Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Κάτω τα χέρια σας από τα παιδιά μας




Εκεί που καθόμουν στα καλά καθούμενα – κυριολεκτικά και μεταφορικά – είδα ένα Ζτά να κυκλοφορεί με τη μοτοσυκλέτα του στο πεζόδρομο της Φανερωμένης. Είναι κάποιες μέρες τώρα που η παρουσία τους στην περιοχή είναι έντονη.

Σε μια γειτονιά που έχει ζωντανέψει φέτος με πολλά νεαρά άτομα να μαζεύονται και να δημιουργούν, παίζουν και που περνούν την ώρα τους σε μικρές παρέες εκεί στα παγκάκια έξω από την εκκλησία της Φανερωμένης.

Μια γειτονιά που είναι τόσο ελκυστική λόγω ακριβώς της παρουσίας αυτών των νέων όμορφων ατόμων που κάθε βράδυ σχεδόν η κόρη μου αναπνέει την καλοκαιρινή Λευκωσιάτικη αύρα, τα χρώματα της πόλης της και δειλά αλλά σταδιακά γνωρίζει τους ανθρώπους της.

Η ενοχλητική παρουσία των αστυνομιών ενισχύθηκε από την ενοχλητική τους παρέμβαση.

Πλησίασαν την κόρη μου που είναι μόλις 11 χρόνων και την ρώτησαν «που ξέρει τα μαυρούθκια και παίζει μαζί τους» Όταν εκείνη κοίταξε γύρω της για να δει σε ποια παιδιά αναφερόταν η αστυνομικός με τη στολή που της μίλησε και τη ρώτησε «ποια παιδιά;» εκείνη της απάντησε «που τα ξέρεις; Ποια είναι τα ονόματα τους;» Η αστυνομικός έφυγε μαζί με άλλους 2 ένστολους όταν πληροφορήθηκε ότι αν θέλει να συνεχίσει να μιλά μαζί της «πρέπει να πάρει άδεια από τη μάμα της που κάθεται εκεί κοντά».

Φαντάζομαι λοιπόν ότι αφού η αστυνομία πάταξε το έγκλημα [ζήλευε Σοφοκλή] έλυσε το πρόβλημα της σήψης και της διαφθοράς, των ναρκωτικών, της βιας στα γήπεδα, της εγκληματικότητας, είπε ...

Με τόσο χρόνο στη διάθεσή μας δεν πάμε τώρα και στη Παλιά Λευκωσία εκεί που κάποιοι τόλμησαν να βγουν έξω από το μαντρί, να κάθονται δηλαδή έξω από τις καφετέριες και τα σινιέ κλαμπ, να μιλούν μεταξύ τους, να συναντούν μαυρουθκια και άλλους αλλοδαπούς αγνώστους, να ζωγραφίζουν, να τραγουδούν, να ανταλλάζουν ιδέες;

Η παρουσία σας δεν διασφαλίζει τίποτα. Αντίθετα κάθε φορά που σας βλέπω στη Παλιά Λευκωσία κ κ αστυνομικοί ανησυχώ διπλά.

Όχι μόνο ανησυχώ για την επόμενη επιχείρηση σκούπα που θα κάνετε βαφτίζοντας ανθρώπους λαθραίους αλλά γιατί τώρα βάλατε το χέρι σας στην ελεύθερη έκφραση ανθρώπων που έχουν το δικαίωμα να ζουν όπως αυτοί νομίζουν.

Βάζετε χέρι στα παιδιά μας, τα φοβίζετε, τα θέλετε μέσα στα σινιέ σας κλαμπ να πίνουν τα ξίδια σας.

Αν διώξετε τα νεαρά άτομα από την περιοχή της Φανερωμένης γιατί τους φακελώνετε τότε να την χαίρεστε και εσείς και οι παπάδες της.

Μην μας πουλάτε όμως μπούρδες ότι σας ενδιαφέρει η τάξη και η κοινωνική ηρεμία.
Ότι ενισχύσατε τη παρουσία σας στην περιοχή για την ασφάλεια των κατοίκων της.
Αυτοι είναι ασφαλείς όσο ζουν σε μια ζωντανή πόλη γεμάτη από άτομα όλων των ηλικιών και ιδιαίτερα νεαρά.

