Καθηγήτρια Αγγλικών καταγγέλλει κακομεταχείριση της 16χρονης κόρης της

«Η Αστυνομία είπε την Κυριακή ότι κανένας δεν έχει παράπονο από τη συμπεριφορά των αστυνομικών, αλλά εγώ έχω παράπονο», δήλωσε στη «Σ» η κ. Ελίζαμπεθ Αριστείδου, η οποία είναι δραστήριο στέλεχος μη κυβερνητικής ομάδας πίεσης για βελτίωση της ζωής στην παλιά Λευκωσία. Κατάγγειλε ότι αστυνομικός έσπρωξε και κτύπησε την κόρη της.

ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ
Δεν θέλουμε Αστυνομία που δέρνει τα παιδιά μας

Την κακομεταχείριση της 16χρονης κόρης της από αστυνομικό στη διάρκεια των επεισοδίων του περασμένου Σαββάτου στην Πλατεία Φανερωμένης αποκαλύπτει και καταγγέλλει στη «Σ» η καθηγήτρια Αγγλικών Ελίζαμπεθ Έλστον Αριστείδου, η οποία ταυτόχρονα τονίζει την ανάγκη για μιαν «Αστυνομία που να εφαρμόζει τους νόμους, αλλά να μη δέρνει τα παιδιά μας!».
Η κ. Έλστον μας είπε ότι υπέβαλε ήδη παράπονο στην Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας, ότι αστυνομικός έσπρωξε, κτύπησε και έριξε στο έδαφος την κόρη της, ενώ φωτογράφιζε τις συμπλοκές του Σαββάτου μεταξύ αστυνομικών και νεαρών, και την ανάγκασε να σβήσει όλες τις φωτογραφίες από την κάμερά της, πριν της επιτρέψει να αποχωρήσει από το σημείο.

Οι αστυνομικοί δεν έχουν παιδιά;
Η κ. Έλστον, που είναι Αγγλίδα παντρεμένη με Κύπριο, επίσης καθηγητή, είναι μητέρα πέντε θυγατέρων 32, 28, 25, 23 και 16 χρονών, ζει στην Κύπρο για 30 χρόνια, τα 28 από τα οποία στην παλιά Λευκωσία κοντά στην Αρχιεπισκοπή. Μας είπε ότι η μικρότερη κόρη της, μαθήτρια σε ιδιωτικό αγγλόφωνο σχολείο, παρέστη στο street party του Σαββάτου με πολλά άλλα παιδιά της ηλικίας της από διάφορα σχολεία της Λευκωσίας, πήρε μαζί της τη φωτογραφική της μηχανή επειδή έχει χόμπι της τη φωτογραφία και άρχισε να φωτογραφίζει στιγμιότυπα από τα επεισόδια που ξέσπασαν γύρω στα μεσάνυχτα, όταν κατέφθασε στο χώρο ομάδα αστυνομικών. «Ένας αστυνομικός που δεν φορούσε στολή», μας είπε η μητέρα της παραπονούμενης κοπέλας, «τράβηξε την κόρη μου σε μια στοά λίγο μακρύτερα από τη σκηνή των συμπλοκών, την έσπρωξε και την έριξε κάτω, άρπαξε τη φωτογραφική της και της είπε να σβήσει όλες τις φωτογραφίες που τράβηξε, αλλιώς θα της σπάσει τη μηχανή. Επειδή για την κόρη μου η φωτογραφική είναι το πιο αγαπημένο της αντικείμενο, αντέδρασε, είπε ότι θέλει τη μηχανή της και τότε αυτός την κτύπησε. Η κόρη μου φοβήθηκε πολύ και αναγκάστηκε να σβήσει όλες τις φωτογραφίες. Της είπε, «δεν έχεις οικογένεια να πας σπίτι σου;». Η μικρή του απάντησε «εσύ δεν έχεις παιδί; Εσείς σαν Αστυνομία δεν έχετε παιδιά; Θα ήθελες το παιδί σου να φάει ξύλο από έναν άντρα;».

