Rethinking International and Intercultural Dialogue

The Leventis Dialogue Chair,
University of Nicosia,
and PRIO Cyprus Centre invite
you to a

Distinguished Lecture Series on
Rethinking International and Intercultural Dialogue

The second lecture will be delivered by:

Professor N. Radhakrishnan
Chairman
Indian Council of Gandhian Studies


Gandhian Perspectives on Intercultural Dialogue
for Conflict Reduction and Sustainable Development


UNESCO Amphitheatre, University of Nicosia
Wednesday, 4 February 2009, 6.00 pm.


Synopsis

Mahatma Gandhi viewed Dialogue and the shared understanding that might result from it as one of the most powerful human actions for promoting an authentic culture of peace and conflict reduction techniques. His work and struggle for human rights and peace in South Africa for 21 years and the unprecedented mass upheaval through nonviolent mass agitation and constructive work for national freedom of India which lasted a period of 32 years offer very valuable lessons to humanity in the context of growing conflicts that bedevil most of the countries and societies today.
The strategies Gandhi evolved were mostly based on his profound understanding of the power of dialogue which according to him was much more than two individuals talking to each other in an attempt to understand each other or sort out outstanding differences of opinion. The dialogues of masters like Socrates and Plato in ancient times offered precious insights into the complex nature of what constitutes human behaviour vis-à-vis human aspiration which many later visionaries and social activists interpreted in the light of the evolving socio political scenario.
Honest attempts were made by many evangelists of dialogue to the collective treasures of acknowledging differences, discovering our common humanity and achieving a new understanding as the basis for mutual cooperation. It is this precious jewel of heart-to-heart dialogue that makes dialogue as the most potent and productive weapon in the arsenal of non-violent peace builders.
What's required here is an honest attempt to identify the skills and spirit that make such dialogue possible, and then build a global human culture that respects, promotes and protects them. Such an attempt has to necessarily take into account the humanity in each person, respect for each tradition, tolerance towards the multi ethnic, multi religious nature of modern societies and nations. And it has to be intercultural in all respects.
Gandhi’s strivings for a nonviolent society were characterized by both individual and societal change as an essential requisite for transformation. The manner in which leaders like Martin Luther King (Jr), Dr. Nelson Mandela, Ho-chimin, Rosa Parks, Petra Kelly, Aung Sung Sukyi, Leh Valesa, Awad Mubarak, Maired Maguire, the martyred Antioquia Governor Gillermo, the champion of Nonkilling Political Science Prof. Glenn D Paige and many inspired champions of nonviolence who adapted the Gandhian Techniques of conflict resolution through positive and affirmative human action need to be understood in the proper perspective.
The mounting conflicts of various kinds prevalent in almost all societies and countries of world today call for honest and concerted efforts if humanity has to survive. The Truth Reconciliation Commission, led by Bishop Tutu in South Africa and the lessons humanity may learn from this highly bold and imaginative step to conflict reduction and nation building, unfortunately, has not been properly understood. So also, we have to learn from the pioneering efforts of Dr. Daisaku Ikeda, President of Soka Gakai International, whose Herculean efforts to promote dialogue for Global Peace and sustainable development.
Gandhi, the prophet of nonviolent social change offered through what he described as Satyagraha, a viable alternative to the problems of violence and positive conflict reduction techniques which differ from society to society and country to country. The core of Satyagraha was action and respect for the pluralistic mosaic of humanity. Does humanity care for this truth?


Series Coordinators: Farid Mirbagheri and Costas M. Constantinou

Το ταξίδι της Ψυχής μέσα στον χρόνο

Μετάφραση από τα αγγλικά και διασκευή αποσπασμάτων από το βιβλίο “In pursuit of the definitions and the deeper meaning of the terms, Psyche and Psychology” Τζούλια Καλημέρη, εκδόσεις ΙΡΙΔΑ 1998



'Psyche in the Temple of Love' by Edward John Poynter, 1882
Oil on canvas, 66.3 x 50.7cm






Ο σκεπτόμενος άνθρωπος αναρωτιέται μέσα στους αιώνες για την ύπαρξη του, τις αιτίες των πραγμάτων, τον σκοπό της εμφάνισης του στο πλανήτη, τη συνέχειά του με τον έναν ή άλλον τρόπο, τις βαθύτερες έννοιες της σύνθεση του εαυτού, ή των διαφορετικών εαυτών και τους τρόπους κατανόησης της ζωής.

