σωματεία, το 65% θρησκευτικά ιδρύματα και το 64% τα ΜΜΕ.

Κυρίως, ένα άτομο που έχει υποστεί βια δεν είναι ένα ακόμα περιστατικό βίας.

Χρειάζεται ένα ευρύ φάσμα ευέλικτων υπηρεσιών με προσοχή στην ατομικότητα, την ιδιωτικότητα και τις εξειδικευμένες ανάγκες του κάθε ατόμου/οικογένειας ξεχωριστά.

20 σχόλια:

Diasporos είπε...

Πές τα.


Έχω μια θεωρία: Αν τες βοηθούσε το περιβάλλον τους να δράσουν/σκεφτούν θετικά προς τον εαυτό τους, πάνω από 50% των παντρεμένων γυναικών στην Κύπρο θα ζητούσε αμέσως διαζύγιο.

Θεωρώ ότι οι Κυπραίοι άντρες είναι ζοππόβορτοι. Ευχαριστώ τον Εαυτόν που με έστειλεν σε άλλη χχώραν να ζήσω να μάθω μόνος μου πως να είμαι άντρας.\

Πές μας Rose ιστορίες να ακούσουμεν.

rose είπε...

θα σου πω και για τις χωρισμενες τι αντιμετωπίζουν...

ξερεις ότι δεν διώκονται ποινικά όσοι πλαστογραφούν τις γυναικες τους;

ξέρεις οτι πάνε στην τράπεζα και ένας άλλος αρσενικός υπάλληλος τραπεζης μπορεί να βοηθησει ένα συζυγο να παρει δανειο χωρίς την συγκατάθεση της γυναίκας (παράνομο θα πεις) πήγαινε να το καταγγείλεις...

ξέρεις πόσες έχασαν ολοκληρες περιουσίες μέσα ή μετά πό τον γάμο...

το διαζύγιο είναι επιλογή...
σε αυτο τον τόπο για ορισμενες είναι και αυτό μια άλλη φυλακή...

η βια και η κακοποιηση συνεχίζεται ακόμα και όταν πάρει διαζύγιο...

δεν συζητώ όταν υπάρχουν παιδια..
τοτε γινεται το έλα να δεις... και εκεινα να βρισκονται αναμεσα σε εμφυλιο πόλεμο..

ruth_less είπε...

@ διάσπορος
Συμφωνώ. Είναι απίστευτο ότι στον αιώνα μας ο κοινωνικός περίγυρος ακόμα επιβάλλει τόσον καθωσπρεπισμό και ψέμα για συγκάλυψη της πραγματικής εικόνας.

Συμφωνώ και για την πλειοψηφία των κυπραίων αντρών. Εντελώς ανώριμοι και γελοίοι (και γάροι, ναι)

@ rose
Τι στο καλό γίνεται με τις νομοθεσίες μας? Πότε θα εκσυγχρονιστούν επιτέλους? Σαν να είμαστε η τελευταία τριτοκοσμική χώρα!

Και αυτή η γελοία αλληλεγγύη μεταξύ των αρσενικών... από τον τελευταίο άσχετο μέχρι την κορυφή των εξουσιών... απαράδεκτο να μην μπορεί μια κατακαημένη γυναίκα, που καλά καλά δεν μπορεί να βρει τη δύναμη να σηκώσει κεφάλι, να μην μπορεί να προχωρήσει όταν επιτέλους πάρει την απόφαση...

Η κοινωνία αποτελείται από τον κάθε ένα από εμάς. Ας κάνουμε ότι μπορεί ο καθένας μας. Ίσως κάνουμε τη διαφορά (ρομαντική νότα, αλλά αν δεν υπάρχει ελπίδα τότε τι άλλο να περιμένουμε?)

Ανώνυμος είπε...

