Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Για τον Κυριο Κωστα Σοφοκλεους (το "κυριος" του ανηκει και μετ'θανατον) 2

Σάββατο, 28/08/2010
RSS
Εξ Αφορμής
Ρούφηξε τη στιγμή του μέχρι το μεδούλι της
| Εκτύπωση | 28/08/2010 | Με τον Μάριο Δημητρίου


Μου τηλεφώνησε χθες ένας γιατρός, έμπειρο μέλος του ΑΚΕΛ. Γέννημα του ΄55. Θεώρησε αντιακελικό το χθεσινό μου ρεπορτάζ και το χρονογράφημά μου για το θάνατο του Κώστα Σοφοκλέους και θέλησε να μου το πει. Ευγενικός, χωρίς εριστική διάθεση, ψαγμένος.

Μου το είπε. Ότι δηλαδή «ηρωοποίησα» τον Κώστα Σοφοκλέους -κι εγώ και άλλοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί- χωρίς ενδεχομένως να πιστεύω στις υπαρκτές ή ανύπαρκτες αρετές του. Αλλά γιατί, η περίπτωσή του, μου πρόσφερε την «ευκαιρία» να εκθέσω το ΑΚΕΛ. Να γράψω για το κόμμα, πράγματα που το υποτιμούν - όπως είναι η σκληρή συμπεριφορά του απέναντι σε παλιά, έμμισθα στελέχη του σαν τον Κώστα Σοφοκλέους, που βρέθηκαν πεταμένοι στο δρόμο επειδή διαφώνησαν με σημαντικά ζητήματα ιδεολογίας, στρατηγικής και τακτικής.

Μου είπε ότι πιάστηκα από μιαν ασήμαντη λεπτομέρεια, αυτή τη διαφωνία του 1990, για να κτίσω την ιστορία μου και ότι τόσα χρόνια -35 για την ακρίβεια- που ο Κώστας Σοφοκλέους ήταν έμμισθος του κόμματος, δεν προκαλούσε τον «θαυμασμό» αυτών που αποκάλεσε «εφημερίδες της Δεξιάς».

Του είπα ότι προσωπικά δεν ανήκω και δεν ανήκα σε καμιά «Δεξιά», και ότι ως χαρακτήρας, δεν έχω να κάνω τίποτε με οτιδήποτε αποκαλείται «αντιακελισμός». Επιπρόσθετα, σε αυτή την εποχή και σε αυτή την κοινωνία, έτσι κι αλλιώς έχουν καταλαγιάσει τα πολιτικά πάθη και ευτυχώς δεχόμαστε ο ένας την ύπαρξη του άλλου, χωρίς… παρορμήσεις κανιβαλικές.

Του είπα ότι η «ασήμαντη λεπτομέρεια» της διαφωνίας του Κώστα Σοφοκλέους, δεν ήταν ούτε ασήμαντη, ούτε λεπτομέρεια.

Και βέβαια, δεν ήταν δική μου επινόηση ή ιδιοτροπία, ήταν το στοιχείο που προέβαλε η οικογένειά του στο βιογραφικό σημείωμα που έδωσε στον Τύπο.

Και ήταν το στοιχείο που προέβαλαν στους επικήδειούς τους εκ μέρους της οικογένειας, η κόρη του Βαλεντίνα και εκ μέρους των φίλων και συναγωνιστών του, ο Μιχάλης Παπαπέτρου.

(Μου έστειλε χθες, μήνυμα στο κινητό, η Βαλεντίνα. Με «πολύ πλατύ ποτάμι» παρομοίασε τον πατέρα της).

Με άλλα λόγια, αυτή η έκφραση της διαφωνίας του, στα 65 του χρόνια, που αυτομάτως τον έθετε εκτός κόμματος και του στερούσε την κομματική σύνταξη, απόρροια της 35χρονης έμμισθης προσφοράς του, όπως είπε ο Παπαπέτρου, ήταν για μένα, ως δημοσιογράφο (και όχι ως κομματικό σκυλί κανενός), η κορυφαία στιγμή της ζωής του, που έπρεπε να φωτιστεί ακόμα περισσότερο.

Είναι η στιγμή που έρχεται μόνο μια φορά στη ζωή σου, η στιγμή που δείχνει το γράδο σου, την ψυχή σου, την πραγματική αξία σου. Την αλήθεια σου.

Είναι η στιγμή που σε εκμηδενίζει ή σε εξυψώνει στον ουρανό.

Έκανε την επιλογή του ο Κώστας Σοφοκλέους, ρούφηξε τη στιγμή του μέχρι το μεδούλι της. Κι αυτή η στιγμή έμεινε στο συλλογικό υποσυνείδητο, να σημαδεύει το πέρασμά του από τον κόσμο.

Μου είπε ο συνομιλητής μου για τα στελέχη του κόμματος, που έχουν πίσω τους δεκάδες χρόνια προσφοράς, τίμιοι και εργατικοί άντρες και γυναίκες που υπηρετούν την εργατική τάξη με πειθαρχία και συνέπεια, αλλά περνούν απαρατήρητοι, γιατί δεν προκαλούν συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις μέσα στο κόμμα…

Ναι, έχει δίκιο σε αυτό. Όμως αν ήταν δημοσιογράφος, μάλλον θα τον ενδιέφερε κι εκείνον περισσότερο ο επαναστάτης που ρισκάρει την καλοπέρασή του για να υπερασπίσει τις ιδέες του και λιγότερο ο πληκτικός γραφειοκράτης, που ζει με το όραμα της σύνταξης.

Μου είπε πολλά, δικά του, ο γιατρός, στο τηλέφωνο.

Ότι και ο ίδιος προβληματίστηκε εκείνη τη θυελλώδη περίοδο του 1990, όταν διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση.

Ότι «παρασύρθηκε» και ο ίδιος, προσωρινά, από τον Γκορμπατσόφ.

Ότι μάλιστα πήγε στην ιδρυτική συνέλευση του ΑΔΗΣΟΚ.

Και ότι επέστρεψε γρήγορα πίσω στο ΑΚΕΛ, γιατί του φάνηκαν αστείοι, οι νέοι ροζ αριστεροί, σαν αυτούς της Ιταλίας και της Γαλλίας, που έχασαν τον μπούσουλα και έχουν εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης…

Για μισή ώρα κουβεντιάζαμε με τον γιατρό και ήταν σαν να συνταξιδεύσαμε στο πλατύ ποτάμι που ήταν ο Κώστας Σοφοκλέους.

Είχε όμορφη θέα το ταξίδι μας.

35 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΦΤΟΥ ΣΑΣ

rose είπε...

δεν κατάλαβα
σε ποια ...μούτρα φτύνεις??

Disdaimona είπε...

Με τα ψέματα αυτός ο τόπος δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά.