Ο Αριστοτέλης στο «Μετά τα Φυσικά» συνόψισε την προσπάθεια του ανθρώπου στη φράση «όλοι οι άνθρωποι διψούν για γνώση». Καθώς εξελίσσεται η ανθρώπινη ιστορία, ξετυλίγονται και οι ανακαλύψεις και επιτεύγματα της προσπάθειας αναζήτησης νέας γνώσης, νέων «ανα»καλύψεων και δημιουργίας.

Εγχάρακτη η ιστορία από τα μονοπάτια της εξέλιξης της Σκέψης που αναπτύχθηκαν στους αιώνες. Φιλόσοφοι, στοχαστές, πνευματικοί ηγέτες, επιστήμονες, ποιητές, δημιουργοί, με διαφορετικό τρόπο, πρόσθεσαν στην ανθρώπινη αλυσίδα με την αποκρυστάλλωση των σκέψεων τους μέσα σε ορισμούς. Μπορεί να ειπωθεί πως αν οι ιδέες τους δεν λάμβαναν τη μορφή διατύπωσης και ορισμού θα ανήκαν κατά τον Πλάτωνα σε μια ανώτερη άυλη σφαίρα απρόσιτη στους επόμενους αλλά και στην εξέλιξη της σκέψης. Θα μπορούσε να ειπωθεί επίσης, ότι μοναδικά ο άνθρωπος γίνεται ο ίδιος γέφυρα με τον εαυτό ως ενδιάμεσο για να καταγραφεί και «υλοποιηθεί» αυτή η αρχική ιδέα. Ο Καστοριάδης αιώνες μετά περιέγραφε «κατα καποιον τρόπο ο τοίχος αυτός υποχωρεί [εντός του λαβύρινθου του μυαλου] δημιουργώντας ένα νέο πέρασμα» εκεί που δεν υπήρξε προηγουμενως τίποτα. Έτσι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη νοητική τους δυνατότητα ως χωνευτήρι ιδεών για να δημιουργήσουν το αγώγιμο πλάσμα που εμφανίζει το αόρατο στο ορατό, συμπυκνώνει την «ύλη» του ως το σημείο της διατύπωσης του και η έννοια της «σύλληψης των ιδεών» αποτελεί πλέον περιγραφή και ορισμό αυτής της διαδικασίας η οποία είναι σύμφυτη με τον σκεπτόμενο άνθρωπο.

Είναι θαυμαστό να ακολουθήσουμε τις άπειρες δυνατότητες και συνδυασμούς που η εξέλιξη μιας σκέψης προκαλεί σε μια σκεπτόμενη βιολογική μηχανή, που ως τέτοια έχει ημερομηνία λήξης και η οποία αντιστέκεται σε αυτή ακριβώς την ιδέα.

Η έρευνα θα επιχειρήσει, ξανά, ένα ταξίδι στα μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης με σταθμό στους ορισμούς της ανθρώπινη ψυχής και ψυχολογίας. Από τα βάθη των αιώνων – έτσι όπως μας διασώθηκαν, κι όχι πάντοτε δυστυχώς αυτούσια ή χωρίς αλλοιώσεις - μέσα από την προφορική παράδοση, τη μυθολογία τότε που η Ψυχή δεν είχε απαραίτητα τα χαρακτηριστικά που αξιοποιήθηκαν από τις μονοθεϊστικές θρησκείες, στον ορισμό ψυχής ως το μη-υλικό σώμα, μετέπειτα στον ορισμό της ως «πνοή Θεού» ή ως άυλη φωτιά που ενεργοποιεί το σώμα, φτάνοντας στις επιστημονικές απόπειρες των τελευταίων αιώνων μέχρι σήμερα. Θα ακολουθήσουμε αξιόλογα ρεύματα που ανακόπηκαν νωρίς και κάποια άλλα που για συγκεκριμένους λόγους εξακολουθούν να αναπαραγάγουν ιδέες και να διαμορφώνουν πεποιθήσεις ρωτώντας γιατί.

Η μεθοδολογία της αρχικής έκδοσης είναι διαθέσιμη για όσους ενδιαφέρονται πιο εξειδικευμένα. Ας αναφερθεί εδώ ότι τα εργαλεία της αναζήτησης και της έρευνας είναι τόσο εμπειρικά όσο και επιστημονικά. Μετά από χρονια σπουδές στην συμβουλευτική και πρόσφατα κλινική ψυχολογία και 20ετή εμπειρία σε εσωτερικές αναζητήσεις, η προσπάθεια αυτή επιθυμεί να ελευθερώσει νέες σκέψεις παρά να προτείνει κάποια σχολή σκέψης.