Αντίθετα εσείς αυτή την ηρεμία και τάξη τη διασαλεύετε ενοχλώντας τόσο άστοχα τον κοινωνικό ιστό της εντός των τειχών πόλης.

για αυτό

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ



Την άλλη φορά θα ζητήσουμε το όνομα και αριθμό
του ατόμου που μας παρενοχλεί για να σας καταγγείλουμε.


Παρεπιπτόντως, αναρωτιέμαι αν αυτό δεν αποτελεί πεδίο λαμπρό για την ΑLERT.

Φίλοι και φίλες τα σκαλιά του σχολείου της Φανερωμένης
φιλοξένησαν την πρώτη μας συνάντηση όταν συστάθηκε η Κίνηση Πολιτών!
Τα νεαρά άτομα που είναι στο πλευρό μας από εκείνη τη μέρα
δεν μπορούν να αφεθούν μόνα τους για άλλη μια φορά.
Δεν μπορούμε εμείς να επιτρέψουμε τη δράση μιας αστυνομίας
όταν κινείται αυθαίρετα, ύποπτα και παράτυπα.
Όταν το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ανακρίνει 11χρονα στο δρόμο εκεί που παίζουν για το αν γνωρίζουν και ποια είναι τα «μαυρούθκια» φίλοι τους.


ΠΡΟΤΑΣΗ: εκεί να γίνει η επόμενη συγκέντρωση - ένα καλοκαιρινό βράδυ, με δρώμενα και με την απαίτηση να αφήσουν την παλιά πόλη να αναπνεύσει και να εξελιχθεί μαζί με τους ανθρώπους της...χωρίς Ζτάδες να μαρσάρουν στο πεζόδρομο και ενστολους να ανακρίνουν 11χρονα.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

8ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Κινουμένων Σχεδίων Υπαίθρου – Όψεις του κόσμου - Πλατανίστεια



30 Ιουλίου μέχρι 2 Αυγούστου 2009

Για 8η συνεχή χρονιά η κυπριακή εξοχή ετοιμάζεται να σας μαγέψει με τη δύναμη της κινούμενης εικόνας. Σε ένα πανέμορφο μαρμάρινο θεατράκι κάτω από τον έναστρο ουρανό, το παραδοσιακό χωριό Πλατανίσκια στήνει ένα κινηματογραφικό πανηγύρι για όλα τα γούστα. Αγκαλιάζοντας με ιδιαίτερη ευαισθησία το ποικιλόμορφο κοινό του, η πιο πρωτότυπη σε σύλληψη και εκτέλεση φεστιβαλική διοργάνωση της Κύπρου ξεδιπλώνει για μια ακόμη χρονιά την καλοκαιρινή της γκάμα. Τεντώστε τ’ αυτιά σας:

Ο νέος είναι ωραίος
Αν μπορεί βέβαια να αποκαλέσει κανείς νέα την αιθέρια τέχνη που έχει εφεύρει η Αμερικανίδα animator Caroline Leaf!

Ο παλιός είναι αλλιώς
Κάνοντας βουτιά στο παρελθόν, τα Πλατανίσκια μας πάνε πίσω στις απαρχές της πολύπλευρης τέχνης του animation με ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή και την τέχνη του Ladislas Starevich.

Από το Βερολίνο με αγάπη
Και για να μη νομίζετε ότι τα Πλατανίσκια παραμένουν εγκλωβισμένα στο παρελθόν, ο Heinz Hermanns, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Interfilm Berlin - της πιο δραστήριας διοργάνωσης μικρού μήκους στο κόσμο - παρουσιάσει μια προσεκτική επιλογή των καλύτερων ταινιών animation μικρού μήκους που πέρασαν φέτος από τα χέρια του.

Επιστροφή στα δικά μας
Μετά την επιτυχημένη πρωτοβουλία του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λευκωσίας, τα Πλατανίσκια ακολουθούν κατά πόδας με μια επιλογή φοιτητικών ταινιών από νεαρούς Κύπριους δημιουργούς που θα συμπληρώσει το εγχώριο τοπίο. Το χορό σέρνουν οι Υφάντρες της Κύπρου του Πασχάλη Παπαπέτρου, το αφιέρωμα στο Χαμπή Τσαγγάρη της σειράς ντοκιμαντέρ Μονόγραμμα και το Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου της Νατάσας Λουκά.