Το κόστος του να προσπαθείς να πεις μιαν αλήθεια είναι πολύ λιγότερο τελικά από το να μην την πεις.Έχουμε εκπαιδευτει να θεωρούμε το αντίθετο.Το ψέμα και ο αναποδογυρισμένος κόσμος είναι το ψωμοτύρι μας.

Το γεγονός πως ένας δημοσιογράφος είναι εκτός κομμάτων δεν το καθιστά αντικειμενικό παρατηρητή.Τούτη την καραμέλλα της ουδετερότητας εβαρεθηκαμεν να την τρώμε...

Ο γιατρός που την πάει την βαλίτσα δεν εκατάλαβα.Ας μας παραθέσει ο ίδιος πόσες έρευνες έκαμε για το κυπριακό τζαι μετά να ηθικολογεί επί της προσφοράς των άλλων!

Ναι το αδησοκ ήταν πολλά ροζ. Το ακελ όμως επαραέγινεν μπλε σκούρο ως προς την εκδικητικότητα του απέναντι σε όποιον στέλεχος εκτός από πιστός είναι και ανησυχος μελετητης! Ο Κώστας ο Σοφοκλέους ήταν καθαρόαιμος επαναστάτης γιατί αφιέρωσε τη ζωή του με ήθος στην υπόθεση και στη μελέτη του κυπριακού χωρίς εκπτώσεις. Όταν οι ακελικοί καταλάβουν ότι άυτός που τους έδωσε το κκοτσιάνι του ακελ είναι η αξία του κάθε κ.Κώστα και η εκτίμηση από τον κόσμο στα 35 χρόνια που υπηρέτησε, να μας ειδοποιήσουν!
Να μετρήσει ο γιατρός πόσοι εγίναν ακελικοί εξαιτίας της δικής του πορείας μέσα στο ακελ και πόσοι έγιναν εξαιτίας του κάθε κ.Κώστα Σοφοκλέους. Μετά εν να καταλάβει ότι το εφάπαξ εν ένα ελάχιστο ποσοστό των συνολικών κερδών του ακελ από το 35% που του προσφέρει τόσα χρόνια χέρι στην εξουσία και στα λεφτά της! Οι ακελικοί να ξαναθυμηθούν όλους αυτούς τους ανθρώπους που εστήσαν αυτόν το κίνημα, εκ τους οποίους τους μισούς εμαυροπινάκισε! Και τους διασύρει στον κόσμο για να μεν χάσει τους ψηφοφόρους που αυτά τα άτομα έφεραν στο ακελ με την πολύχρονη προσφορά τους και το ήθος τους πάνω από όλα!

Με τα ψέματα κανένας δεν περνά στην ιστορία αλώβητος!

Disdaimona είπε...

Να πούμε και το βασικότερο πρόβλημα του ακελ με τον Κώστα Σοφοκλέους για να μην λέμε αερολογίες. Ήταν οι μελέτες του για τον Δευκαλίωνα Τάσσο Παπαδόπουλο! Τωρα το ποιός πρέπει να φτύσει ποιού εν μια άλλη υπόθεση.Πάντως αυτοί που αισθάνονται την ανάγκη να φτύνουν σε ανθρώπους σαν το Κώστα τον Σοφοκλέους να προσέχουν να μεν καταπιούν το σάλλιον τους γιατί μπορεί να δηλητηριαστούν!

Anef_Oriwn είπε...

Τον «κύριο» Κώστα Σοφοκλέους δεν έτυχε να τον γνωρίσω προσωπικά [μόνο μερικώς την κόρη του Βαλεντίνα κι αυτό σε ανύποπτο χρόνο]. Παρακολουθούσα όμως την αρθρογραφία του στον Τύπο κι έχω διαβάσει μεγάλα αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον δίτομο έργο του “Πάλη για την ελευθερία - Ενδογενείς αντιπαραθέσεις”. Μέσα απ’ αυτά τα δύο βιβλία, δίνει τη δική του προσέγγιση και εκτίμηση για διάφορα ιστορικά γεγονότα που αφορούν την Κύπρο και δη την κυπριακή Αριστερά και τις ενδοΑΚΕΛικές αντιπαραθέσεις κι αντιπαλότητες των δεκαετιών του 1940 και 1950.
Εκείνη η περίοδος [όπως και κάποιες άλλες κατοπινές – κυρίως τα χρόνια 1989-90] παραμένουν από τες πιο αμφιλεγόμενες στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς. Για τα γεγονότα εκείνων των χρόνων που αφορούν όχι μόνο την Αριστερά [την δημιουργία, ανάπτυξη και πορεία του κυπριακού Αριστερού κινήματος], αλλά γενικότερα την Κύπρο, έχουν γράψει και εκδώσει βιβλία κυρίως “αιρετικοί” Αριστεροί [Φάντης, Σέρβας, Δίγκλης, Σοφοκλέους, Αζίζ, Βανέζος, Κακουλλής]. Απουσιάζουν από την αριστερή πολιτική βιβλιογραφία έργα από “ορθόδοξους” ΑΚΕΛικούς [πλην των βιβλίων του Μιχάλη Πουμπουρή, του Εζ. Παπαιωάννου και μερικών άλλων, όπου όμως δεν καταπιάνονται με τα ζητήματα των ενδοπαραταξιακών αντιπαλοτήτων].
Φυσικά και στα βιβλία και των μεν και των δε, υπεισέρχονται αναπόφευκτα και ο υποκειμενισμός και ο συναισθηματισμός [και δη όπου και όταν υπάρχει άμεση ή ακόμα και έμμεση ιδεολογική και πολιτική εμπλοκή των συγγραφέων σε διάφορα γεγονότα, ή συμπάθεια ή ανάλογα και αντιπάθεια προς συγκεκριμένα άτομα]. Όμως προσωπικά θεωρώ ότι όλ’ αυτά τα έργα αποτελούν σημαντικά ιστορικά βοηθήματα σ’ όσους μελετούν την κυπριακή ιστορία αλλά και την ιστορία της κυπριακής Αριστεράς [καθώς ανοίγουν παράθυρα που ρίχνουν φως σε άγνωστες ή μισοσκότεινες σελίδες της].
Και η συνεισφορά του Κώστα Σοφοκλέους προς αυτήν την κατεύθυνση είναι τεραστία! Στόχος αυτής της παρέμβασης ΜΟΥ, ΔΕΝ είναι να κρίνω [ή/και να επικρίνω] το έργο του Κώστα Σοφοκλέους. Και βέβηλο θα ήταν και ιερόσυλο [από μέρους ΜΟΥ] τέτοιες ώρες και στιγμές. Απλώς θα πω αυτό που συνήθως λέω [είτε από μέσα ΜΟΥ, είτε φωναχτά] για πρόσωπα αγαπητά που φεύγουν από τη ζωή: «Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που ΤΟΝ σκεπάζει». [Σίγουρα για τους δικούς του ανθρώπους, ο θάνατος του Κώστα Σοφοκλέους αποτελεί οδυνηρή απώλεια – έστω κι αν θεωρηθεί ότι έφυγε πλήρης ημερών] ...

