Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
52 άνθρωποι σε απεργία πείνας, χιλιάδες άνθρωποι σε λήθαργο – Κάλεσμα για δράση
Μετά την Συνέλευση στα σκαλιά της Φανερωμένης χτες Κυριακή ώρα 4 οι συμμετέχοντες έγραψαν το ακόλουθο κείμενο συμπαράστασης στους συνανθρώπους αγωνιζούμενους απεργούς πείνας
52 άνθρωποι σε απεργία πείνας, χιλιάδες άνθρωποι σε λήθαργο – Κάλεσμα για δράση
Από τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου, 52 άνθρωποι, μετανάστες κρατούμενοι (από τους 65 συνολικά) έχουν κατέλθει σε απεργία πείνας στο μπλοκ 10 των κεντρικών φυλακών. Το έγκλημά τους: η παράνομη διαμονή τους. Το αίτημά τους: να σταματήσουν να στερούνται τα βασικά δικαιώματα τα τους που καταπατούνται από το κράτος.
Οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται με σκοπό την απέλασή τους, δεν είναι ποινικοί εγκληματίες. Αντίθετα, ο εγκληματίας δεν είναι άλλος από το κράτος το οποίο τους κρατά στη φυλακή σε πολλές περιπτώσεις για χρονικό διάστημα πολύ μεγαλύτερο των 6 μηνών, το οποίο ορίζει ως ανώτατο η οδηγία 115/2008 (εφόσον δεν υπάρχει εθνικός νόμος που να ορίζει για τις εξαιρέσεις της οδηγίας στο άρθρο 15 παρ.6.) Επίσης πολλές φορές δεν τηρούνται οι διαδικαστικές εγγυήσεις και απλά διατάσσεται η κράτησή τους χωρίς καν να έχει εκδοθεί διάταγμα κράτησης.
Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, μπροστά στην κάμερα του μπλοκ 10 ένας 46χρονος Αλγερινός έκανε απόπειρα αυτοκτονίας με λεπίδες. Το βίντεο της απόπειρας το κατέχει η αστυνομία. Ο άνθρωπος αυτός είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών, έχει ζητήσει επανειλημμένα να επιστρέψει στην πατρίδα του και όμως δεν τον αφήνουν. Εδώ και πάνω από δυο βδομάδες έχει δηλώσει ότι αρνείται να λάβει τροφή, και η απόγνωσή του είναι που παρακίνησε τους υπόλοιπους συγκρατούμενους να αρχίσουν κι αυτοί απεργία πείνας. Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου ένας ακόμα άνθρωπος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με κρεμάλα από σεντόνι και σώθηκε τελευταία στιγμή. Ο Σύριος αυτός κρατείτε για περισσότερο από 1 χρόνο και θέλει να επιστρέψει στη χώρα του αλλά δεν τον απελαύνουν. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που κρατείται 1 χρόνο κατά παράβαση κάθε σχετικής νομοθεσίας, και που ούτε τον απελαύνουν ούτε τον ελευθερώνουν.
Το ότι μια τέτοια αποτρόπαια κατάσταση λαμβάνει, στην καλύτερη περίπτωση, μηδαμινής αναφοράς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντικατοπτρίζει μια γενική εικόνα της κοινωνίας μας, η οποία συνειδητά επιλέγει να πνίγει στο σκοτάδι το ζήτημα της διαχείρισης των παράνομων κατοίκων. Το κράτος που προετοιμάζετε για την ευρωπαϊκή προεδρία καταπατά δικαιώματα ανθρώπων με όλη τη βαρβαρότητα που του αρμόζει, ενώ οι εξευρωπαϊσμένοι πολίτες μας σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στη λεηλασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, φροντίζοντας ταυτόχρονα να διατηρούν την εικόνα τους ως ανθρωπιστές.
Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους απεργούς πείνας αλλά και σε κάθε άνθρωπο του οποίου οι κυβερνήσεις καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καλούμε όποιον έχει ακόμα πάνω του σημάδια ανθρωπιάς σε:
συνέλευση για λήψη δράσεων, την
Τρίτη στις 6 μμ στα σκαλιά Φανερωμένης
Αλληλέγγυοι/ες στους απεργούς πείνας
Since Monday 24th October 52 people (out of the 65 total in their block), all of them immigrant detainees, have begun a hunger strike in block 10 of the central prison. Their crime: Their illegal residency in Cyprus. Their demand: to stop being denied their basic rights which are being oppressed by the state.
These people are being detained in order to be deported, they are not convicted criminals. On the contrary, the criminal in this case is none other than the state which in many cases keeps them in prison for time periods much longer than the 6 months which is defined as the maximum period by directive 115/2008 (since there is no national law to define the exceptions to this directive in article 15 paragraph 6). In addition to this, in many cases the procedural guarantees are not observed and their detention is ordered without even a detention decree.
On Thursday 20th October, in front of the camera of block 10, a 46 year old Algerian made a suicide attempt with razors. The video of the attempted suicide is in the hands of the police. This man is married and has two children, he has asked repeatedly to return to his country but they won’t allow him. For more than two weeks he has declared that he refuses to accept food, and his despair urged the rest of his cellmates to begin a hunger strike as well. On Friday 28th October one more person attempted suicide by making a noose from sheets and was saved at the last minute. This man, a Syrian, has been detained for more than a year and also wants to return to his country but they will not deport him. This is a man who has been detained for more than a year, breaking every pertinent law, and they will neither deport him nor release him.
The fact that this repulsive situation receives practically zero attention from the mass media reflects the general picture of our society, which consciously allows the issue of illegal residents to be hidden under the rug. The state which is preparing itself for the European presidency oppresses human rights with all its brutality, while the europeanized citizens whistle indifferently in front of the utter humilation of human dignity, while meanwhile upholding their image as humanists.
We stand in solidarity with the hunger strikers and also with every person whose human rights are being oppressed by the governments. We call on those who still have some humanity in them to:
an assembly for the decision of actions to be taken, on Tuesday at 6pm at the stairs of Faneromeni school.
Nicosia, Cyprus
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
30 Οκτωβρίου 2011
Αλληλεγύη στους 52 απεργούς πείνας
στο μπλοκ 10 των Κεντρικών Φυλακών
Κύπρου
Από την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011, 52 άνθρωποι, μετανάστες κρατούμενοι (από τους 65 συνολικά) στο μπλοκ 10 των Κεντρικών Φυλακών Κύπρου κατέρχονται σε απεργία πείνας ως έσχατο μέτρο πίεσης για διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους.
Έχουν ήδη στείλει γράμμα γνωστοποίησης των αιτημάτων τους στο Υπουργείο Εσωτερικών, Επίτροπο Διοικήσεως, Κίνηση.Ισότητας.Στήριξης.Αλλοδαπών, Future World Center και U.N.H.C.R.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ποινικοί κρατούμενοι. Δεν έχουν κάνει κανένα έγκλημα πέραν την λήξη της άδειας διαμονής τους.
Οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται με σκοπό την απέλαση τους χωρίς να έχουν δικαστεί από κανένα δικαστήριο και χωρίς να έχουν τηρηθεί οι διαδικασιές που ορίζει η ευρωπαική οδηγία 115/2008. Π.χ. κρατούνται άνθρωποι πολύ πέραν των 6 μηνών που ορίζει ως ανώτατο όριο η οδηγία 115/2008 και το οποίο αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο στις 18/1/2011 και στις 20/1/2011.
