Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Τρια μέρη σε μια γραμμή

Σμαράγδι σου ΄φερα Άρτεμις
- δυο σκουλαρίκια πράσινα,
αλήθειες να μου πεις.
Θυμίαμα από αγριόπευκο
που τώρα «καθεδρικό» το λένε.
Όλα τα άλλαξαν – μα όχι εσένα...
Την πράσινη πέτρα αναζητώ ξανά
δε ξέρω αν θα μου το συγχωρήσεις
τότε που την άφησα να τη αγγίξουν άλλοι
να τη λεηλατήσουν.
Αντάξιά του δεν ήμουν τότε, αλλά εκείνο
ανεξίτηλο σημάδι άφησε για πάντα..
Το ένιωσα, το είδα, το έγραψα με χίλιους τρόπους
Ο,τι κι αν αποφασίσεις ευτυχής είμαι που μπόρεσα
έστω για λίγο.

...

Ανθρώπους που δεν άγγιξε ο Μεσαίωνας ήθελα να βρω και βρήκα
Την αντανάκλαση τού σμαραγδιού σου εκτιμώ
Το πέλμα της αναχωρήτριας φάνηκε στο σκοτάδι

Φτάνω κάθε φορά που φεύγω
Βρίσκω κάθε φορά που χάνω
Μπορώ κάθε φορά που «απραγώ»

(μπορώ κάθε φορά που αιμορραγώ) – δεν μπορώ να αποφασίσω

...

Απέφυγα τα Μετέωρα προτίμησα την υγρή αγκαλιά σου
Απέφυγα την πρόσκληση του φίλου...

Εδώ στη Δύση, η ανατολή είναι πέρα απ’ το βουνό
Ταξίδι θαλασσινό πολύωρο, για μια ακόμα ανατολή Ιονίου

...

Η πρώτη σκέψη της ημέρας:
Αν θα σας συναντήσω έχω δυο λόγια να σας πω
Θέλω να σας κοιτώ στα μάτια όταν μιλήσω
Θέλω να μη τρομάξουμε με ό,τι θα πω
Θέλω να το αντέξουμε αλλά καθόλου δεν το ελέγχω
Κι αυτό που θέλω δεν τολμώ λιγότερο να το σκεφτώ...

...

Μυστήριο.
Γιατί τους χωρισμούς τους ακολουθώ κοιτώντας τους πάντοτε μες τα μάτια;

...

Τόσα χιλιόμετρα, τόσες ψυχές
Στο τέλος ένα τόσο δα βήμα κάναμε
κι ήτανε μεγάλο...




***

Στο αερόδρομιο μια αινιγματική κόρη
κρατάει την μικρή άρκτο που χαμογελά.
Πριν 25 αιώνες στεκόταν στον ναό σου

κάποτε μου είπες ότι όταν με τις ψυχές μιλώ
δευτερα πρόσωπα εμφανίζονται στο προσωπό μου
μια εσκιμώα γερόντισσα, μια ξαθνή κόρη, μια άσπρη αρκούδα,

σαν να μου χαμογέλασες εσυ η ίδια απο ψηλά μ'ένα άλλο προσωπό σου

10 σχόλια:

ruth_less είπε...

Το διάβασα 5 φορές... Θα το διαβάσω άλλες τόσες... Τόσο μυστηριακό αλλά και τόσο γνώριμο. Γιατί μου μιλά μες την ψυχή, την στιγμή που είναι απόλυτα δικό σου;

Μιλούν οι ψυχές; Μιλούν φαίνεται.

Φοβερές εμπειρίες.

Diasporos είπε...

Λάβας κοιμώμενης, αιωνόβιας, στρώματα χίλλια εκουβάλησες στες πλάτες σου σε τούτον το ταξίδι.
Στο υγρό μνημείο του Σήμμερα εκολύμπησες.
Άσπρες φτερούγες άννοιξες, βουβά χαϊδέψαν τα νερά με παίανα ρυθμό -τον όμορφο αργό που έμαθες Εχτές.

το προσκύνημα χωρίς τέλος
προσωρινά διακόπηκε.

Ανώνυμος είπε...

Rose,
τελικά έβαλες χρώμα βλέπω στις διακοπές...

rose είπε...

καλως σας βρηκα !

δεν είχα πάρει λαπτοπ μαζί και ο,τι εγραψα το έγραψα στους δρόμους,
ούτε την ευκαιρια είχα να σας διαβασω και σημερα πήρα πολλή χαρά που τα καταφερα..

ενα κομματακι μας πάντα το γνωρίζουμε μέσα απο τους άλλους

φιλια πολλά

rose είπε...

ρουθ-λες
μιλουν και λενε πολλά μεταξύ τους
:-)

διασπορε
τι όμορφο αυτο που έγραψες

Θα σου γραψω κι εγω τώρα που επέστρεψα - ακόμα "μαγειρευω" εκεινο που σου υποσχέθηκα

Βρε Εστορών
μου πηρε 2 μερες να καταλαβω ότι αναφέρεσαι στο χρώμα του αλόγου μου!
κάλλιο αργά παρά ποτέ..
χα,χα, καλό !

Ανώνυμος είπε...

Rose
Καλύτερα άσπρα και καφετιά άλογα παρά πράσσειν άλογα ;-)

rose είπε...

α!
ο γιατρος μου δεν μπορεί να εγγυηθεί για τίποτα....

faraona είπε...

Πολυ ωραια περιγραφεις το οδοιπορικο σου.
Ευχομαι ναναι παντα
ομορφα τα ταξιδια και τα καλοκαιρια σου.
Λυπαμαι μονο για ενα πραγμα ...ξερεις εσυ... αλλα θα δεσουν οι καιροι τα νηματα και παλι !
σε φιλω

Diasporos είπε...

Καλώς μας ήρθες Rose. Θα περιμένω. Κόπιασε στο τσαντήρι να πιούμε καφέδες.

rose είπε...

Φαραόνα μου
σε φιλώ καιεγώ
να μη λυπάσαι.. πιστευω στη συγκυρια και τι φέρνει..εμαθα να τη σεβομαι και να μην κρινω..
θα δεσουν τα νηματα οταν θα πρεπει