Υ.Γ.: Εντούτοις ΔΕΝ θα αποφύγω [και μάλιστα μετά το προτελευταίο σχόλιο της φίλτατης Disdaimonaς και την αναφορά της στην «καραμέλλα της ουδετερότητας»] να καταθέσω ένα διαχρονικό προβληματισμό [διερώτημα] ΜΟΥ: Κατά πόσο η [λεκτική] έκφραση επαίνων και τιμών προς “αιρετικούς” Αριστερούς [είτε αυτοί είναι ακόμα εν ζωή, είτε μετά τον θάνατο τους], από δεδηλωμένους, αντικομουνιστές, πολέμιους [γενικώς] της κάθε μορφής αριστερής ιδεολογίας [και κάθε τι που έχει κόκκινο, ροζ ή φούξια χρώμα και μπορεί να εκληφθεί ως κομμουνιστικό, αριστερό ή αριστερίζον] και απολογητές του καπιταλισμού [όπως ο περί ου ο λόγος Μάριος Δημητρίου], αποτελεί έκφραση πραγματικής εκτίμησης [προς τον Αριστερό Άνθρωπο] ή είναι υποκρισία ή/και χρησιμοποίηση του όποιου Αριστερού Κώστα Σοφοκλέους «...χωρίς ενδεχομένως να πιστεύει στις υπαρκτές ή ανύπαρκτες αρετές του...»

rose είπε...

Rose,
ΣΕ χαιρετώ!

Έγραψα και έστειλα ένα σχόλιο ΜΟΥ [σχετικά με το θέμα – και τον θάνατο του Κώστα Σοφοκλέους] 3(!) ολόκληρες φορές, αλλά ενώ αυτό αρχικά εμφανιζόταν, ακολούθως χανόταν! Ειλικρινά ΔΕΝ ξέρω τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει τούτο ... Κάποιο αόρατο “άγνωστο” χέρι το διαγράφει [γιατί ίσως να έχει θεωρηθεί ακατάλληλο και βέβηλο] ή υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τον Blogger;

Πάντως το σχόλιο ΜΟΥ έχει ως εξής:
Τον «κύριο» Κώστα Σοφοκλέους δεν έτυχε να τον γνωρίσω προσωπικά [μόνο μερικώς την κόρη του Βαλεντίνα κι αυτό σε ανύποπτο χρόνο]. Παρακολουθούσα όμως την αρθρογραφία του στον Τύπο κι έχω διαβάσει μεγάλα αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον δίτομο έργο του “Πάλη για την ελευθερία - Ενδογενείς αντιπαραθέσεις”. Μέσα απ’ αυτά τα δύο βιβλία, δίνει τη δική του προσέγγιση και εκτίμηση για διάφορα ιστορικά γεγονότα που αφορούν την Κύπρο και δη την κυπριακή Αριστερά και τις ενδοΑΚΕΛικές αντιπαραθέσεις κι αντιπαλότητες των δεκαετιών του 1940 και 1950.
Εκείνη η περίοδος [όπως και κάποιες άλλες κατοπινές – κυρίως τα χρόνια 1989-90] παραμένουν από τες πιο αμφιλεγόμενες στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς. Για τα γεγονότα εκείνων των χρόνων που αφορούν όχι μόνο την Αριστερά [την δημιουργία, ανάπτυξη και πορεία του κυπριακού Αριστερού κινήματος], αλλά γενικότερα την Κύπρο, έχουν γράψει και εκδώσει βιβλία κυρίως “αιρετικοί” Αριστεροί [Φάντης, Σέρβας, Δίγκλης, Σοφοκλέους, Αζίζ, Βανέζος, Κακουλλής]. Απουσιάζουν από την αριστερή πολιτική βιβλιογραφία έργα από “ορθόδοξους” ΑΚΕΛικούς [πλην των βιβλίων του Μιχάλη Πουμπουρή, του Εζ. Παπαιωάννου και μερικών άλλων, όπου όμως δεν καταπιάνονται με τα ζητήματα των ενδοπαραταξιακών αντιπαλοτήτων].
Φυσικά και στα βιβλία και των μεν και των δε, υπεισέρχονται αναπόφευκτα και ο υποκειμενισμός και ο συναισθηματισμός [και δη όπου και όταν υπάρχει άμεση ή ακόμα και έμμεση ιδεολογική και πολιτική εμπλοκή των συγγραφέων σε διάφορα γεγονότα, ή συμπάθεια ή ανάλογα και αντιπάθεια προς συγκεκριμένα άτομα]. Όμως προσωπικά θεωρώ ότι όλ’ αυτά τα έργα αποτελούν σημαντικά ιστορικά βοηθήματα σ’ όσους μελετούν την κυπριακή ιστορία αλλά και την ιστορία της κυπριακής Αριστεράς [καθώς ανοίγουν παράθυρα που ρίχνουν φως σε άγνωστες ή μισοσκότεινες σελίδες της].
Και η συνεισφορά του Κώστα Σοφοκλέους προς αυτήν την κατεύθυνση είναι τεραστία! Στόχος αυτής της παρέμβασης ΜΟΥ, ΔΕΝ είναι να κρίνω [ή/και να επικρίνω] το έργο του Κώστα Σοφοκλέους. Και βέβηλο θα ήταν και ιερόσυλο [από μέρους ΜΟΥ] τέτοιες ώρες και στιγμές. Απλώς θα πω αυτό που συνήθως λέω [είτε από μέσα ΜΟΥ, είτε φωναχτά] για πρόσωπα αγαπητά που φεύγουν από τη ζωή: «Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που ΤΟΝ σκεπάζει». [Σίγουρα για τους δικούς του ανθρώπους, ο θάνατος του Κώστα Σοφοκλέους αποτελεί οδυνηρή απώλεια – έστω κι αν θεωρηθεί ότι έφυγε πλήρης ημερών] ...

Υ.Γ.: Εντούτοις ΔΕΝ θα αποφύγω [και μάλιστα μετά το προτελευταίο σχόλιο της φίλτατης Disdaimonaς και την αναφορά της στην «καραμέλλα της ουδετερότητας»] να καταθέσω ένα διαχρονικό προβληματισμό [διερώτημα] ΜΟΥ: Κατά πόσο η [λεκτική] έκφραση επαίνων και τιμών προς “αιρετικούς” Αριστερούς [είτε αυτοί είναι ακόμα εν ζωή, είτε μετά τον θάνατο τους], από δεδηλωμένους, αντικομουνιστές, πολέμιους [γενικώς] της κάθε μορφής αριστερής ιδεολογίας [και κάθε τι που έχει κόκκινο, ροζ ή φούξια χρώμα και μπορεί να εκληφθεί ως κομμουνιστικό, αριστερό ή αριστερίζον] και απολογητές του καπιταλισμού [όπως ο περί ου ο λόγος Μάριος Δημητρίου], αποτελεί έκφραση πραγματικής εκτίμησης [προς τον Αριστερό Άνθρωπο] ή είναι υποκρισία ή/και χρησιμοποίηση του όποιου Αριστερού Κώστα Σοφοκλέους «...χωρίς ενδεχομένως να πιστεύει στις υπαρκτές ή ανύπαρκτες αρετές του...»