Η αρχική αγγλική έκδοση αξιοποιείται μέχρι σήμερα σε σχολεία του εξωτερικού, η διασκευή της εδώ, αποσκοπεί αρχικά στη σταδιακή μετάφραση της στα ελληνικά αλλά και στην ενημέρωσή της στο φως νέων προβληματισμών στους οποίους ελπίζω να συμμετέχουν περισσότερα άτομα.

Πεποίθησή μου είναι πως η ψυχή ελευθερώνει σε αντιδιαστολή με τον όρο ελεύθερη ψυχή που αποτελεί μια κατάκτηση η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη ή κατά οποιοδήποτε τρόπο κατοχυρωμένη παντοτινά.

Σε αυτό το ταξίδι της ψυχής δεν θα υπάρξουν περιορισμοί και ελπίζω να συνταξιδέψω με όσους και όσες το επιθυμούν.

μελοδράματα

να γιατι δεν πρέπει να κόψω το τσιγάρο...

Καλό ταξίδι Στάνισλαβ

Φοβαμαι πως δεν υπάρχει ελπίδα καμια

πόσο φτηνή η ζωή

και ακόμα μια...

Έλζα,

Άννα

και τώρα Στάνισλαβ,


Κατρίνα κουράγιο,
Γιούρι, Ιβαν προσεχετε





Δολοφονήθηκαν Ρώσος δικηγόρος και δημοσιογράφος στο κέντρο της Μόσχας

Ο Στάνισλαβ Μαρκέλοφ, δικηγόρος της οικογένειας νεαρής Τσετσένας που δολοφονήθηκε από Ρώσο αξιωματικό κατά τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, δολοφονήθηκε στη Μόσχα. Νεκρή είναι και η δημοσιογράφος που τον συνόδευε και τραυματίστηκε θανάσιμα στο ίδιο περιστατικό.

Ο δικηγόρος, 34 ετών, δολοφονήθηκε από άγνωστο άνδρα έπειτα από συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην οποία καταδίκαζε την πρόωρη απελευθέρωση του πρώην συνταγματάρχη Γιούρι Μπουντάνοφ.

«Μετά τη συνέντευξη Τύπου, αναχώρησε και στη συνέχεια δέχθηκε επίθεση. Δεν είχε εκφράσει καμία απειλή, ώστε να αποτελέσει στόχο», δήλωσε υπεύθυνος του κέντρου στο οποίο είχε μιλήσει προτού δολοφονηθεί ο δικηγόρος.

Η εκπαιδευόμενη δημοσιογράφος Αναστάσια Μπαμπούροβα που προσπάθησε να παρέμβει όταν πυροβολήθηκε ο Μαρκέλοφ τραυματίστηκε και εξέπνευσε λίγη ώρα αργότερα στο νοσοκομείο, ανέφερε ο εκδότης της εφημείδας.

Το πρακτορείο ειδήσεων Ria-Nobosti μεταδίδει ότι ο Μαρκέλοφ είχε δηλώσει σε δημοσιογράφους ότι ίσως θα υπέβαλε έφεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την απελευθέρωση του Μπουντάνοφ.

Ο Μαρκέλοφ είχε εκπροσωπήσει και τη δημοσιογράφο της εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα Αννα Πολιτκόφσκαγια που είχε γράψει άρθρα για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις ρωσικές δυνάμεις στην Τσετσενία. Η Πολιτκόφσκαγια δολοφονήθηκε το 2006.

Με την ίδια εφημερίδα συνεργάζονταν και η Αν.Μπαμπούροβα.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της επιτροπής έρευνας της εισαγγελίας της Μόσχας Ανατόλι Μπάγκμετ δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax ότι οι «ανακριτές μελετούν διάφορα κίνητρα για τον φόνο του Σ.Μαρκέλοφ, κυρίως σε σχέση με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες».

Ο φόνος της 18χρονης Έλζα Κουνγκάγεβα το 2000 είχε προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριών στην Τσετσενία. Σύμφωνα με την οικογένειά της, η νεαρή Τσετσένα είχε βιαστεί και στη συνέχεια δολοφονηθεί. Ο συνταγματάρχης Μπουντάνοφ συνελήφθη το 2000· το 2003 καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη για το φόνο της Κουνγκάγεβα και φυλακίστηκε. Ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου.

Ο Γιούρι Μπουντάνοφ ήταν ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωσικού στρατού που φυλακίστηκε για εγκλήματα πολέμου στην Τσετσενία.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό, Associated Press

Τα Ρ του ερωτα σταματησαν στο Τ

χτυπουν τα Τ στη γλώσσα

κρυφη λέξη, πανταχου παρούσα

_τ_τ_ _ _τ_τ_



...