Στον χωρισμό και το θάνατο γνωρίζεις κάποιον πραγματικά, είπε ένας δάσκαλος.
Κι εσύ που ξεκίνησες για το μεγάλο ταξίδι φανερώνεις τώρα ένα μεγαλείο απίστευτο
Μια ψυχική δύναμη που όλοι φανταζόμαστε από όσα είδαμε να κάνεις στη ζωή σου και σε θαυμάσαμε αλλά τώρα φαντάζει απόλυτα φυσιολογική, δική σου, πλήρως ενσωματωμένη και συμβατή με όσα έλεγες και πίστευες... Τι σπάνιο υλικό σε έφτιαξε!
Σπάνιο για ακόμα ένα λόγο. Δεν ήταν ο φόβος του θεού που σε έκανε Ηθικό. Αλλά του Ανθρώπου. Εκείνου το αγγελικού πλάσματος που εσύ έδωσες πνοή από την πνοή σου και η πίστη σου για την ελευθερία. Πόσες φορές στάθηκες μόνος σου σε ομάδες σκληρές να υποστηρίζεις μια αντίθετη άποψη; Πόσες φορές εξάντλησες ένα θέμα μέχρι να νιώσουν όλοι ότι δεν έμεινε γωνιά του ανέγγιχτη; Τώρα φαίνεται απολύτως φυσιολογικό, έτσι ήσουν, αυτός Είσαι, όλη σου τη ζωή αυτό έκανες...
Στις λίγες ώρες, μέρες, ίσως βδομάδες που απέμειναν εξιστορείς αυτά που θέλεις να μείνουν μετά από σένα. Μετάφρασες τη φιλοσοφική σου διατριβή στον Ηράκλειτο των φοιτητικών σου χρόνων και έκανες τα πάντα ρει παντοτινά. Μου την έδωσες να της ρίξω μια ματιά, να γνωρίζουν οι δικοί τι έγραψες κάποτε σε μια άλλη γλώσσα, να έχουν τα παιδιά και τα εγγόνια σου ακόμα κάτι από σένα.
Τώρα, υπαγορεύεις με γοργό ρυθμό, εκείνα που άλλος κανείς δεν ξέρει όπως εσύ. Μέρος μιας ιστορίας που δεν γράφτηκε ποτέ. Άραγε, ποιος θα ‘χει την τόλμη να την εκδώσει μετά από εσένα; Θέλεις να την τελειώσεις, νιώθεις πως δεν σου ανήκει. Πως πρέπει να την αφήσεις πίσω σου, κι αυτό ένα είδος ελευθέριας είναι...
Κοιτάς με μάτια ζωντανά και σκέψη οξεία σαν κοφτερή λεπίδα. Κοιτάς το θάνατο με αγάπη και πείσμα στη ζωή. Μιλάς για χρονολογίες, γεγονότα, εξηγείς, κατανοείς, προσθέτεις, ανακαλύπτεις, αναρωτιέσαι. ο χρόνος γίνεται ελαστικός κι απλώνει άπειρος.
Κοιτάς με κατανόηση τα ανθρώπινα και δεν τα κρίνεις. ακόμα κι όσα σε αφορούν.
Κοιτάς και μένα... το γνωρίζεις, το είπαμε πως μου έκανες τη ζωή, υποφερτή πάνω στον ξερό το βράχο – εκείνον που επιλέξαμε και δυο να ζήσουμε – και πλούσια σαν να μου χάρισες ακόμα έναν πατέρα.
Κοιτάς με εκείνα τα μάτια του γερακιού, μόλις έκλεισες ένα τηλέφωνο με λόγια μασημένα. Ένα και δυο κάνουν τρία, μου είπες και απάντησες όλα όσα δεν σου απάντησε κανείς. Ξέρεις και πόσο χρόνο έχεις και τι θα κάνεις με αυτόν.
Μιας και δεν έβαζες στερητικά άλφα στη ζωή σου, είναι η ζωή πάνω από την ανυπαρξία και την αθανασία.
Η ροή που αφήνει όλα όσα είχες να κυλήσουν και να διαχυθούν άφθονα.
Ποιος ξέρει που, ποιος ξέρει σε πόσους από μας;
Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Ο πιτσιρίκος για τον Σωκράτη Γκιόλια
από εδω:
Ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε από τη Σέχτα Επαναστατών, η οποία είναι μια τρομοκρατική οργάνωση. Κι εγώ είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Είμαι ακόμα στη ζωή και θα σας πω ένα παραμύθι.
Ακούστε τώρα την ιστορία του Σωκράτη,
ενός νεαρού Έλληνα δημοσιογράφου,
συνεργάτη του Μάκη του Ζούγκλα,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του.
Αλλά πικρές οι βουλές του Θεού
και σκοτεινές οι ψυχές των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός δημοσιογράφος που τον έλεγαν Σωκράτη και εργαζόταν για έναν μεγαλοδημοσιογράφο που τον έλεγαν Μάκη.