Anef_Oriwn
Κυριακή 00:14 π.μ.

rose είπε...

Ανευ
το εψαξα και για κάποιο λόγο είχε καταχωρηθει στα "ανεπιθυμητα σχολια". Απο τότ που ο Γουγλης αποφάσισε να αυτοματοποιήσει καποια πραγματα τα έκανε θαλασσα...

τωρα το σχολιο σου είνανι εδω
και σε ευχαριστω

Aceras Anthropophorum είπε...

Δεν ελοάρκαζα να γράψω τες σκέψεις μου για τες αναρτήσεις σου rose τζιαι για τα σχόλια της Δισδαιμόνας αλλά αφού είπεν ο Άνεφ τα προκαταρκτικά που αλαφρυνίσκουν το κλίμαν τζιαι μου επιτρέπουν να μείνω έξω από συναισθηματικόν ματζιελλιόν Αδησόκων-Ακέλικών θα προσθέσω σε αυτά που είπεν ο Άνεφ (τζιαι που δεν έχουν να κάμουν με την συγκεκριμένην περίπτωσην αλλά με το γεννικόν πολιτικόν πεδίον) ότι δεν μου κάθεται δεξιά το ότι Όλοι οι "αγνοί" αριστεροί που εχωρίσαν την ζωήν τους που το ΑΚΕΛ ένι πραγματικοί αριστεροί, τζιαι "ήρωες" της αριστεράς, ενώ ενόσω ήταν μέσα ήταν κότσινα κομμούμια τζιαι ασήμαντοι σταλίνες . Δεν μου κάθεται επίσης ότι ποτζιείνους που επιλέξαν να πραγματώννουν την αριστερήν τους ιδεολογίαν μέσα που την κομματικήν πολιτικήν δουλειάν δεν έσιει ουτέναν που τζιείνους πον μες το ΑΚΕΛ πον έντιμος, π΄ο΄ννεν σταλίνας, που εν ελεύθερον πνευμαν. Τζιαι τούτη η άθλια έκφραση "κομματικός σκύλλος" μειώννει το πολιτικόν σύστημαν σε chenil τζιαι τους ψηφοφόρους σε σσιυλλόφτειρες. Καλάν σιόρ. Τοοοοοοσην υποτίμησην;

Σσυφφεροντολογικά δεν θα έπρεπεν να με επείραζεν τούτη η κατάσταση διότι χάννω το αυτόματον χρίσμα του αγνού επαναστάτη τζιαι του πολιτικού γάτου αντί του κομματικού σκύλλου, αλλά εκολουθώντας την πολλά σωστήν συνταγήν της Δισδαιμόνας, ότι μέτρον της αθρωπιάς εν η αλήθκεια, δεν μπορώ να βρίξω για να μεν σας θίξω.

rose είπε...

Aceras

Μαλλον εσυ εκδηλώθηκες κι ας άργησες!

:-)

εδω φιλοξενούνται όλα τα άρθρα που γράφτηκαν για τον Κώστα τον Σοφοκλέους. μου αποδίδεις πράγματα και με τσουβαλιαζεις μαζι με όλους που παραδόξως είναι εναντίον ενός και μόνου "Ακελ"....

πυροβολείς χωρις στόχο Acera

και έτσι κι αλλιως τα σκαγια δεν με πιάνουν

φαίνεται όμως ότι το μαυρο-ασπρο που έχεις στο κεφάλι σου δεν σε αφήνει να ξεχωρίσεις τις απίστευτες αποχρώσεις που υπάρχουν αναμεσα...

δεν είμαι εγω που έγραψα στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ αλλά ούτε και ο γιατρός στελεχος του ΑΚΕΛ που επικοινωνησα για να υποβιβάσω ακόμα και μετ' θανατον την φημη ενός σπουδαίου ανθρωπου...

κοιτα επέστρεψε στις τσούρες, τα οικολογικά και ενίοτε τα ομοφοβικά και ξενοφοβικά συγγραμματα τα οποία αποπνέουν γραφικότητά μαζι με το 'ασπρο-μαυρο" που γνωρίζεις τόσο καλά...

ελπίζω στο τέλος να κερδίσουν οι "καλοι"

Disdaimona είπε...

Ασέρα, δεν υπάρχει πλέον ζήτημα μεταξύ Αδησοκ-ακελ. Το αδησοκ,μετατράπηκε κάποια στιγμή όπως ξέρεις σε ένα παραθκιάντολο μόρφωμα ονόματι ΕΔΗ στο οποίο ευτυχώς όσοι αριστεροί προσχώρησαν,κατάφεραν να επιβάλουν τη σωστή κατά την κρίση μου απόφαση για στήριξη τότε του Χριστόφια στην προεδρία.Τότε ήταν η σωστή απόφαση.Μια από τις πιο ωφέλημες στιγμές εκείνης της περιόδου για το αριστερό κίνημα γενικότερα, ήταν οι παρουσιάσεις του Παπαπέτρου στην τηλεόραση για την υποστήριξη αυτής της υποψηφιότητας έναντι των Κασουλίδη και Τάσσου.Οί ομιλίες του ήταν πιο πειστικές ακόμα και από του Κατσουρίδη,που συνήθως εν γάτα σε τούτα.

Κρατώ,αυτό που ανάφερε ο Ανευ,επειδή με ενδιαφέρει,πως δεν υπάρχουν μελέτες "ορθόδοξων" αριστερών για το κυπριακό,αυτές οι μελέτες εξ αριστερών έγιναν κυρίως από ατομα τα οποία αποχώρησαν ή τους αποχώρησαν.Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο πρέπει να προβληματίσει τον καθένα μας. Ο νοών νοήτω.

Επίσης θέλω να δώσω έμφαση,σε ένα σημείο, το οποίο παράγει τον δικό μου θυμό. Πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αποχώρησαν ή που τους αποχώρησαν ουδέποτε καταφέρθηκαν ενάντια στο ακελ ή στον ακελικό κόσμο. Ο λόγος είναι απλός. Διότι κανένας,ο οποίος "γεννά" με αγάπη μια κατάσταση δεν μπορεί μετά να φερθεί εναντίον της.Ήταν σαν τους γονιούς του κινήματος αυτοί οι άνθρωποι.Πολλές φορές όμως τα "παιθκιά" φέρονται αχάριστα,ο γονιός πάντα κρατά αγάπη για το παιδί έστω τζι αν πρέπει για λόγους αρχής να το κρίνει.
Ο δικός μου θυμός,λοιπόν,αφορά την αγνωμοσύνη του εναπομείναντος επίσημου ακελ προς τους γεννήτορες του.Γεννήτορας δεν ήταν μόνο ο Πάπης ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ο Χριστόφιας.
Είπαμε πολλές φορές,πως πρέπει να είναι πολλά ανοητος ένας αριστερός για να ωρύεται ενάντια στα στελέχη του ακελ.Δεν μπορεί όμως να γίνεται αποδεχτό,τα στελέχη του κόμματος να φτύνουν όπου φτάσουν,γιατί στην προκειμένη φτύνουν την ιστορία της Κύπρου και της αριστεράς.Φτύνουν σε αληθινούς ανθρώπους,στις οικογένειες τους,στην αξιοπρέπεια τους,στην προσφορά τους.Κυρίως φτύνουν στις αρχές της αριστεράς.Και δίνουν ένα μήνυμα.Ότι όποιος τολμήσει να ανακατευτεί με αρχεία,με γεγονότα,με αλήθκειες,θα έχει την ίδια τύχη.

