![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1DSjsLSQvDKcp5C7_9tibbsA5Ln2G-FkVn_Lhr7dhZJ2Cm70Y-env9PLmgPcaC_e7X4W_6ihqGrCOOcU0ICV5e8xzThlSLAVpLnQK1ju4VqNZ9Hqu-KskmPPg0YaGQcZ35Bk5ccdqXpI/s400/asteria+1.jpg)
Το τώρα είσαι
κι ας είσαι χτες.
Το τώρα είσαι
γιατί ήσουν αύριο.
Μόνο η ομορφιά χαράζει
την ανύπαρκτη ευθεία του χρόνου
με τόξα και Άνοιξες ενός σημείου.
Μόνο η Ομορφιά.
Η λήθη θάβει
Η σιωπή θεριεύει
Η πίστη στρεβλώνει
Μόνο μια ανάγκη οδηγεί
την ομορφιά να εξιστορήσει
Κορμί-κορμί
Ζωή-ζωή
...και πάλι, λίγοι!
...και πάλι, Εσύ.
που είσαι Τώρα
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLbnK8nR2whsiwo88nD5eWHtm8s9RpjhfPwUu_F5QCDOLRrgxm4xJRb4UfzOr2v6N_p4kJdV8Ic_Z1dcuFM9FTegoDS_DKeJMjKb0PCRhBbKgkhYBg6wWn76qXWC0WXaGzKnG-nhVpFJs/s400/asteria+2.jpg)
Για τον Κώστα Σοφοκλέους, ένα χρόνο μετά.