Ο Σωκράτης ήταν πολύ εργατικός και, όταν έμαθε όλα τα κόλπα, θέλησε να ανοίξει τα φτερά του, να φύγει μακριά από το αφεντικό του και να στήσει τη δική του δουλειά.
Βέβαια, πάνω στον ενθουσιασμό του, ξέχασε πως δεν είναι εύκολο να φύγεις από μια συμμορία, γιατί είσαι επικίνδυνος για τους άλλους συμμορίτες, αφού αφενός ξέρεις όλα τα μυστικά της συμμορίας και αφετέρου θα τους φας τις δουλειές.
Ο Σωκράτης τα κατάφερε πολύ καλά και δημιούργησε ένα μπλογκ –το troktiko- που έγινε μεγάλο και τρανό. Τα μέλη της πρώην συμμορίας –αλλά και των άλλων συμμοριών- κατηγορούσαν το μπλογκ του Σωκράτη αλλά το διάβαζαν πρωί, μεσημέρι και βράδυ, για να μη χάσουν ούτε λέξη.
Η κυριότερη κατηγορία για το μπλογκ του Σωκράτη ήταν πως ήταν «κίτρινο», ενώ οι εφημερίδες τους, τα περιοδικά τους, τα κανάλια τους και τα ραδιόφωνά τους δεν είναι κίτρινα – είναι όλα από BBC και πάνω.
Κίτρινο-ξεκίτρινο, το μπλογκ του Σωκράτη έγινε το πρώτο ΜΜΕ της χώρας και είχε εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ οι δικές τους εφημερίδες πήγαιναν καρφί για λουκέτο. Από την άλλη, μια χρεοκοπημένη χώρα με αμόρφωτους και αποβλακωμένους κατοίκους κίτρινα θα διαβάζει. Τι θέλετε να διαβάζει; Την Κική Δημουλά;
Οι δουλειές του Σωκράτη πήγαιναν πολύ καλά. Έγινε διευθυντής στον ραδιοφωνικό σταθμό Ρέμα και ήταν σύμβουλος του μεγαλοεπιχειρηματία Δημήτρη Μακρυμηνά, ο οποίος είχε κάτι προβληματάκια με τη Δικαιοσύνη, γιατί μάλλον δεν είχε λαδώσει τους σωστούς ανθρώπους όπως κάνουν οι υπόλοιποι.
Ο Σωκράτης αισθανόταν πια πολύ δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του. Αισθανόταν τόσο δυνατός, που αποφάσισε να εκδώσει και εφημερίδα. Τι την ήθελες την εφημερίδα Σωκράτη μου;
Οι άλλες συμμορίες εξοργίστηκαν, όταν έμαθαν πως ο Σωκράτης ετοιμαζόταν να εκδώσει εφημερίδα. Όχι, βέβαια, για τον Σωκράτη, αλλά για τον μεγαλοεπιχειρηματία που κρυβόταν πίσω από τον Σωκράτη. Έπρεπε να του στείλουν αμέσως ένα ξεκάθαρο μήνυμα…
Το τέλος του παραμυθιού δεν το γράφω. Το αφήνω στη φαντασία σας.
(Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε άλλα μπλογκ. Για την ακρίβεια, το κάνω μόνο όταν έχω να γράψω κάτι θετικό - κριτές των μπλογκ είναι οι αναγνώστες τους, όχι οι άλλοι μπλόγκερ. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο troktiko και σίγουρα είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στον Σωκράτη Γκιόλια. Μακάρι να ήταν στη ζωή και να μην υπήρχε λόγος να γραφτεί αυτό το κείμενο. Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί.)
Ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε από τη Σέχτα Επαναστατών, η οποία είναι μια τρομοκρατική οργάνωση. Κι εγώ είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Είμαι ακόμα στη ζωή και θα σας πω ένα παραμύθι.
Ακούστε τώρα την ιστορία του Σωκράτη,
ενός νεαρού Έλληνα δημοσιογράφου,
συνεργάτη του Μάκη του Ζούγκλα,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του.
Αλλά πικρές οι βουλές του Θεού
και σκοτεινές οι ψυχές των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός δημοσιογράφος που τον έλεγαν Σωκράτη και εργαζόταν για έναν μεγαλοδημοσιογράφο που τον έλεγαν Μάκη.
Ο Σωκράτης ήταν πολύ εργατικός και, όταν έμαθε όλα τα κόλπα, θέλησε να ανοίξει τα φτερά του, να φύγει μακριά από το αφεντικό του και να στήσει τη δική του δουλειά.
Βέβαια, πάνω στον ενθουσιασμό του, ξέχασε πως δεν είναι εύκολο να φύγεις από μια συμμορία, γιατί είσαι επικίνδυνος για τους άλλους συμμορίτες, αφού αφενός ξέρεις όλα τα μυστικά της συμμορίας και αφετέρου θα τους φας τις δουλειές.