Disdaimona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Disdaimona είπε...

Ασέρα, δεν υπάρχει πλέον ζήτημα μεταξύ Αδησοκ-ακελ. Το αδησοκ,μετατράπηκε κάποια στιγμή όπως ξέρεις σε ένα παραθκιάντολο μόρφωμα ονόματι ΕΔΗ στο οποίο ευτυχώς όσοι αριστεροί προσχώρησαν,κατάφεραν να επιβάλουν τη σωστή κατά την κρίση μου απόφαση για στήριξη τότε του Χριστόφια στην προεδρία.Τότε ήταν η σωστή απόφαση.Μια από τις πιο ωφέλημες στιγμές εκείνης της περιόδου για το αριστερό κίνημα γενικότερα, ήταν οι παρουσιάσεις του Παπαπέτρου στην τηλεόραση για την υποστήριξη αυτής της υποψηφιότητας έναντι των Κασουλίδη και Τάσσου.Οί ομιλίες του ήταν πιο πειστικές ακόμα και από του Κατσουρίδη,που συνήθως εν γάτα σε τούτα.

Κρατώ,αυτό που ανάφερε ο Ανευ,επειδή με ενδιαφέρει,πως δεν υπάρχουν μελέτες "ορθόδοξων" αριστερών για το κυπριακό,αυτές οι μελέτες εξ αριστερών έγιναν κυρίως από ατομα τα οποία αποχώρησαν ή τους αποχώρησαν.Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο πρέπει να προβληματίσει τον καθένα μας. Ο νοών νοήτω.

Επίσης θέλω να δώσω έμφαση,σε ένα σημείο, το οποίο παράγει τον δικό μου θυμό. Πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αποχώρησαν ή που τους αποχώρησαν ουδέποτε καταφέρθηκαν ενάντια στο ακελ ή στον ακελικό κόσμο. Ο λόγος είναι απλός. Διότι κανένας,ο οποίος "γεννά" με αγάπη μια κατάσταση δεν μπορεί μετά να φερθεί εναντίον της.Ήταν σαν τους γονιούς του κινήματος αυτοί οι άνθρωποι.Πολλές φορές όμως τα "παιθκιά" φέρονται αχάριστα,ο γονιός πάντα κρατά αγάπη για το παιδί έστω τζι αν πρέπει για λόγους αρχής να το κρίνει.
Ο δικός μου θυμός,λοιπόν,αφορά την αγνωμοσύνη του εναπομείναντος επίσημου ακελ προς τους γεννήτορες του.Γεννήτορας δεν ήταν μόνο ο Πάπης ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ο Χριστόφιας.
Είπαμε πολλές φορές,πως πρέπει να είναι πολλά ανοητος ένας αριστερός για να ωρύεται ενάντια στα στελέχη του ακελ.Δεν μπορεί όμως να γίνεται αποδεχτό,τα στελέχη του κόμματος να φτύνουν όπου φτάσουν,γιατί στην προκειμένη φτύνουν την ιστορία της Κύπρου και της αριστεράς.Φτύνουν σε αληθινούς ανθρώπους,στις οικογένειες τους,στην αξιοπρέπεια τους,στην προσφορά τους.Κυρίως φτύνουν στις αρχές της αριστεράς.Και δίνουν ένα μήνυμα.Ότι όποιος τολμήσει να ανακατευτεί με αρχεία,με γεγονότα,με αλήθκειες,θα έχει την ίδια τύχη.

Disdaimona είπε...

Rose,να με συγχωρέσεις που μπαίνω στη μέση,αλλά αυτό :
"κοιτα επέστρεψε στις τσούρες, τα οικολογικά και ενίοτε τα ομοφοβικά και ξενοφοβικά συγγραμματα τα οποία αποπνέουν γραφικότητά μαζι με το 'ασπρο-μαυρο" που γνωρίζεις τόσο καλά..."
ήταν το πιο απαράδεχτο σχόλιο που διάβασα ποτέ στο μπλογκ σου.

rose είπε...

Δεισδαιμόνα

δεκτή η κριτική

αλλα δεν θα δικαιολογηθω - τον Acera αφορούσε άλλωστε ...

rose είπε...

Για μένα ο Κωστας Σοφοκλέους καταλαμβάνει μια πολύ μεγάλη και τρυφερή πλευρά της καρδιάς μου γιατί μονο εκεί μπορεί να ζήσει όπως και όσες θυμισες έχω τα τελυταία χρόνια που είχα την χαρά και τιμή να τον γνωρίσω...

το "τσίρκο" το άνοιξαν άλλοι

δεν εκπλήσσομαι

έγραψα για εκεινον οταν τον αποχαιρέτησα μια βδομάδα πριν φύγει απο τη ζωή (γιατι ο Κωστας είχε κατι ιδιδατερο με ολους και όλες τις τελευταίες μέρες της ζωής του)

τώρα δεν γραφω ούτε να τον υπερασπιστώ ούτε για να φωτίσω άλλους αντιακελικούς "σκοπούς"...

δεν χρειάζομαι τον Κώστα για να να είμαι εναντίον σε όσους ενταφιασαν καθε ελπίδα επανένωσης της Κύπρου με τη βούλα της επαναπροσέγγισης.

άλλωστε ο Κώστας ήταν ένας νηφαλιος και εμπειρος συζητητής...

δεν θα καταδεχόμουν ποτέ να αξιοποιησω τον θανατο του με αυτον τον τρόπο...

ξερετε, σχολιασατε αρκετοι απο σας για τους δεξιους υποστηρικτές του Κωστα (μα αυτος ο ανθρωπος ακόμα και όταν ηταν επαρχιακος του ΑΚΕΛ) ετρωγε και επινε με άτομα απο την ακρα δεξια μέχρι άκρα αριστερα!

Ωστόσο εκτός απο τη Δεισδαιμονα δεν σχολιασε την απουσια σχολιασμου απο συντροφους που αναγιοθηκαν μαζι του...

Ξερετε πολύ παρωχημενο το επιχειρημα ΑΚΕΛ-ΑΔΗΣΟΚ!
δεν συσπηρώνει κανέναν - είναι κενό περιεχομενου γιατι ΑΔΗΣΟΚ δεν υπάρχει...