Ρούθλες

η εντύπωση που έχω είναι ότι η κοινωνία βρίσκεται σε κώμα και δεν της έχει απλώς δοθεί μια "τοπική αναισθησία" στο ζήτημα της κακοποίησης των γυναικών. Είναι το σύστημα τέτοιο που μπορεί να λειτουργεί καταναλώνοντας τα πιο αδύνατα, πιο απροστάτευτα θύματα του. Δεν είναι τυχαίο που οι γυναικείες οργανώσεις βρίσκονται γενικά σε κωματώδη κατάσταση, μια και στην πλειοψηφία τους πρόκειται απλώς για οργανώσεις που δεν έχουν να καταδείξουν τίποτα το αξιολόγο. Υπάρχουν απλώς για να υπάρχουν, να παίρνουν χορηγίες, να γλείφουν τις κυβερνήσεις, αλλά ποτέ να μην παίρνουν δημόσια θέση, μπας και κακοφανίσουν αυτούς που τις ταΐζουν. Νομοθεσίες υπάρχουν, που μπορεί να μην είναι μεν τέλειες, αλλά μια έστω και απλή θέληση για εφαρμογή τους θα άλλαζε πολυ περισσότερα πράγματα.

stalamatia είπε...

Ρόουζ γράψε αυτές τις αληθινές ιστορίες μήπως και ανοίξουν τα μάτια τους μερικοί να δει ο κόσμος τι γίνετε γύρω του.Πέραν της κοκοποίησης που γίνετε και είναι απαράδεκτη,μου κάνει εντύπωση και αυτό με τις τράπεζες και τα δάνεια φαντάσου πόσο εκτίμηση έχουν στο γυναικείο φύλο.ΟΙ ΓΑΡΟΙ

rose είπε...

@ Ruth-less

θα σου πω που βρισκεται το θεμα με τις πλαστογραφίες:

Η Επιτροπος Διοικησης μετα απο συγκεκριμενο παράπονο (το 2005) δεν έκρινε ότι μπορούσε να παρέμβει.. Η Επιτροπος επικαλούμενη την αρχή της Ισότητας σημείωσε μόνο ό,τι "ισχυει για αντρες πρεπει να ισχυει και για γυναίκες".. Μάλιστα! Αυτο θα το αναλύσω σε μια άλλη ιστορία για να φανεί οτι όταν αυτο το επιχείρημα χρησιμοπποιείται για θυματα βιας ή εκμεταλευσης μονο εις βαρος των θυματων μπορεί να αποβεί..

Το θέμα πήγε αμέσως στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπινων Δικαιωματων - ζήτησαν από τις τράπεζες να παραβρεθουν...
Εκπροσωποι τους είπαν ότι εχουν ένα χαρτάκι συγκατάθεσης το οποιο υπογράφεται από συζυγους και οτι τηρούν τους Νόμους (πολλές απο τις ιστορίες που να παρουσιασω και είναι περαν για περαν πραγματικές θα μιλήσουν για δανεια μέχρι και μισού εκατ. λιρών που οδηγησαν στην πτωχευση γυναικες χωρίς να το γνωρίζουν)

Η Γενική Εισαγγελεία εναντιωθηκε γιατι δεν θελει κανενας να "πειράξει" των Περι Αποδείξεως Νόμο (αυτο τον ίδιο νόμο που απαλλάσσει πολλούς πριν οδηγηθούν στα Δικαστήρια)

Η Επιτροπος Νομοθεσίας μετά απο πολλή επιμονή μια ομαδας πίεσης, κατέληξε σε μια συμβιβαστική προταση:
Αν η πλαστογραφία εμπεριέχει δόλο τότε να οδηγείται στην Δικαιοσύνη -(σημειώνω ότι οι εντολές της Γενικής Εισαγγελείας - από τον καιρό του Αλέκου Μαρκίδη μέχρι σήμερα - προς την Αστυνομία είνια να μην λαμβανουν καταγγγελίες από συζυγους για πλαστογραφίες) Δηλαδή αν δεν έχεις ιδιωτη δικηγόρο, ή λεφτα να τον πληρώσεις δεν μπορείς να κανεις τιποτα η αστυνομία δεν ξεκινά έρευνα ή ποινική διαδικασία.