Η κρισιμότητα της κατάστασης τους αντικατοπτρίζεται στο γεγονός οτι υπήρξαν αλλεπάλληλες απόπειρες αυτοκτονίας με αποτέλεσμα μερικοί εξ αυτών να βρίσκονται σήμερα σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Ζητούμε την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
Υπογράφουν
(Α)ΔΕΣΠΟΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
adespotoisyntrofoi.wordpress.com
ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση
antartescy.blogspot.com
Οργάνωση Ελευθεριακών Κομουνιστών
rojanegra.blogspot.com
Σύντροφοι/συντρόφισσες
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
αβροτητες ή αλλιως γαμώ την κοινωνια μου
Ηταν δυο καλοντυμενες δικηγορινες χωρις άδεια άσκησης επαγγελματος σε πηγαδάκι μιας εκδηλωσης οικονομικου ενδιαφεροντος για οργανισμους, εμμισθες γνωστου οργανισμου της Κύπρου. Τις πλησιαζει μελος της ομαδας χρηματοδοτησης και αναμεσα στο...τυρι και το κρασι τις ρωτά "How is Civil Society now?"
Oh everything is ok now! απαντησαν οι εμμισθες μοντέλες.
Κάπου στο βαθος ο "μαστρος" έτοιμος να υποβαλει ακομα μια πρόταση για ένα σιγουρο συμβολαιο το οποίο θα διασφαλίσει τα κενα της Κοινωνιας των Πολιτων ακομα ενα χρόνο.
Στο Block 10 54 άτομα σε απεργία πείνας, στα καμπαρε και μασατζίδικα εκμεταλευση και βια, στα σπιτια παιδια-γυναικες ενα κουβαρι, στα γραφεια ανεργείας ουρές αντρες, γυναικες, νεοι-γεροι χωρις δουλεια, στα γραφεια ευημερείας ιδρυματοποιημενα άτομα παρακαλουν για λιγα ψιχουλα για να εισπραξουν τα απαξιωτικα σχολια των λειτουργων.
Civil Society ρουφιανων που υποσκαπτουν ο ένας τον άλλον για ενα συμβολαιο.
Civil Society που δεν εγραψε μια γραμμη να κρινει το χαλι μας σαν Society.
Civil Society χωρίς Civil ή Social συνείδηση
Civil Society απολίτιστων και ακοινωνητων
Ω! ναι όλα είναι καλα στην Κοινωνια των Πολιτων
Όλα είναι καλα στην Κοινωνια σας
Oh everything is ok now! απαντησαν οι εμμισθες μοντέλες.
Κάπου στο βαθος ο "μαστρος" έτοιμος να υποβαλει ακομα μια πρόταση για ένα σιγουρο συμβολαιο το οποίο θα διασφαλίσει τα κενα της Κοινωνιας των Πολιτων ακομα ενα χρόνο.
Στο Block 10 54 άτομα σε απεργία πείνας, στα καμπαρε και μασατζίδικα εκμεταλευση και βια, στα σπιτια παιδια-γυναικες ενα κουβαρι, στα γραφεια ανεργείας ουρές αντρες, γυναικες, νεοι-γεροι χωρις δουλεια, στα γραφεια ευημερείας ιδρυματοποιημενα άτομα παρακαλουν για λιγα ψιχουλα για να εισπραξουν τα απαξιωτικα σχολια των λειτουργων.
Civil Society ρουφιανων που υποσκαπτουν ο ένας τον άλλον για ενα συμβολαιο.
Civil Society που δεν εγραψε μια γραμμη να κρινει το χαλι μας σαν Society.
Civil Society χωρίς Civil ή Social συνείδηση
Civil Society απολίτιστων και ακοινωνητων
Ω! ναι όλα είναι καλα στην Κοινωνια των Πολιτων
Όλα είναι καλα στην Κοινωνια σας
Ετικέτες
διαφθορα,
καταπατηση δικαιωματων,
κυπριακή δημοκρατία,
παρανοια
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011
άτιτλα
Καθάρισα το σπίτι γρήγορα
Μαγείρεψα μια νέα συνταγή
Έστρωσα τα σεντόνια επιμελώς
Αναποδογύρισα το χαλάκι του μπάνιου
Άλλαξα τις πετσέτες
Όλα στη θέση τους, καθαρά και τακτοποιημένα
Σαν να περιμένω επισκέπτη
Παράξενη πάστρα, βουβάθηκε και θάμπωσε το σπίτι
αναζητώ τα ψίχουλα καπνού στο πάτωμα
τα άδεια χαρτάκια του στριφτού στο τραπέζι
Το σακβουαγιάζ να χάσκει στο σαλόνι
τις βιαστικά πεταμένες κάλτσες στο πάτωμα.