Ωστόσο για χρόνια τα μπουκάλια έσπαγαν έξω απο το σπίτι του Κώστα Σοφοκλέους τη νύχτα μέσα στο σκοτάδι και υβρισίες...

αυτα χαρακτηρίζουν το ΠΑΡΟΝ κάποιων

Anef_Oriwn είπε...

ΔΕΝ ήταν στις προθέσεις ΜΟΥ να επανέλθω, καθώς ότι ήταν να πω το έχω ήδη πει και μάλιστα με νηφάλιο και ήπιο [νομίζω] τρόπο στην προηγούμενη περιπετειώδη παρέμβαση ΜΟΥ... Επειδή όμως ο παρορμητισμός που συνήθως χαρακτηρίζει τους ανυπόμονους επαναστάτες [ή όσους εν μια νυχτί την είδαν επαναστάτες] με αποτέλεσμα «τούτοι» να νομίζουν ότι μπορούν άμεσα ν’ αλλάξουν τον κόσμο, τείνει να δημιουργήσει λανθασμένες εντυπώσεις, νοιώθω την ανάγκη να «μπω στη μέση» [που λαλεί τζιαι η Disdaimona] για κάποιες διευκρινήσεις και απορίες:
1. Ο Aceras αφορίστηκε [και μάλιστα με ελιτίστικο για να μην πω με ρατσιστικότατο τρόπο] από την Blogοδέσποινα, αλλά «τούτη» ΔΕΝ καταδέχτηκε να απαντήσει στα βασικά ερωτήματα/ζητήματα που έθεσε όπως: «Όλοι οι "αγνοί" αριστεροί που εχωρίσαν την ζωήν τους που το ΑΚΕΛ ένι πραγματικοί αριστεροί, τζιαι "ήρωες" της αριστεράς, ενώ ενόσω ήταν μέσα ήταν κότσινα κομμούμια τζιαι ασήμαντοι σταλίνες . Δεν μου κάθεται επίσης ότι ποτζιείνους που επιλέξαν να πραγματώννουν την αριστερήν τους ιδεολογίαν μέσα που την κομματικήν πολιτικήν δουλειάν δεν έσιει ουτέναν που τζιείνους πον μες το ΑΚΕΛ πον έντιμος, π΄ο΄ννεν σταλίνας, που εν ελεύθερον πνευμαν.»
2. Άραγε ποιοι είναι οι «... αρκετοι απο σας/μας ... [που σχολιάσαμε] ... για τους δεξιους υποστηρικτές του Κωστα ...»;
3. Σκεφτόμουν να γράψω κι άλλα, αλλά πάσο ... Γιατί να κατζιώνουμαι [ανώφελα];

rose είπε...

Ανευ

απάντησα στον ασερα ανάλογα με το ύφος του [..."δεν μπορώ να βρίξω για να μεν σας θίξω".]

όσο αφορά την ρητορική του ερώτηση δεν θεωρησα οτι θελει απάντηση. άλλωστε ουτε στο 10% δεν απάντω συνήθως όσων σχολιάζονται...
δεν θεωρώ ότι πρέπει να σχολιάζονται όλα όσα γράφονται στο μπλόκ μου

είμαι η τελευταία που θα "λιβανίσω" το ΑΚΕΛ

και πριν κατζιασεις κι άλλο,
ναι, πάντα μου κάνει εντύπωση η παλαιοκομματική προσέγγιση απ' όποιον κι αν προέρχεται Ανευ...

Disdaimona είπε...

Η αριστερά έσιει "ήρωες" τζαι μέσα στο ακελ τζαι έξω που το ακελ. Ευθύνη του ακελ είναι να σεβαστεί την ιστορία του,να σεβαστεί τον διάλογο,να αναγνωρίσει τα λάθη του,να σταματήσει να επαναλαμβάνει τα λάθη του.Η ιστορία δεν είναι στατική αποτίμηση του τι έγινε πριν δέκα ή εικοσι χρόνια.Η ιστορία είναι η ικανότητα των ανθρώπων να "αναδιπλώνουν" τις εμπειρίες τους με στόχο να διαμορφώνουν την πραγματικότητα. Αν το ακελ δεν αναγνωρίζει τους λόγους της αποχώρησης τόσων κομματικών στελεχών,δημιουργείται αμφιβολία,για την ικανότητα του να αυτο-κριθεί για τις επιλογές του στο κυπριακό.Αυτό είναι το ζήτημα.Όχι το ποιός είναι ήρωας και ποιός όχι.Μαζί με τους αφορισμένους,αφορίστηκαν και προοπτικές πολιτικών επιλογών.Οι συναισθηματισμοί είναι για εφήβους που θέλουν να εκτονώνουν την αδρεναλίνη τους.

Τα λόγια εν όμορφα αλλά η ιστορία είναι ιστορία.Σήμερα υπάρχουν νέοι άνθρωποι,σπουδαίοι άνθρωποι,επιστήμονες,ιστορικοί,δάσκαλοι,πολιτικοί επιστήμονες.Πόσο ευπρόσδεκτοι είναι από την αριστερά και με ποιό τίμημα οι ερευνητές κομμουνιστές; Επαναστάτης είναι αυτός που βοηθά την κοινωνική εξέλιξη χωρίς να σκέφτεται την πάρτη του,τα οφελήματα,το κόστος,τον εγωισμό του,τα χειροκροτήματα είτε την περίπτωση να τον θίξουν.Ο επαναστάτης πάνω από όλα εργάζεται για το γενικό καλό γι αυτό μαθαίνει να έσιει πείσμα,θυμό και αγάπη σε ισορροπία μέσα του,με πρώτη την αγάπη.Ως το τέλος της ζωής του.

Anef_Oriwn είπε...

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού»! Και σίγουρα ο θάνατος του Κώστα Σοφοκλέους θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα για μια πιο ουσιαστική και παραγωγική [διαδικτυακή έστω] συζήτηση για ζητήματα που αφορούν «... την ιστορία του [τού ΑΚΕΛ] ... τον διάλογο ... τα λάθη του [τού ΑΚΕΛ] ...», χωρίς όμως αφορισμούς για «παλαιοκομματικές προσεγγίσεις»... Άραγε πως να είναι οι “νεοκομματικές προσεγγίσεις”; Μήπως η μονόπλευρη αναγνώριση [από μέρους του ΑΚΕΛ] «των λόγους της αποχώρησης τόσων κομματικών στελεχών ...» [πόσων συγκριτικά μ’ αυτούς που έμειναν;] κι όχι [παράλληλα έστω] και το αντίθετο από την άλλη πλευρά; Γιατί υποβάλλεται πως αυτοί που αποχώρησαν ή «τους αποχώρησαν» είχαν εκ προοιμίου ή σώνει και καλά δίκαιο;

Aceras Anthropophorum είπε...

Έξερα το ότι είσαι ικανή να γράψεις έτσι σχόλιο.

rose είπε...