Το τροποποιητικό νομοσχέδιο βρίσκεται παγωμενο από το 2006.
Να σημειωθεί ότι η ομαδα πίεσης που προσπαθουσε να αλλάξει σειρα Νόμων δεν κληθηκε ξανα ποτέ στη Βουλή για κανένα θέμα...
Αντιμετώπισε και άλλα πολλά αλλά δεν ειναι του παρόντος

όπως θα έλεγε και ο σπύρος:
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ !!!

ΚΑταφέραμε όμως να έχουμε ενα δεδικασμενο στη Λεμεσό (πρωτοβαθμια και δευτεροβαθμια)
Γυναικα Δικαστρια (ισως να ειναι τυχαίο δεν λέω) για πρωτη φορά απάλλαξε συζυγο απο οικονομικές υποχρεωσεις που προέκυψαν χωρίς τη συγκαταθεση της και την οδηγουσαν σε πτωχευση.
Η αποφαση αυτη δεν αξιοποιηθηκε εκτοτε απο όσο γνωρίζω - υπηρξε μονο μια ανακοινωση που χαιρετιζε την αποφαση απο την ομαδα πίεσης.
Η αποφαση αυτη είναι μια ασπίδα για τις επομενες υποθεσεις οι οποίες θα αναλαβουν μονες τους το δρόμο για δικαιωση..

Νομους έχουμε και καλούς και κακούς...ειδικά για τη Βια στην ΟΙκογενεια το νομικό πλαισιο είναι ικανοποιητικό...
Δεν εφαρμοζονται πάντα (αλλο μεγαλο κεφάλαιο) και οι θεσμοι που ελεγχουν την εφαρμογή τους δεν ειναι παντα αποτελεσματικοί..

Οι ανεξαρτητες οργανωσεις πολεμουνται και τα λεγομενα pressure groups ή ομαδες συνηγορίας/πιεσης διασυρονται για να μην εχουν απήχηση...

Η εμπειρια μου λεεί ότι μονο οι ίδιες οι γυναικες που γνωρίζουν την κακοποιηση απο πρωοτ χέρι ειναι ικανές με τη βοηθεια (1-2 επαγγλματιων) να παρουν τη δραση στα χέρια τους...

Πρόσφατα έχω ξεκινησει διαδικασίες για ατομικές προσφυγές σε διεθνή και περιφερειακά οργανα (ΕΕ, ΟΗΕ, Συμβουλιο της Ευρωπης)

Δεν βρισκεις πάντα το δικαιο σου - δεν έχεις πάντα άμεσα αποτελεσματα για την συγκεκριμενη περιπτωση αλλά τουλάχιστον γινονται αλλάγες βασανιστικά αργά για περισσοτερες παρόμοιες υποθέσεις ...

και δίνεται το μηνυμα ότι κάποιοι δεν θα μεινουν με σταυρωμενα τα χέρια στους παντοκράτορες

rose είπε...

@ Εστορων
Την αποψη σου την συμμερίζονται και γυναίκες Πολιτικοί και την έχουν εκφράσει με άρθρα τους τα τελευταία χρόνια...

Κατα την άποψη μου η δεκαετία του 80 ήταν μια χρυση δεκαετία για τη δραση των γυναικείων οργανώσεων αλλά πολύ συντομα τις απορρόφησε η αντζεντα των κομμάτων τους που η πατριαρχία είναι ο μονος αποδεκτός τρόπος... (θυμάστε τα παράπονα της Αντιγόνης Παπαδοπουλου ότι δεν τις ηθελαν/αξιοποιησαν για την εκστρατεία του Τασσου; λέτε να τις ακούσουν για θεματα γυναικων;)

Επίσης ο Μηχανισμός για τα Δικαιωματα της Γυναίκας έχει ένα μαλλον ρυθμιστική ρόλο στην απάθεια των οργανωσεων που τις θέλει να είναι "καλά κορίτσια και να μη στεναχωρούν τον Υπουργό Δικαιοσύνης"

Επίσης από τη δεκετία του 1980 οι γυναικειες οργανωσεις δεν καταφεραν να προσελκύσουν στο σώμα μελών και ηγεσία τους νέες γυναίκες ή γυναίκες με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και αναγκες έτσι αν ακολουθησεις τη δράση τους τα τελευταία 10 χρόνια τουλαχιστον είναι απλά "κοινωνική" για να μην πώ ότι απλώς κάνουν εργόχειρα και μοιραζουν λουλουδια...

rose είπε...