Έτσι απλά
ένας άλλος πλάγιασε μαζί μου
με άρωμα όμοιο των “ημερών του έρωτα” μας.
Χωρίς προειδοποίηση
τα άλλοτε ερωτευμένα μας κορμιά
με αλκαλικοτητα κοινή ‘γίναν ομοούσια
Είχε βαθύνει η ώρα,
χωρέσαμε κι οι δυο
κι αυτοστιγμεί γνώριζε το κορμί
Έτσι απλά, σε υποδέχτηκα
Είχες πατήσει ένα σύνορο αμετάκλητα και σιωπηλά
κι έφερες πνοές σε κοινό κορμί , σε χρόνο απέραντο
Βαθαίνει το αχνάρι
κι η γη ένα σεντόνι για τη σκιά που έχει φως ολόγυρά της
χρειάστηκαν εφτά εκατομμύρια χρόνια
κι απ’ όλους τους χιλιάδες, ήσουν εσύ...
Μαγείρεψα μια νέα συνταγή
Έστρωσα τα σεντόνια επιμελώς
Αναποδογύρισα το χαλάκι του μπάνιου
Άλλαξα τις πετσέτες
Όλα στη θέση τους, καθαρά και τακτοποιημένα
Σαν να περιμένω επισκέπτη
Παράξενη πάστρα, βουβάθηκε και θάμπωσε το σπίτι
αναζητώ τα ψίχουλα καπνού στο πάτωμα
τα άδεια χαρτάκια του στριφτού στο τραπέζι
Το σακβουαγιάζ να χάσκει στο σαλόνι
τις βιαστικά πεταμένες κάλτσες στο πάτωμα.
Έτσι απλά
ένας άλλος πλάγιασε μαζί μου
με άρωμα όμοιο των “ημερών του έρωτα” μας.
Χωρίς προειδοποίηση
τα άλλοτε ερωτευμένα μας κορμιά
με αλκαλικοτητα κοινή ‘γίναν ομοούσια
Είχε βαθύνει η ώρα,
χωρέσαμε κι οι δυο
κι αυτοστιγμεί γνώριζε το κορμί
Έτσι απλά, σε υποδέχτηκα
Είχες πατήσει ένα σύνορο αμετάκλητα και σιωπηλά
κι έφερες πνοές σε κοινό κορμί , σε χρόνο απέραντο
Βαθαίνει το αχνάρι
κι η γη ένα σεντόνι για τη σκιά που έχει φως ολόγυρά της
χρειάστηκαν εφτά εκατομμύρια χρόνια
κι απ’ όλους τους χιλιάδες, ήσουν εσύ...
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011
Κάποτε μια γάτα...
Σκαρφάλωσε, στο δέντρο του κήπου μας και λιάστηκε για λίγο στο κάθετο χοντρό κλωνάρι, μέσα στη φυλλωσιά. Σύντομα βαρέθηκε και αποφάσισε να ανακαλύψει το πιο ψηλό κλαρί, μέτρησε το μπόι της, την απόσταση, λύγισε τα πίσω πόδια και ώωωπ! σκαρφάλωσε με μιας. Κουνήθηκε το κλαράκι, κουνήθηκε και η γάτα, αλλά με την ώθηση αυτή, βρέθηκε πιο πάνω, και μετά αμέσως πιο πάνω ώσπου συνάντησε τη πιο ψηλή διχάλα του δέντρου.
