Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Αναζήτηση τέλος, δάσκαλε...

Έχασα οικειοθελως τα πιο πολλά
δεν έχει τίποτα άλλο να κερδίσεις
απαξιώνοντας τη νίκη και τον νικητή, μιλάς συχνά
αλλά νικάς μέσα από την απαξίωση σου.

Να φανταστείς πως ούτε μια παρτίδα δεν παίξαμε ποτέ
και τώρα παραιτούμαι ...

η θεωρία της εθελούσιας μοναξιάς,
ναρκισσισμός αχρείαστος για όσους έχουν αγαπήσει

το πένθος μου τυλίγω σε μοβ σεντόνι δανεικό, κλεμμένο
την ομορφιά σου, που ένιωσα, δε θα τη δω ποτέ
κι έτσι σταμάτησα σε παρακμιακά μπαράκια
γυρεύοντάς σε να πηγαίνω

8 σχόλια:

dokisisofi είπε...

ali ali kai trisali

Diasporos είπε...

Ρόουζ
Έσφιχτην η καρδιά μου που τούντο ποίημα.

Greekstories είπε...

Ποσο αντανακλας την ψυχη μου και τα βιωματα της...

Και σ' ευχαριστω για την πισινη που μου εδωσες στο μπλοκ του Ασερα. Επαθα πραγματικα σοκ οταν διαβασα την απαντηση του...ονειρευομαι;;;

rose είπε...

όσο είσαι ψυχάρα,
πισινή θα σου δίνω :-)

Ανώνυμος είπε...

Πάντως αυτός στον οποίο αναφέρεσαι μου θυμίζει πολύ τη Δοκισίσοφή έστω κιαν παριστάνει τον αντίποδά της.

Το πρόβλημα με την υποκρισία είναι ότι μας κάνει να φαινόμαστε για πάντα ψεύτικοι άμα μας πάρουν μια φορά χαπάρι. Και για τούτο αναγνωρίζω την ηθική υπεροχή της.

ruth_less είπε...

Πόνεσα μαζί σου απόψε Ρόουζ.

Ανώνυμος είπε...

Εννοώ την υπεροχή της Δοκ...

Ανώνυμος είπε...

Τον Διογένη θυμάμαι
που κατηγόρησαν
για άλλου είδους υπερηφάνεια.

Οι Μέγ-Αλέξανδροι όμως
πως να του δώσουνε
λιακάδα που δεν είναι δική τους;