@Σταλαματια

θα γραψω γιατι τελικά το μονο που δεν μπορούν να κάνουν είναι να με σταματήσουν να μιλώ (όλα τα άλλα τα έκαναν)
και στοματάκι θα εχω όπου κι αν βρισκομαι!
Αυτο είναι "μηνυμα με πολλάπλους αποδέκτες" που λένε και οι ξυλινες κακές γλώσσες

rose είπε...

Ruth-less

αφησα τα πει αντρικής αλληλεγγύης τελευταίο...

Εχω γνωρίσει αρκετους αντρες με Α κεφαλάιο. καταφεραν να είναι τέτοιοι γιατι πήγαν αντιθετα στο ρευμα - στο κεφαλι τους και στην κοινωνια (κάποιοι εντονα και φωναχτα κάποιοι με ηπιο και αθορυβο τρόπο)

Οταν οι αντρες γίνονται αντρες είνια το καλύτερο είδος (μετα τις γυναίκες φυσικά :-)

Τις περισσότερες φορές η αλληλεγγύη τους είναι βλακώδης και να σου εξηγησω: δεν έχουν συναίσθηση του αντικτυπου που έχει στην Κοινωνια και τη ζωής τους..
όταν γίνεται συνειδητα, είναι και πιο δύσκολο να την αντιμετωπίσεις (είχαμε περίπτωση που κομματικό στέλεχος βοηθούσε τον φίλο του να μην αποκαλυφθει ότι ε΄δερνε την πρωην γυναίκα του γιατι τον προοριζε για υποψηφιο στις βουλευτικές εκλογές) Μια εφημερίδα φιλοξενησε την είδηση και εκει γιατι κάποιος του ίδιου κόμματος δεν τον ήθελε...
Βλεπεις λοιπον οτι δεν είναι αποκλειστικά εναντιον των γυναικων

ειναι εναντιον βασικών αρχών

lakis είπε...

Τουλάχιστον τώρα κάποια πράγματα βγαίνουν στο φως. Ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια όλοι ζούσαμε στη... νήσο των αγίων!

Diasporos είπε...

Rose

Ψάξε τους νόμους της Μασαχουσέτης όπου ζω, για να δείς λαμπρό παράδειγμα πολιτείας που συμπεριφέρεται στη Γυναίκα δίκαια και σωστά σ'ένα διαζύγιο. Φτάνει μια γυναίκα να πεί (χωρίς αποδείξεις καν) ότι είναι abused, και παίρνει αυτόματα restraining order προς τον κουμπάρο τον άντρα της, και το custody των μωρών θεωρείται ώς δεδομένο ότι θα το έχει 90% των περιπτώσεων διαζυγίου. Επίσης, άμα δέν πλερώννει ο κουμπάρος alimony φκάλλουν τα ονόματα τους πας σε billboards στον αυτοκινητόδρομον να τους ρεζιλέψουν. Στην τράπεζαν δέ σου λέν ούτε χαλόου άν δέν έχεις συγκατάθεσην της γυναίκας σου από δικηγόρον για δάνειον.

Άμαν ακούω ιστορίες της Κύπρου μαραζώννω.

rose είπε...