Πήγε να καθίσει αλλά δεν χωρούσε ο κώλος της. Κοίταξε κάτω, μάλλον ζαλίστηκε από την απόσταση, προσπάθησε να επιστρέψει από εκεί που ανέβηκε, δεν έβρισκε πάτημα. Κούνησε λίγο τον κορμό της, έβγαλε μια μικρή φωνή, ένιωσε τη φωνή της να απλώνεται στον αέρα... κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά και νιαουρίζοντας, άρχισε να σκαρφαλώνει στο αριστερό λεπτό φρέσκο κλωνάρι. Εκείνο ίσα- ίσα σήκωνε το βάρος της και καθώς το ένιωσε να υποχωρεί, νιαούριζε εντατικά, κοιτώντας γύρω της, μια για πατήματα να ακουμπήσει το επόμενο σάλτο της και μια για έναν από μηχανής θεό να την γλιτώσει.
Φυσούσε ο αέρας, λύγιζε το κλωνάρι, νιαούριζε η γάτα...
Για καλή της τύχη το δέντρο βρισκόταν πολύ κοντά στον τοίχο του διώροφου σπιτιού με τη στεφανωτή στην πρόσοψη η οποία αναρριχάται μέχρι την στέγη... Σε μια απέλπιδα προσπάθεια δίνει μια και πιάνεται από την στεφανωτή και βρίσκοντας στερεό κράτημα αντί να πάει προς τα κάτω, σκαρφάλωσε με βιασύνη ακόμα πιο ψηλά. Μέχρι την άκρη της υδρορροής και από εκεί στα κεραμίδια, ώσπου βρέθηκε δίπλα από την καμινάδα.
Έμεινε εκεί για ώρες νιαουρίζοντας μη ξέροντας πως να κατεβεί.... μέχρι που ήρθαν κάτι παιδιά με σκάλα...
Έχει κάτι μέρες τώρα που θυμάμαι τη γάτα μας...
Η κραυγή της είναι το τραγούδι της λειψής μας αντίληψης πως να κατεβούμε από εκείνο το δέντρο, που κάποτε ανεβαίναμε με περισσή πεποίθηση και ίσως υπεροψία. Καμιά φορά, μια μικρή στάση και ένα τσιγάρο (αν είσαι καπνιστής) ή μια βαθιά ανάσα ανοίγει άλλες προοπτικές...
Γιατί δεν έρχονται πάντα τα παιδιά της γειτονιάς να μας σώσουν,
και από εκεί πάνω, νηστικός και διψασμένος, δεν απαντούν τα σύννεφα...
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
αυτη τη σιωπή ποιος θα τη σηκώσει;
Κάποτε μες στον κουρνιαχτό
έμεναν ακίνητοι μα ενεργοί
ανθρωποι-φυλακες της αξιοπρεπειας μας
κι όσοι μιλούσαν
απλωναν μια δεσμη φωτός
στο διηνεκες του χρόνου
Κάποτε 10 λεπτά ήταν αρκετά
να εξηγήσεις την νεοτερη ιστορια του τόπου σου
ζώντας μέσα σε αυτή,
ακριβώς εκει, στην κόψη του φτερού του καρχαρία,
με κοστος την ίδια σου τη ζωή και με μια ικανότητα που θα ζήλευαν προφήτες.
Δεν ήταν κάτι μεταφυσικό,
το ονόμαζαν αληθεια και δίκαιο
και γίνονταν αυτόματα προφητικοί όσο και επίκαιροι.
Γεννημα εκείνης της εποχής, διαρκώς εκτρεπόμενοι, γίνατε σήμερα οι συλλέκτες φωτογραφιών του Μουσολίνι, ρητορες του κώλου και φωτογράφοι γυμνών σαλιγκαριών, δημοσιογράφοι νεοφώτιστων Ποντικιών με γνώμη, κοπτοραπτες του ορθολογισμου και της κοινής ακόμα λογικής, δορυφόροι σχηματων και κομμάτων - ξανα ανεμοδείκτες της συγκυρίας...
Μέρα με τη μερα μοιαζετε με όσα κάποτε μισούσατε
ή μήπως απλά λέγατε ότι μισούσατε;
Εσείς, με τα συμβολά που στροβιλίζονται εναντιοστροφα
με μια ταχύτητα που σε ζαλίζει ως μια νέα σβαστιγκα έτοιμη να καρφωθεί στο κρανίο μας
Εσείς που ριμάζετε την αισθητική μας - τώρα, μια και έξω...