«…Αλλά εγώ έχω παράπονο…»
«Η αστυνομία είπε την Κυριακή ότι κανένας δεν έχει παράπονο από τη συμπεριφορά των αστυνομικών, αλλά εγώ έχω παράπονο», είπε η κ. Έλστον, που είναι δραστήριο στέλεχος μη κυβερνητικής ομάδας πίεσης για βελτίωση της ζωής στην παλιά Λευκωσία. «Ο αστυνομικός δεν απείλησε απλώς την κόρη μου, την έσπρωξε και την κτύπησε ενώ δεν έκανε τίποτε παράνομο, ενώ έβγαζε φωτογραφίες και αυτό είναι παραβίαση νόμιμου δικαιώματός της κι αυτή την παραβίαση δεν τη δέχομαι και θα προχωρήσουμε σε γραπτή καταγγελία στην Αστυνομία. Δεν θέλω να το αφήσω να περάσει έτσι. Τι θα γίνει αν αρχίσουμε να δεχόμαστε αυτή τη βία; Τι θα γίνει την ερχόμενη βδομάδα; Θα πρέπει να πω στην κόρη μου ότι δεν μπορεί να περπατά και να φωτογραφίζει στην παλιά πόλη, γιατί κινδυνεύει από την Αστυνομία; Θα την κλειδώσω στο σπίτι, γιατί μπορεί να έρθουν αστυνομικοί με ρόπαλα να την κτυπήσουν; Τι προσπαθεί να κάνει η Αστυνομία; Θέλει να κάνει εχθρούς της αυτά τα παιδιά των 15, 16 και 17 χρονών; Γιατί με παιδιά αυτής της ηλικίας συνεπλάκησαν οι αστυνομικοί το Σάββατο στην Πλατεία Φανερωμένης. Τα παιδιά μας δεν τα μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι η Αστυνομία ασκεί τέτοια βία. Αλλά το έμαθαν μόνοι τους από πρώτο χέρι».

Υπάρχουν νόμοι και μέτρα…
«Σαν κάτοικος της παλιάς πόλης, που ήταν πάντα ένας ωραίος τόπος να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, που μεγάλωσα πέντε κόρες χωρίς ποτέ να έχω κανένα πρόβλημα, δεν θέλω να ζω σε μια Λευκωσία που γίνονται αυτά τα πράγματα, όπου η Αστυνομία δέρνει τους ανθρώπους για να επιβάλει δήθεν τους νόμους. Δεν κατάλαβε, ακόμα, η κυπριακή Αστυνομία ότι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιεί τέτοια βία και να δέρνει τους πολίτες; Εμείς σαν κάτοικοι θέλουμε μιαν Αστυνομία που να επιβάλλει τους νόμους π.χ. για έγκαιρο κλείσιμο των νυχτερινών κέντρων, αλλά δεν θέλουμε να δέρνει τους ανθρώπους που μπορεί να προκαλούν οχληρία, βγαίνοντας από τα κλαμπς στις 3 το πρωί. Υπάρχουν νόμοι και μέτρα για έναν που φωνάζει έξω από το παράθυρο των άλλων και μέσα σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η άσκηση αστυνομικής βίας».

Άνθρωποι που ζουν με μέτρο
Σε παρατήρησή μας ότι τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν οι αστυνομικοί συνέλαβαν ένα 17χρονο για κατοχή και χρήση ναρκωτικών, η κ. Έλστον μας είπε ότι «αυτό δεν νομιμοποιεί να κατέβουν στο χώρο μια ομάδα πάνοπλων αστυνομικών με ρόπαλα στα χέρια και να προκαλούν με φωνές τους νεαρούς». Πρόσθεσε ότι ο σκοπός της Αστυνομίας και της Πολιτείας είναι οι νέοι να μάθουν να αποφεύγουν τις ουσίες και όχι να στιγματίζονται ως εγκληματίες με τέτοιους χειρισμούς. Και πρόσθεσε: «Πρέπει να τα βλέπουμε ρεαλιστικά, ότι τα παιδιά περνούν διάφορες φάσεις. Ο σκοπός μας πρέπει να είναι μια κοινωνία με ανθρώπους που ζουν με μέτρο και όχι με στιγματισμένους που τους βάζουμε φυλακή. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε ίσως όλοι μας και όχι μόνο η Αστυνομία. Ξέροντας ότι επρόκειτο για έφηβους, θα έπρεπε να τους κοντέψουν, να τους μιλήσουν, να ξέρουν ότι εκεί υπάρχουν αστυνομικοί. Γιατί οι αστυνομικοί έβγαλαν αμέσως τα ρόπαλα και τα σπρέι; Ας μην ξεχνούμε ότι οι νεαροί που συμμετείχαν στο πάρτι είναι οι περισσότεροι παιδιά από καλές οικογένειες και αν οι αστυνομικοί ήρθαν σε σύγκρουση με αυτά τα παιδιά, σημαίνει ότι ήρθαν σε σύγκρουση με την κυπριακή κοινωνία. Με ανθρώπους που στο μέλλον θα είναι οι «μεγάλοι» αυτής της κοινωνίας».