@ Λάκη Φουρουκλα

εχεις δίκιο... και μακαρι να είχαμε 2-3 εφημερίδες της προκοπής να ενισχύσουν τον αγώνα

το πρόβλημα με την ομαδα των γυναικων που κακοποιούνται είναι οτι οι ίδιες δεν έχουν εύκολους τρόπους προσβασης και επιθυμία να μιλήσουν (γιατι να το κάνουν άλλωστε αν προκειται να ξανακακοποιηθούν;)

πρεπει να γίνουμε μια "βιολογική" ασπίδα γύρω τους και να γίνουμε η φωνή τους - αλλά να τις αφήσουμε να μιλούν ΕΚΕΙΝΕΣ πίσω απο εμας...μέχρι να βγουν μπορστά (εχω δει πανεμορφες γυναικες να μιλούν με δυναμη για όσα τους συνέβηκαν που καμια οργανωση δεν θα καταφέρει να τις εκπροσωπήσει τόσο καλά όσο οι ίδιες τις εαυτες τους)

Η κακοποιηση αφορά όλους μας.. κανεις και καμια δεν είναι ασφαλής - σε όλους μπορεί να τύχει ένας/μια βιαος/η συμβιος/α
ή εμπειρία..

για την νήσο των αγίων:
εργαζομαι σε ένα προγραμμα με το Μπαχρέιν - θα εκπλαγείς πόσες ομοιοτητες έχουν οι δυο κοινωνίες σε θεματα γυναικων!

τρομακτικό δεν είναι;;;

rose είπε...

@Διασπορε
ειναι καταπληκτικό !

εδω οι παρακοές των δικαστικων ενταλματων για διατροφη τεκτων δεν εκτελούνται ...

Δοθηκε Προεδρική χάρη (Δεκ 2007)απο τον Τασσο σε πατέρα που δεν πληρωνε συστηματικά τη διατροφή και καταδικαστηκε σε 2μηνη φυλακιση την πρωτη βδομαδα της κρατησης του... Ωραιο μηνυμα στην κοινωνια, εναι;

οταν δημιουργηθηκε ομαδα χωρισμενων γυναικων έσπευσαν και οι χωρισμενοι άντρες να δημιουργήσουν τη δικη τους από αντιδραση...(δικαιωμα τους φυσικά!)

Αλλά όταν τους εισηγηθηκαμε να ενωσουν τις δυναμεις τους το χάσμα ήταν αγεφύρωτο, γιατί το κοινο σημείο δεν ήταν τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των ατομων, η ισονομία, η ισότητα, ή έστω το "καλό" των παιδιων των χωρισμενων γονέων που επικαλούνται με θρησκευτική εμμονή αλλά οι προσωπικές ατζεντες και εκδικητικοτητα ...

Η βια είναι μεσα στον τρόπο της ζωής μας... εκει πρεπει να στρεψουμε το βλέμα μας...

Ανώνυμος είπε...

Rose,

δεν κατάλαβα τι εννοείς όταν λες ότι

"Τις περισσότερες φορές η αλληλεγγύη τους (των ανδρών) είναι βλακώδης και να σου εξηγησω: δεν έχουν συναίσθηση του αντικτυπου που έχει στην Κοινωνια και τη ζωής τους..."

Θα προτιμούσε τους άνδρες να είναι αλληλέγγυοι αλλά ασυνείδητα; Προς τι;

andreas f.stavrou είπε...