μας ριμάζετε και σήμερα τσιμεντώνετε τον τάφο της καταγωγής ...
Δεν περιμένω πια να γράψετε για την παγκόσμια κρίση
είστε απασχολημενοι με μίζες και οικόπεδα
Δεν περιμένω να γράψετε για την ταξική πάλη
είστε απασχολημένοι να δημιουργείτε ταξικούς εχθρούς
Δεν περιμένω να φωτίσετε ιδέες,
είστε απασχολήμενοι να λατρεύετε Πατερούληδες και να προσωποποιείτε "εχθρούς"
Δεν περιμενω να υπερασπιστείτε τους αδικημενους
ειστε απασχολημενοι να δημιουργείτε περισσότερους φτωχους, ανεργους, απελπισμενους
Δεν περιμένω να γραφτούν ποιήματα ...
Δεν ονειρευεστε - δεν μπορείτε...
"Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών" (Τασος Λειβαδίτης)
το κοκκινο γεράνι δε θα φυτρώσει στις αυλές σας ...
κοπηλάτειτε σε θολά υγρά οικοπεδα
"Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος" (Τασος Λειβαδίτης)
μαζί και εσεις που δεν τολμήσατε να κάνετε κουπί αντίστροφα
η αποχρωματωση σάς στερεί κόκκινο από τα μάαγουλα
που είναι κείνο "το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό";
κάποτε θα ρθουν να σου πουν, "εσυ που ήσουν τότε;"
μα εσυ - που μεχρι χτες έπαιζες τον μάγκα
κάνοντας πολιτικό καμάκι στα κοριτσόπουλα
και στους συντρόφους τραγουδοποιούς των φεστιβαλ
δεν έχεις τη μαγκιά του Σιδηρόπουλου, και της Λεονάρδου...
μα κυρίως, δεν καταλαβαίνεις τη μαγκια του οικοδόμου γειτονα σου
που δουλέυει μισές μερες του μήνα ισα-ισα να ταίσει τη φαμίλια του,
ούτε της άνεργης μάνας που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της
"δεν θα μ αναγνωρίζατε, γιατι ΛΕΙΠΕΤΕ καιρο"
κλείνω την πορτα μου σε σας
μηπως σωθεί κατι απο το ποδοβολητό και τη σκόνη που σηκώνει
τη θολούρα που δημιουργεί
τη μιζερια που σκορπίζει
τη συνειδητή στρεβλωση που επιδιωκει
βαζω στη πόρτα το κλειδι
να μη διαβαζω την ασχημια
τον παραλογισμο
τα ιδεολογήματα του κώλου
Μας πουλήσατε
με μια διαστροφική εφαρμογή μαζικής πολιτικής ψυχιατρικής
έμεναν ακίνητοι μα ενεργοί
ανθρωποι-φυλακες της αξιοπρεπειας μας
κι όσοι μιλούσαν
απλωναν μια δεσμη φωτός
στο διηνεκες του χρόνου
Κάποτε 10 λεπτά ήταν αρκετά
να εξηγήσεις την νεοτερη ιστορια του τόπου σου
ζώντας μέσα σε αυτή,
ακριβώς εκει, στην κόψη του φτερού του καρχαρία,
με κοστος την ίδια σου τη ζωή και με μια ικανότητα που θα ζήλευαν προφήτες.
Δεν ήταν κάτι μεταφυσικό,
το ονόμαζαν αληθεια και δίκαιο
και γίνονταν αυτόματα προφητικοί όσο και επίκαιροι.
Γεννημα εκείνης της εποχής, διαρκώς εκτρεπόμενοι, γίνατε σήμερα οι συλλέκτες φωτογραφιών του Μουσολίνι, ρητορες του κώλου και φωτογράφοι γυμνών σαλιγκαριών, δημοσιογράφοι νεοφώτιστων Ποντικιών με γνώμη, κοπτοραπτες του ορθολογισμου και της κοινής ακόμα λογικής, δορυφόροι σχηματων και κομμάτων - ξανα ανεμοδείκτες της συγκυρίας...