Καταγράφοντας και ζωντανεύοντας λαϊκές ιστορίες
«Στις χρυσές μικρές κοιλάδες μεταξύ των χωριών της ορεινής Λεμεσού και Πάφου, κρύβονται χιλιάδες ιστορίες. Στους κορμούς γέρικων ελιών κατοικούν τέρατα, κάτω από βράχους αναβλύζουν θαυματουργά νερά και κυκλοφορούν πάνω στα ξερά βουνά μορφές από άλλες εποχές που ακόμα μπαίνουν στα όνειρα των ντόπιων».
Δεν πρόκειται για παραμύθι, αλλά για ένα μοναδικό εργαστήριο του animator Νίκου Σύννου και της δραματουργού Ελλάδας Ευαγγέλου.
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ, μια ομάδα από καλλιτέχνες (ντοκιμαντερίστες, κινηματογραφιστές, δραματουργός και animators) θα επισκεφτούν τα χωριά της περιοχής γύρω από τα Πλατανίσκια, θα δανειστούν ιστορίες από τους κατοίκους και θα τις μετατρέψουν σε ντοκιμαντέρ, χρησιμοποιώντας διάφορες αφηγηματικές και κινηματογραφικές τεχνικές. Ένα μέρος της διαδικασίας είναι ανοιχτό στο κοινό. Για επικοινωνία και περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ απευθυνθείτε στο info@cyprusanimafest.org.

Με νότες και εικόνες
Οι ελεύθερες ώρες μεταξύ προβολών και εργαστηρίων θα στολίζονται με ζωντανή μουσική από διάφορα σχήματα που θα συντονίζει ο Λευτέρης Μουμτζής.

Το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ θα ανακοινωθεί σύντομα. Για επικοινωνία και περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ αποταθείτε στο info@cyprusanimafest.org και
99 317278

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Ακίνητα και Αμίλητα

Το δύσκολο μετά από τη σιωπή δεν είναι να μιλήσεις
αλλά να αντιμετωπίσεις τη συσσώρευση και το συνωστισμό.

η σιωπή μου ‘δινε δύναμη κι η φλυαρία ένας αντιπερισπασμός

Όσα δεν λέγονται και εννοούνται δεν είναι αυτονόητα, φοβάμαι...

Ν’ ανακαλύπτω όσα οι άλλοι δεν είπαν είναι μια πρόκληση του νου.

Εκεί όλα τα βρήκα -
από μια απίστευτα ραφιναρισμένη αίσθηση λεπτότητας και αισθητικής
μέχρι την πατρονιά, τον φόβο, τον κεκαλυμμένο θυμό, την αγάπη, την απογοήτευση,
το δέος, την κατανόηση...

κι άλλα πολλά

όλα τα βρήκα εκεί...

Η δική μου δεν ήταν μια δημιουργική απορία ή τεμπελιά.
Ούτε κατέληξε να είναι αβάστακτος - απαραίτητα - καταναγκασμός
όλα ήταν και σοφή, όπως γίνεται πάντα, εκ των υστέρων,
απόκτησε ουσία
και σημασία της έδωσα πολλή.

γελώ, γιατί να το ζωγραφίσω θα ήταν ευκολότερο
αλλά βλέπεις δεν βρέθηκα δίπλα στο κύμα ακόμα
και τώρα που επιστρέφω
ίσως ήρθε ο καιρός ν’ αναχωρήσω πάλι

Αυτό το αίσθημα της οφειλής πότε ρίζωσε στο DNA μας;
Μαλάκα Αριστοτέλη, το εμπεδώσαμε
κοινωνικά είμαστε, ελεύθερα θα γίνουμε ποτέ;

Αφήνω τον Μάλαμα να το περιγράψει καλύτερα
Έτσι απλά, σαν να μιλώ στην εαυτή:

"Άντε, κει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άντε, κάτι γίνεται κυρά μου.
Άντε, χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν,
άντε, έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν."

Άντε, δω σιμά, κοντά δυο μέτρα βάθος,
άντε, λεν πως φυλακίζουνε το πάθος.
Άντε, ρίχνουν χώμα, με λουλούδια ραίνουν
άντε, και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν."

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009