Το θέμα της βίας είναι και θέμα εφαρμογής του νόμου. Όμως στην Κύπρο οι νόμοι ψηφίζονται για να υπάρχουν "δια παν ενδεχόμενον".Η δε εφαρμογή τους είναι αποσπασματική και ευκαιριακή και πάντοτε σε βάρος των πιο αδύνατων. Στην Κύπρο από το 1960 δε δημιουργήθηκε το κράτος δικαίου και δεν περάσαμε από αυτή φάση.
Η δε συνοχή της κοινωνία; στηρίζεται σε δύο δόγματα.Το πρώτον που μεταφέρεται από τη μάνα στο παιδί, είναι "σιώπα να περάσουμε". Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση απαξιώνεται και επιβάλλεται ο νόμος της σιωπής ή ο νόμος της μαφίας. Το δεύτερο δόγμα είναι "αμπα τζιαι δουν σε". Υπάρχει αυτή η ιδιόμορφη αντίληψη πως νομιμοποιείσαι να κάνεις ό,τι θέλεις φτάνει να μη σε πιάσουν.
Η ακοή και η όραση στην Κύπρο, τα αισθητήρια όργανα της νόησης λειτουργούν σε άλλη βάση ή δε λειτουργούν, με όλα τα συνεπακόλουθα.
Οι δε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε μεγάλο βαθμό είναι εξαρτημένες από τα κόμματα. Τα κόμματα στην Κύπρο, μόλις αντιληφθήκαν το δόγμα της λεγόμενης "καλής διακυβέρνησης" που εμπεριείχε την αντίληψη της μεγαλύτερης εμπλοκής της κοινωνίας στην πολιτική μέσω διαφόρων οργανώσεων, αμέσως προχώρησαν στην ίδρυση διαφόρων οργανώσεων. Και τα κόμματα πέτυχαν το ακατόρθωτο: συνομιλούν κατά βάση με τους υποτακτικούς τους και νομίζουν ότι συζητούν με την κοινωνία των πολιτών!!! Τις μη εξαρτώμενες από τα κόμματα οργανώσεις χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τις διαλύσουν. Είναι κίνδυνος για την πολιτική τάξη!!!
Αν και δεν κατέχω όπως η rose το θέμα, πιστεύω ότι μέσα από τα ιστολογία και αυτή τη μορφή επικοινωνίας θα πρέπει να περάσομε και στη δράση.Αν φυσικά πιστεύετε πως πρέπει κάτι να κάνουμε ως χρέος πρώτα προς τον εαυτόν μας.

rose είπε...

Tο πιστευω ακραδαντα ..

και πιστεψτε με, όχι χωρίς να δοκιμασω όλους τους άλλους τρόπους..

Η αναλυση σας για τις κυβερνητικές και μη-κυβερνητικές αλλά ελεγχομενες οργανωσεις είναι πέραν για περαν σωστή.

Το συστημα έχει τόσα στεγανά που μόνο μέσα απο ρωγμές μπορεί κάτι νεο να αφεθει να λειτουργήσει...

Δυστυχώς το συστημα είναι παμπόνηρο: (όπως όλα τα ζωα γνωρίζουν την περιοχή τους και την οριοθετουν έτσι και αυτο ότι ευφυία κατέχει τη χρησιμοποιεί για ζωωδεις λόγος):
- Τον πρωτο χρόνο σαστιζει, στηριζει με καχυποψία - δεν μπορει διαφορετικά και αναμένει
- Τον δευτερο χρόνο ήδη έχει τρόπους να σε καταπολέμησει αφου γνωρισε τον οργανισμό ή τα άτομα. Ψαχνει για αδυναμίες και αν δεν βρει τις δημιουργεί.
- Τον τρίτο δοκιμαζει πόσο γρηγορα πεθαίνεις... όταν αντιδρας πως αντιδρας, τι πονο αντεχεις, ποιοι θα έρθουν να βοηθησουν.
- Τον τέταρτο - αν δεν πεθαίνεις εύκολα - σου αλλάζει τα φώτα...

Μόνο κάτι πέλλοι επιβιώνουν και τους θελουν γραφικους στο περιθωριο.

πριν κάποια χρονια μέσα από μια τέτοια ρωγμή πέρασε μια ομαδα για να δημιουργησει έναν τετοιο οργανισμό που πολεμήθηκε με λύσσα...

Ευτυχώς τα αποτελεσματα του υπαρχουν καταγεγγραμμενα και αναγνωρισμενα από οργανωσεις του εξωτερικου (που καταντησαμε)!

στο περιθωριο τώρα ανθει
μόνο μεσα απο τη φωνή του...
συνεχίζει τη προσπαθεια στο εξωτερικό...
παράλληλα εξαντλεί όλα τα περιθωρια του νομου μεσα από χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες και μάχες...


Θα συνεχίσω να γραφω αυτες τις ιστορίες γιατι πιστευω στην κριτική μάζα που δημιουργείτε από τη σκεψη των ανθρώπων...