Ανευ
ο θανατος του Κωστα ειναι αφορμή για πολύ γλυκά λόγια και αναμνήσεις αναμεσα στους ανθρωπους που τον κρατουν ζωντανό στην μνημη τους...

rose είπε...

aceras

ατιμουλικο όλα τα ξέρεις!

Aceras Anthropophorum είπε...

Όχι όλα. Αρκετά όμως ξέρω.

Ξέρεις, αθρώπους που ντύνουνται την καλοσύνη τζιαι το δίκαιο για να κάμουν να ζήσει μιαν απέραντην κατζία που κουβαλούν μέσα τους είδα πολλούς. Τόσο αδέξιους όμως που να χάνουν την πρόσοψη με την πρώτη κουβέντα που περεξήγησαν μόνο πας τα μπλόγκς είδα. Viva internet.

Έθιξα την πολιτική που κατάλαβα ότι υποστηρίζες εσύ τζιαι η Δισδαιμόνα, δεν έθιξα το άτομο σου. Η Δισδαιμόνα έκαμεν αυτό που έπρεπε για να καταλάβω καλλύττερα τι θέλει να πει τζιαι να συνεννοηθούμεν. Εσύ αναλογίζεσαι τι έκαμες;

Μπιάχχχ.

rose είπε...

Acera
τα ηθοπλαστικά σου στις ιστορίες σου :-)

το βαθος της ψυχής μου χαίρομαι που το ξέρεις γιατί η δυνατότητα σου είναι 1 χιλιοστό διείσδυσης

Ανώνυμος είπε...

Tη δυνατότητα διηδυσης μου να την αφήσεις ύσηχη τζαι να κοιτάξεις την δική σου που τη χρησιμοποιείς όχι για να καταλάβεις τον άλλο, αλλά για να έβρεις ποιές εν οι ποιο βρωμιάρικες βρισιές για τες ηθικές του αξίες για να τες επιλέξεις να τον στολίσεις.

Μπλιαχχχχ

Εσηκώστην η τρίχα μου που το ανακάτσιασνα.

rose είπε...

ευτυχως που μας διαβαζουν κι αλλοι

Aceras Anthropophorum είπε...

Α, πέρκι να το θεωρείς τζιαι κατόρθωμαν να βρίζεις κάποιον με τόσην arrogance. Τι να πώ. Αφήννω σου τον τελευταίον λόον να τον πεις εσύ.

rose είπε...

acera,
τον τελευταίο λόγο τον έχουν τα συμπεράσματα τα οποία εξαντλήθηκαν πολύ πριν...

το να προβάλλεις στους άλλους όσα πιστεύεις εσυ ό,τι συνέβηκαν
δεν σημαίνει ότι πείθεις τους πάντες

ΥΣ ηθοπλαστικό δεν εχει καμια σχεση με "αρχες"

the Idiot Mouflon είπε...

@ Aceras

"... Δεν μου κάθεται επίσης ότι ποτζιείνους που επιλέξαν να πραγματώννουν την αριστερήν τους ιδεολογίαν μέσα που την κομματικήν πολιτικήν δουλειάν δεν έσιει ουτέναν που τζιείνους πον μες το ΑΚΕΛ πον έντιμος, π΄ο΄ννεν σταλίνας, που εν ελεύθερον πνευμαν..."

Παππού Ασερά, αν θέλουμεν μόνο αβρότητα τζιαι αλληλογλύψιμο... στα μπλογκ τι γυρεύκουμε;

Το θυμό της Ρόουζ καταλάβω τον... όσον απότομη τζιαι αν ήταν γιατί... με αυτό που είπες... δείχνεις να υποτιμάς την νοημοσύνη όσων διαβάζουν εδώ γενικά και των εντός ή πέριξ του τότε ΑΔΗΣΟΚ ειδικά.

Διάβασε ξανά τη πρόταση σου.

"...να πραγματώννουν την αριστερήν τους ιδεολογίαν μέσα που την κομματικήν πολιτικήν δουλειάν..."

Σοβαρά;

Τούτον ήταν το κίνητρο όσων τότε έμειναν εντός; Και απλά ορισμένοι από αυτούς ήταν "Σταλίνες", "ανέντιμοι" και "μη ελεύθερα πνεύματα";

Είτε υποτιμάς, είτε δεν γνωρίζεις ... είτε εσκεμμένα προσπερνάς το τι έγινε τότε. Άλλη εξήγηση δεν βρίσκω.

Όσους δεν κράτησε η προπαγάνδα και το ψέμα... τους κράτησε ο Φόβος και το Συμφέρον. Αυτό ακριβώς επεδίωκε η τότε ηγεσία και αυτό πέτυχε.

Φόβος, προσαρμογή στις απαιτήσεις της Δύναμης, κομφορμισμός, συμφέρον.

Αλήθεια, δεν αντιλήφθηκες ποτέ ότι τα παιδιά αυτών των ανθρώπων... από τη διάλυση του μίνμουμ και μετά... έπρεπε να προσέχουμε τι λέμε στο σχολείο, στην παρέα, στο φλιπεράδικο, στους καφενέδες... όχι μόνο μην ενεργοποιήσουμε τους μηχανισμούς της δεξιάς που κτυπούσαν όποιο έδειχνε να είναι "αριστερά ενεργός" αλλά... για να μην επιβαρύνουμε και τους γονιούς μας με την κατηγορία ότι "τα παιδιά του τάδε εκφράζουν θέσεις εκτός γραμμής";

Και αυτή η επιβάρυνση, σε διαβεβαιώ, δεν αφορούσε μόνο συμπάθειες ή αντιπάθειες εντός κόμματος ή/και κομματικά οφίκια. Αφορούσε την ίδια την οικογενειακή τους ζωή, την κοινωνική και επαγγελματική τους εξέλιξη.

Με απλά λόγια, διέδιδαν φήμες ή και αλήθειες για τα προσωπικά του καθενός, έσπερναν έριδες σε οικογένειες, κατέστρεφαν υπολήψεις, κατέστρεφαν καριέρες, εξόντωναν οικονομικά -όπου μπορούσαν -τον κάθε "επικίνδυνο"...

Αυτά δεν σε κάμνουν να νεκατσιάς;

Ναι, σίγουρα όσοι έφυγαν δεν ήταν ένα ομοιογενές και "άγιο" σύνολο. Τα αυτονόητα θα λέμε;

Η γελειότητα όμως του πως παρουσιάστηκαν μετά από το Κόμμα... αξίζει προσοχής. "Η Φράξια του 89"... ο μαι φρικιν γκουντνες!

Άνθρωποι που φοβόντουσαν να μιλήσουν μεταξύ τους γιατί δεν ήξεραν ποιος από όλους μπορούσε να έκανε δουλειά για τους μηχανισμούς του Κόμματος!