Ο Σωκράτης τα κατάφερε πολύ καλά και δημιούργησε ένα μπλογκ –το troktiko- που έγινε μεγάλο και τρανό. Τα μέλη της πρώην συμμορίας –αλλά και των άλλων συμμοριών- κατηγορούσαν το μπλογκ του Σωκράτη αλλά το διάβαζαν πρωί, μεσημέρι και βράδυ, για να μη χάσουν ούτε λέξη.
Η κυριότερη κατηγορία για το μπλογκ του Σωκράτη ήταν πως ήταν «κίτρινο», ενώ οι εφημερίδες τους, τα περιοδικά τους, τα κανάλια τους και τα ραδιόφωνά τους δεν είναι κίτρινα – είναι όλα από BBC και πάνω.
Κίτρινο-ξεκίτρινο, το μπλογκ του Σωκράτη έγινε το πρώτο ΜΜΕ της χώρας και είχε εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ οι δικές τους εφημερίδες πήγαιναν καρφί για λουκέτο. Από την άλλη, μια χρεοκοπημένη χώρα με αμόρφωτους και αποβλακωμένους κατοίκους κίτρινα θα διαβάζει. Τι θέλετε να διαβάζει; Την Κική Δημουλά;
Οι δουλειές του Σωκράτη πήγαιναν πολύ καλά. Έγινε διευθυντής στον ραδιοφωνικό σταθμό Ρέμα και ήταν σύμβουλος του μεγαλοεπιχειρηματία Δημήτρη Μακρυμηνά, ο οποίος είχε κάτι προβληματάκια με τη Δικαιοσύνη, γιατί μάλλον δεν είχε λαδώσει τους σωστούς ανθρώπους όπως κάνουν οι υπόλοιποι.
Ο Σωκράτης αισθανόταν πια πολύ δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του. Αισθανόταν τόσο δυνατός, που αποφάσισε να εκδώσει και εφημερίδα. Τι την ήθελες την εφημερίδα Σωκράτη μου;
Οι άλλες συμμορίες εξοργίστηκαν, όταν έμαθαν πως ο Σωκράτης ετοιμαζόταν να εκδώσει εφημερίδα. Όχι, βέβαια, για τον Σωκράτη, αλλά για τον μεγαλοεπιχειρηματία που κρυβόταν πίσω από τον Σωκράτη. Έπρεπε να του στείλουν αμέσως ένα ξεκάθαρο μήνυμα…
Το τέλος του παραμυθιού δεν το γράφω. Το αφήνω στη φαντασία σας.
(Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε άλλα μπλογκ. Για την ακρίβεια, το κάνω μόνο όταν έχω να γράψω κάτι θετικό - κριτές των μπλογκ είναι οι αναγνώστες τους, όχι οι άλλοι μπλόγκερ. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο troktiko και σίγουρα είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στον Σωκράτη Γκιόλια. Μακάρι να ήταν στη ζωή και να μην υπήρχε λόγος να γραφτεί αυτό το κείμενο. Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί.)
Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
λίγο πιο κάτω...
.
τι κι αν ψάχνω
σε κρυφές διαδρομές
κι αχνάρια ανεπαίσθητα
τι κι αν στον ύπνο και το όνειρο
εκεί που σμίγει σώμα και ψυχισμός
ανύπαρκτα είναι τα σημάδια
δεν προβάλλεις πια να εξηγήσεις
Στα όνειρα μου έπαψε ο πόνος και η ηδονή.
Μένει μόνο η θλίψη της γνωστικής παραδοχής,
Το αγκυροβόλι της ψυχής τ’ακούμπισα
το γνώρισα
το χάρηκα
μακριά από τη γραμμική μου λογική.
Κι εκείνο με αντάμειψε με μια γαλήνη
ουδέτερη, ουσιαστική.
η αίσθηση είναι μια σχεδόν απόκοσμη σιωπή.
όχι, δεν θα ‘θελα ξανά ο ύπνος και το όνειρο να με ταλαιπωρήσουν.
Θα ‘θελα μονάχα η ζωή να ακολουθεί...
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Αύριο η Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τον Καθεδρικό
Αύριο στις 12.30 θα ψηφιστεί από τους Δημοτικούς Συμβούλους του Δήμου Λευκωσίας
η ανέγερση του καθεδρικού ναού των 26 μέτρων στην εντός των τειχών Λευκωσία....
Ελάτε όλοι αύριο Τρίτη (6.7.2010) στις 12:30, στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου στη Λαϊκή Γειτονιά να διαμαρτυρηθούμε κατά της ανέγερσης του Καθεδρικού ναού στο ιστορικό κέντρο της Λευκωσίας.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
26 μέτρα βλακεία - έλα να τη δεις!
συγχαρητήρια για την ιδέα
Πράγματι, άλλο να το σκέφτεσαι και άλλο να το βλέπεις ...
τα καταφέρατε - έστω και απ' έξω - το Σάββατο θα πάμε εκκλησία!
ΟΠΑ!
Πράγματι, άλλο να το σκέφτεσαι και άλλο να το βλέπεις ...
τα καταφέρατε - έστω και απ' έξω - το Σάββατο θα πάμε εκκλησία!
ΟΠΑ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)