Αλλά δεν έχω προσδοκίες ή αυταπάτες για οργανωμενη δράση προς το παρόν (κι ας με ακούνε εκει έξω που ξέρουν και ποια είμαι και τι κάνω)...

Δεν έχω όμως ούτε άλλες επιλογές

και κάποιες ανθουν στο περιθωριο...

rose είπε...

@ Εστορων

σε ευχαριστω για την ευκαιρια να διευκρινήσω... δεν το διατυπωσα καθαρά.

εννουσα ότι μ αρεσει να βλεπω αλληλεγγυους αντρες και γυναικες αντι να παίζουν ρόλους είτε κοκορων είτε ορνηθων.. (στερεοτυπα ε;)

αλλά δεν τους απαλλάσσει απο την ευθυνη να επιλέξουν σε ποια πραγματα πρεπει να στηριξουν έναν φίλος τους - και να υποστηριζζζεις έναν δραστη, εγκληματία, παιδεραστή, σε κανει ηθικά και ενεργά συνένοχο στη δραση τους.

αυτο εννοουσα

koutso είπε...

Χα!!! ακούστε λοιπόν την δική μου ιστορία. Παντρεμένος 17 χρόνια 1987-2004 με τρείς γιούς.Χώρησα γιατί δεν άντεξα την αδιαφορία της για τα πάντα,ακόμη και για τον εαυτό της.Γνώρησα μιά κοπέλλα παντρεμένη με τρία παιδιά η οποία είχε προβλήματα με τον άντρα της πολύ πριν με γνωρίσει.Μέχρι εδώ τίποτε το σπουδαίο.Ε λοιπόν το σπουδαίο είναι ότι ο άντρας της ήταν ο πρώην Δημοτικός Σύμβουλος και μετά Δήμαρχος και τωρά βολευτής Πάφου Σαρίκας ο οποίος δεν μπορείτε να φανταστείτε τα προβλήματα που δημιουργεί στην πρώην γυναίκα του,και κατ'επέκταση στα παιδιά του, και σε μένα αλλά εγώ τον έχω χεσμένο γι'αυτό άλλωστε δεν με ενοχλεί ούτε ότι αναφέρω τ'όνομα του αλλά ούτε η παρουσία του. Είναι ένας ξευτιλισμένος και ψευτικος όπως πολλοί κωλοκυπραίοι που μεταχειρίζονται τις γυναίκες τους τοιοτοτρόπως.
Ομως για να μην μου βγεί καμμιά κοπελλιά κάτω απο κανέν βραχακ' πληρώνω 1173Ε διατροφή ανελλιπώς και η πρώην μου ούτε καν συγκινείται να επιδιώξει να με δουν τα παιδιά μας,εκτός φυσικά απο τον μεγάλο ο οποίος είναι ανεξαρτητος και μπορεί και έρχεται και με βλέπει.Κάνω ντροπαλές προσπάθειες να τους δω γιατί φροντίζει να τους απασχολεί με τρόπο που αν επιδιώξω έντονα να τους δω τους τρομοκρατεί με τον τρόπο της.(τουλάχιστον έτσι μου αφήνουν να καταλάβω οι δυό πιό μικροί).Ομως έμαθα να είμαι υπομονετικός, ο καιρός περνά και θα καταλάβουν ίσως μιά μέρα.

rose είπε...

παιχνίδια εξουσιας επικίνδυνα Κώστα

αυτο χαρακτηριζει τις σχέσεις κακοποιησης (όποιος κι αν τις προκαλεί)

τα παιδια μεγαλώνουν και καταλαβαίνουν, αν τους εξηγήσεις
κι αν νιωσουν οτι είσαι εκει και τ αγαπάς.

Αργούν, θυμώνουν, τρομοκρατούνται, ταλαιπωρούνται αλλά καταλαβαίνουν

θα γράψω λίγο αργότερα για μια γνωστη επώνυμη (με ψευδώνυμο φυσικα) και τι προκάλεσε σε 3 οικογενειες ενώ κατεχει σημαντικη θεση καπου που άλλοι αναζητουν προστασία.

rose είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.