Οι δε λόγοι διαφωνίας τους τότε δεν ήταν μόνο οι μεταρρυθμίσεις του Κομμουνισμού αλλά και το θέμα ακριβώς που μας βασανίζει ως σήμερα... δλδ. η εξουσία των απορριπτικών, το δράτζιασμα του εθνικισμού, οι λανθασμένες συνεργασίες μαζί τους και η ανάγκη για συνεργασία με όσες δυνάμεις της Δεξιάς και του Κέντρου πραγματικά πίστευαν σε λύση ΔΔΟ.

Σου θυμίζει κάτι αυτό;

the Idiot Mouflon είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
the Idiot Mouflon είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
the Idiot Mouflon είπε...

Έγνοια σου όμως, οι δημοσκοπήσεις που το ίδιο το κόμμα παραγγέλνει δείχνουν το τι θα γίνει στις επόμενες βουλευτικές αν η προσπάθεια για "συσπείρωση" δεν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Όλους εκίνους που βρίσκονταν εκτός του "σκληρού πυρήνα" ... ξέχασε τους. Θα τους φάει το Λευκό, το Άκυρο, τα άλλα κόμματα... η απογοήτευση για την πορεία του Κυπριακού, η ανύπαρκτη αριστερή εσωτερική πολιτική.

Αν συμβεί αυτό, ποιον θα φταίξουν τώρα; Κάποια Φράξια του 04; Τους "ροζ μεταρρυθμιστές";

Ή μήπως αυτό ακριβώς είναι που σε ανησυχεί και σε ωθεί στο να λες πελλάρες τύπου "να πραγματώννουν την αριστερήν τους ιδεολογίαν μέσα που την κομματικήν πολιτικήν δουλειάν";

Ποια δουλειά βρε Ασερά;

Τις συναυλίες του Βασίλη οξά τα φεστιβάλ της ΠΟΓΟ;

Πε μου ... για τούτο το χρονικό διάστημα που αναφερτήκαμε... ποια ήταν εκείνη η δουλειά που μετράει παραπάνω που τις ζωές όσων διαφώνησαν και επομένως έπρεπε να διωχθούν;

Ποια τα αποτελέσματα της;

Μήπως ηττήθηκε η Ηγεμονία των Φ-υλλάδων; Μήπως εμποδίστηκε η δημιουργία των Καναλο-αυτοκρατοριών; Μήπως σώθηκε η Αγροτιά και δεν το κατάλαβα;

Μήπως η εκλογή του Δευκαλίωνα; Το αποτέλεσμα του 04; Η μετέπειτα πορεία; Ποια;

rose είπε...

Αγρινό
ο θυμός εχει και θλίψη και όλα όσα περιγράφεις ...
μονο αν ζεις απο κοντά όσα περιγράφεις (και αλλα που θα τα γραψουν καποτε οι συντροφοι του Κωστα) μπορεις να καταλάβεις τι σημαίνει

Aceras Anthropophorum είπε...

Αγαπημένον μου Μουφλόν,
άρκεψα την παρέμβασην μου λέοντας ότι τα προκαταρκτικά του άνεφ μου επιτρέπουν να μείνω έξω που το συναισθηματικόν ματζιελιόν που εσυντελέστην κάτι τζιαιρούς στο παρελθόν. Έσύ έβαλες στιγμιότυπα που τες πιο βίαιες στιγμές του. Είδα τζιαι πιό βίαια στιγμιότυπα σε απευθείας σύνδεση. Δεν εν όμως περι αυτού ο λόγος της παρέμβασης μου. Θα σου απαντήσω είτε σε προσωπικό μήνυμαν είτε με ανάρτηση.

Ήρτα εδώ να δώ τι έγραψες διότι εσύ με επροσκάλεσες περνόντας που το μπλόγκ μου. Δεν θα ξαναπερνούσα που τούτα τα λιμέρκα διότι για μέναν είναι μολυσμένα. Όπου δεν αντέξω την βίαν του άλλου τζιαι απαντήσω με βίαν τζιαι συχχαμόν αντρέπουμαι να επιστρέψω στο χώρο.

Μιαν τζιαι ξαναπέρασα Ρόζ, θέλω να σου πώ ότι εσκέφτηκα πως ίσως όσα μου είπες σε άλλους τα επροόριζες. Αν εν έτσι, ελπίζω να έβρεις μιαν ημέραν την δύναμην να τους τα πεις με την ίδιαν βιαιότηταν που μου τα είπες εμέναν τζιαι να καταφέρεις να σε ακούσουν. Εγώ θα μπορούσα να σε ακούσω τζιαι χωρίς. Λυπούμαι που δεν άντεξα τζιαι σου απάντησα τζιαι γώ με βίαιο νόμισμα. Δεν έξερα πως να σου πω αλλιώς σταμάτα. Μπορεί η βία να εξασκείται σαν απάντηση προς την βία αλλά δεν δικαιολογείται. Απολογούμαι για το μέρος της απάντησης μου που το έγραψα σκόπημα για να πονήσεις.

Μπορεί το Μουφλόν να καταλαβαίνει την επίθεση σου, εγώ δεν την καταλαβαίνω. Δεν είναι θυμός. Μέσα στον θυμόν εισέπραξα τζιαι άλλα πράματα.

Ότι τζιαι να έγινε. Δεν θέλω να σε ξέρω, ούτε ψηφιακά ούτε που κοντά. Τζιαι ας μεν καταλάβω ποττέ γιατι έπραξες έτσι.

rose είπε...

οσο συνεχιζεις να ανακατσιάς να μην σε πολυκουράζω

ουτε η συγχώμη σου είναι ειλικρινής

και όσα είπα μπορεί να ήταν απότομα αλλά και εσύ υπέθεσες αυθαίρετα πολλά τα οποία ουτε που εχω σκοπό να σου εξηγήσω...

μην ξαναέρθεις στα λημερια μου Αcera αν σε μολύνουν (συνέχισε τις βόλτες σου στους καθαρότατους τόπους των υπόλοιπων ιστολογίων)
αλλωστε εγω δεν μετέφερα το διαλογο αυτο σε άλλα μπλοκ κι ουτε θα τον κάνω. το πεδιο θα είναι καθαρότατο για όλους τους καθαρους.

ο υπερμετρος ζήλος σου μού φανερώνει πολλά και το "ασπρο-μαυρο" που σου καταλογίζω και το "ηθοπλαστικό"
αν και σκληρό είναι καθαρή κριτική για το φανατισμο που εκφράζεσαι και σε χαρακτηρίζει στα ματια μου

τι να γίνει δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους αλλά ελάχιστους που θα που και δυο αληθειες οταν θυμώνουν και θα χτυπήσουν κέντρο.

κάποια άλλη φορά αυτό θα το αποκαλούσαν κριτική

στο τελος τουτης της συζητησης και ο "νικητής" και ο "νικημένος" πίσω στη σούπα του διαδικτυακού γίγνεσαι θα ξαναμπουν.

και η ζωή, ποταμός, αυτο που μενει είναι αυτο που θελει να κρατήσει κανείς....