Μέρα με τη μερα μοιαζετε με όσα κάποτε μισούσατε
ή μήπως απλά λέγατε ότι μισούσατε;
Εσείς, με τα συμβολά που στροβιλίζονται εναντιοστροφα
με μια ταχύτητα που σε ζαλίζει ως μια νέα σβαστιγκα έτοιμη να καρφωθεί στο κρανίο μας
Εσείς που ριμάζετε την αισθητική μας - τώρα, μια και έξω...
μας ριμάζετε και σήμερα τσιμεντώνετε τον τάφο της καταγωγής ...
Δεν περιμένω πια να γράψετε για την παγκόσμια κρίση
είστε απασχολημενοι με μίζες και οικόπεδα
Δεν περιμένω να γράψετε για την ταξική πάλη
είστε απασχολημένοι να δημιουργείτε ταξικούς εχθρούς
Δεν περιμένω να φωτίσετε ιδέες,
είστε απασχολήμενοι να λατρεύετε Πατερούληδες και να προσωποποιείτε "εχθρούς"
Δεν περιμενω να υπερασπιστείτε τους αδικημενους
ειστε απασχολημενοι να δημιουργείτε περισσότερους φτωχους, ανεργους, απελπισμενους
Δεν περιμένω να γραφτούν ποιήματα ...
Δεν ονειρευεστε - δεν μπορείτε...
"Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών" (Τασος Λειβαδίτης)
το κοκκινο γεράνι δε θα φυτρώσει στις αυλές σας ...
κοπηλάτειτε σε θολά υγρά οικοπεδα
"Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος" (Τασος Λειβαδίτης)
μαζί και εσεις που δεν τολμήσατε να κάνετε κουπί αντίστροφα
η αποχρωματωση σάς στερεί κόκκινο από τα μάαγουλα
που είναι κείνο "το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό";
κάποτε θα ρθουν να σου πουν, "εσυ που ήσουν τότε;"
μα εσυ - που μεχρι χτες έπαιζες τον μάγκα
κάνοντας πολιτικό καμάκι στα κοριτσόπουλα
και στους συντρόφους τραγουδοποιούς των φεστιβαλ
δεν έχεις τη μαγκιά του Σιδηρόπουλου, και της Λεονάρδου...
μα κυρίως, δεν καταλαβαίνεις τη μαγκια του οικοδόμου γειτονα σου
που δουλέυει μισές μερες του μήνα ισα-ισα να ταίσει τη φαμίλια του,
ούτε της άνεργης μάνας που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της
"δεν θα μ αναγνωρίζατε, γιατι ΛΕΙΠΕΤΕ καιρο"
κλείνω την πορτα μου σε σας
μηπως σωθεί κατι απο το ποδοβολητό και τη σκόνη που σηκώνει
τη θολούρα που δημιουργεί
τη μιζερια που σκορπίζει
τη συνειδητή στρεβλωση που επιδιωκει
βαζω στη πόρτα το κλειδι
να μη διαβαζω την ασχημια
τον παραλογισμο
τα ιδεολογήματα του κώλου
Μας πουλήσατε
με μια διαστροφική εφαρμογή μαζικής πολιτικής ψυχιατρικής
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011
Στριφογυρίζει το τραγούδι σου
Ενα τραγούδι στριφογυρίζει πάνω σου
Και γω σ’ αγαπώ
Θα σου το πω για να το ακούσει κι άλλος, και να το ξέρουν όλοι.
Κι ας είναι σαν την άμμο η γραφή, πάντα να σβήνεται. Θα μου το πεις, κι εσύ.
Να είσαι εκεί, ή να ρθεις σα την αστραπή
Να ανοίξει σα το μυστικό η γη
Για να σου πω για όλα
και να μου πεις τα πάντα.
Χρήστος Φιλίππου
9 Οκτώβρη 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)