Δεν χρειαζόμαστε αστυνόμευση
Η Ελίζαμπεθ Έλστον τόνισε ότι είναι λανθασμένο το μήνυμα ότι η παλιά πόλη χρειάζεται αστυνόμευση, που δόθηκε το καλοκαίρι μετά από μια συνεδρία των αρμόδιων φορέων με τη Δήμαρχο Ελένη Μαύρου. «Έτσι», είπε, «έστειλαν για διάφορους λόγους την Αστυνομία πριν από 15 μέρες και έκανε την επιχείρηση «σκούπα» κατά των μεταναστών και τώρα έχουμε αυτή τη σύγκρουση με τους νέους μας. Μα πότε θα τελειώσει αυτό το πράγμα; Αυτό το επεισόδιο στη Φανερωμένη κάνει χειρότερα τα πράγματα. Δεν έχουμε στην παλιά πόλη πρόβλημα εγκληματικότητας, δεν έχει περισσότερους εγκληματίες στην παλιά πόλη από όσους έχει έξω. Μπορεί κάποτε κάποιος ξένος ή και ντόπιος να βγει μεθυσμένος από ένα κλαμπ, αλλά δεν πάθαμε τίποτε καμιά φορά, ούτε απειληθήκαμε…

«Οι αστυνομικοί μας στιγματίζουν σαν αλήτες»
Ντίνος Γεωργίου, 30 χρονών, καταστηματάρχης, οδός Άρεως παλιά Λευκωσία: «Όταν πήγα στην Πλατεία Φανερωμένης το Σάββατο, είδα αστυνομικούς και νεαρούς να τσακώνονται. Οι αστυνομικοί έπιαναν κόσμο, τον τραβούσαν προς τα αυτοκίνητά τους, ενώ οι φίλοι τών υπό σύλληψη προσπαθούσαν να τους αποσπάσουν από τα χέρια τους. Είδα μια κοπέλα φίλη μου 16 χρονών, που την τραβούσαν τρεις τεράστιοι αστυνομικοί, η κοπέλα αντιστεκόταν, δεν ήθελε να μπει στο αυτοκίνητο, την έριξαν κάτω και την κτύπησαν. Τους φώναξα, «ήρεμα, ρε παιδιά, μια κοπέλα είναι» κι αυτοί με τράβηξαν πίσω και μου είπαν, «φύγε να μη σε συλλάβουμε κι εσένα».
Δεν είναι η πρώτη στο είδος της εκδήλωση που οργάνωσε η νεολαία στην περιοχή. Γιατί υπάρχουν οι πλατείες, αν όχι για να συναντώνται οι άνθρωποι; Στην εκδήλωση συμμετείχαν κυρίως παιδιά διάφορων Λυκείων της πόλης, αλλά υπήρχαν και μεγαλύτερης ηλικίας. Αν κάποιες φορές γίνει παρατήρηση από περιοίκους για να χαμηλώσει η ένταση της μουσικής, τα παιδιά υπακούνε χωρίς πρόβλημα. Εγώ συχνά κλείνω την Άρεως για κάποια εκδήλωση, αλλά ουδέποτε είχα πρόβλημα με περίοικους. Αν οι νεαροί έκαναν φασαρία, θα έπρεπε οι αστυνομικοί να τους φερθούν ευγενικά, και όχι να τους βρίζουν με ακατονόμαστες μάλιστα εκφράσεις. Πιστεύω ότι χάθηκαν οι ρόλοι, άλλαξαν. Είμαστε εμείς που προσέχουμε την κοινωνία για να είναι εντάξει και όχι η Αστυνομία. Εμείς οι νέοι, που ζούμε και εργαζόμαστε στην παλιά Λευκωσία, αντιδρούμε στα κοινωνικά προβλήματα, δεν τα δεχόμαστε παθητικά όπως η υπόλοιπη κοινωνία. Δεν ανέχομαι εγώ να δέρνουν οι αστυνομικοί μια φίλη μου και να σιωπήσω. Θα βγάλω φωτογραφία και θα τους καταγγείλω. Θα μιλήσω δημόσια, όχι μόνο για την αστυνομική βία, αλλά και για άλλα θέματα. Πιστεύω δεν είναι τυχαία η βία της Αστυνομίας. Κάνουμε μιαν απλή πορεία με τα ποδήλατα ζητώντας ποδηλατόδρομους και πιο φυσική ζωή, και οι αστυνομικοί μάς παρενοχλούν, μας στιγματίζουν ως αλήτες και αναρχικούς, αλλά δεν ψάχνουν ποιοι είμαστε και τι κάνουμε στην πραγματικότητα».