Μες τις κατάλευκες φτερούγες της γραφτηκε η συνεχεια της παντοτινης αιώνιας ζωής της..
Χρυσός θα έλουζε το μετωπο της όσο ο ηλιος ανέτειλε ...
Είχε γεννήσει πρόωρα μια σελήνη, εκατομμύρια χρόνια πριν, από εκεί που σήμερα βρίσκεται η κοιλάδα του Αγιου Αντρέα, στην Καλιφόρνια ..
Οι θεοί και θεες που κατοικουσαν τα χώματά της αποφασισαν να θυσιασουν εναν εγκεφαλο κι εχασαν για παντα την ουρα τους , εκείνη κοσμουσε το συνορο μεταξυ του κεφαλιου και του σωματος
Μια δεσμη νευρων, αποκομμενα και περιπλανώμενα, στοιχειωναν τον υπνο τους με όνειρα και νευρωνες χιλιάδες το στομαχι τους .. σαν ένα 4ο μάτι κρυφό στα σωθικα τους, συχνα οδηγώντας σε λαθος συμπερασματα επιστημονες και ερευνητες...
Ωστόσο η Μεγαλη Μητερα είχε σωθει και η θυσια τους ηταν μικρη μπροστα σε αυτο...
Her Moons (hormones) εμελε να αποκαθίστανται καθε φορά που ενας αντρας ανοιγε τον επομενο δρόμο. Οι γυναικες ειχαν μια αλλη διαρκή λειτουργια.. ακολουθώντας τον κυκλο του παιδιου της, καθε 28 μερες, και για λογαριασμο όλων στον πλανητη...
Η ζωη, έτσι κουτση, ελλειπης και δυσκολη συνεχιζοταν...
Κυρίως μ' εναν εγκεφαλο λιγοτερο, και δυο γενετικά να παλεύουν πιο απο τα δυο θα επικρατήσει..
Η γενια του κροκόδειλου ή εκεινη των υπερανθρώπων;
HUMAN
HOMAN
HIMAN
Αντανακλαση στην βιολογικη μηχανή - το crocodile brain, η παρεγκεφαλίτιδα , τα δυο ημισφαίρια, ο νωτιαίος μυελος... και οι "ανθρωποι" αυτονομες νευρολογικα θνησιγενεις μονάδες οι οποιες κινουνται στην επιφανεια της, για αιωνες. Εσκαβαν την βιολογικη υλη, αναμασουσαν και αναπαραγονταν αναλωναν τις τομες που ονομαζαν ΧΡΟΝΟΣ όπως τις ανταλαμβανονταν καλυτερα...
Που και που , η υλη ανασυντεθειμένη ανέδυε ενα ακτινοβολο φως το οποιο αποτυπωναν στις τοιχογραφίες, τις ματιες των ελαιογραφιών του μεσαίωνα, την αρμονια των ελληνικων αγαλματων , στους κηπους ζεν της ανατολης και τα συντριβανια της δυσης. Που κι που την στεγαζαν σε περιέργα κτισματα όμοια με κοσμικα δοχεία σε μικρογραφία για να την βρισκουν οι επόμενοι επισκεπτες...
Καποιοι τυχεροι την εβλεπαν με χρωματα και σχηματα, την ακουγαν σε νεες μελωδίες. Κάποιοι επομενοι, πολλές φορές, σχεδόν τυχαία ανακαλυπταν πως οι μελωδιες αυτές θεράπευαν καρδιές και ανθιζαν λουλουδια... Ετσι για να συνεχισουν να απορούν και να ψαχνουν...
Οσοι γνωριζαν τη πηγη, εμεναν μακρια απο αποτυπωσεις καθε είδους... Η καταγραφη δεν θα βοηθούσε παρα μονο εκειους που θα το σταματούσαν.. Μονο η ανθρωπινη φιλοδοξια ήταν ασταθμητη και οδηγησε σε λαθη... Επιλογη την ονομασαν μα ξεχασαν να ορισουν το συνορο...
Οσοι γνωριζαν , ήξεραν οτι και αυτο ειναι μερος ενος ευρυτερου σχεδιου... Μεχρις ότου, όλα θα ηταν κατανοητα και αυτονοητα ...
Αγγελιοφόροι συνεχιζαν ανα τος αιωνες.. Χιλιαδες μαίες εβγαζαν απο το Σωμα μια κιβωτο με κωδικες αθικτους και α-κρυπτογραφημένους ..
Παραμύθια, μυθοι, χαρτες, μυστικά και συμβολα αντανακλουσαν κομματια της αλλα πολλες φορές συσκωτιζαν εντεχνως...
Η ιστορια, δεν ηταν δικη της, γραμμενοι απο αντρες κυρίως και "νικητες" ήταν όλα όσα ηθελαν οι ανθρωποι να καταλαβουν ...
Ενας άγγελος ή δαιμονας γεννιοταν με καθε θνητο, που αναλογο αποτυπωμα αφηνε στον πλανητη με ημερομηνια ζωης όσο και η δυναμη του...
Καποτε ποιηση ονομαζοταν το αποκοσμο και ακριβες... αναγνωρισιμο με κραδασμους και όχι αναφορές..
Κι αν οι δαιμονες ηταν δυνατοτεροι ή περισσοτεροι οι γρύπες τα φυλλασσου στις παρυφές αυτου του κόσμου και ο ουρανος ειναι το συνορο για να μην ενοχλήσουν άλλους κόσμους... Ο "ουρανος ειναι το συνορο" καθε φιλοδοξου άλλωστε, το λενε και τα αμερικανακια ...
Κι έτσι η ζωή κυλούσε στο Σωμα της και κολυμπούσε στην Μπλε ουσία της για να θυμίζει το γεννετικό που πρεπει να επικρατήσει ... ο Μπλε Ανθρωπος.. ο ηρεμος, ο "εξανθρωπισμένος"...
Σαν υπνωτισμενοι βαδιζουν το κορμι της και οι πιο πολλοι δεν ηξεραν τι έκαναν συνηθως... και αφεση ζητουσαν κατα καιρους για όσους δεν γνωριζαν τι προκαλουσαν...
Ελαχιστοι γνωριζαν, άλλοι γνωριζαν και κακουργουσαν και άλλοi γνωριζαν en;v περιμεναν καρτερικα το πληρωμα του χρόνου... μεγαλη υπηρεσια να ξερεις, οτι αγωνιζεσαι για κατι που δεν θα ζησεις...
Μεχρι τη μερα που θα γινοταν κατανοητο, αυτονοητο, σχεδον απτο...
Μεχρι μια μερα που θα ξεκινουσαν την αφηγηση του....
Μεχρι μια μερα που θα ξεκινουσε ...
