Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Χωρίς πατίνα και περσόνα

προετοιμασία για την φωτιά της Οπαλίνας

πως να μιλήσω για τα ανθρώπινα χωρίς να γίνω παράξενη και γραφική;

πως να μιλήσω για Ψυχή όταν στοιχίζει 50 ευρώ το 45λεπτο σε μια πολυθρόνα αν είσαι τυχερός ή όταν η περί του Θεού αυταπάτη αποδίδει διαχρονικά στερώντας μας το αληθινό, άμεσο και ουσιαστικό – την ελευθερία;

πως να μιλήσω για όσα μετά τη βιομηχανική «επανάσταση» αξιοποιήθηκαν αποκλειστικά για τη συσσώρευση και δημιουργία κέρδους;

για την πρόσβαση στη γνώση, που αποκτάς με επιλογή – ποια επιλογή άραγε, των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, του ιερατείου, του συντρόφου, της ανάγκης, του αφεντικού, του φίλου, της μοναξιάς, του ορθολογισμού, του παραλογισμού, της εξάρτησης;


Οι νευρώνες μου απλώνονται στο χώρο και τον χρόνο

Η φλόγα που κοιμήθηκε στη στάχτη αποβραδίς με μια πνοή αναζωπυρώνεται



10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

'πως να μιλήσω για τα ανθρώπινα χωρίς να γίνω παράξενη και γραφική;'

Όταν το ενδιαφέρον είναι γνήσιο, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί παράξενο και γραφικό.

ruth_less είπε...

Με προβλημάτισε το θέμα σου Ρόουζ. Σηκώνει πολλές σκέψεις και αναλύσεις. Υπάρχουν πολλά μονοπάτια. Να δούμε που θα μας βγάλει.

Τίποτα δυστυχώς δεν έχει μείνει Αληθινό και Αυθεντικό. Όλα τα θέλω μας, επιλογές μας, άνθρωποι και καταστάσεις, φιλτράρονται μέσα απο επιβολές, επιρροές και ανάγκες.

Η Ψυχή μετριέται με το 45λεπτο και ο χρόνος με το χρήμα (δυστυχώς).

Η φωτιά - ενέργεια - μόνο πυρρακτώνει και εξαγνίζει. Και τροφοδοτεί την Ψυχή...

κι όποιος αντέξει...

Diasporos είπε...

Τις πρώτες επιλογές φέρνει το σώμα, και το ένστικτο, πρίν να σαπίσει το μυαλό απο τους δασκάλος τους γονείς και το δόγμα.

Τις δεύτερες, τις φέρνει η ενοχή, η επανάσταση, ο συμβιβασμός και η συνήθεια.

Τις τρίτες -αν τις προλάβουμε- τις φέρνει και πάλι το ένστιχτο, που κρύβεται πάντα κουλλουρωμένο μέσα μας έτοιμο να μιλήσει.

....Αν εμείς ξεσκεπάσουμε αθέλητα τη Σιωπή της ψυχής.

Στη σιωπή γεννιούνται οι αληθινές επιλογές.

Μιλούν διαχρονικά, πέραν των υλικών, των κοινωνικών κωδικών ή της εξέλιξης του ανθρώπου.

Στη σιωπή γεννα το μυαλό όλες τις απαντήσεις και μας καθοδηγεί το Άλλο, το Άσπιλο που μέσα απο το χρόνο απλώνει χέρια να μας κρατήσει με σύμβολα όμορφα γεμάτα αλήθειες ανθρώπινες.

Δέν υπάρχουν Ναί και Όχι, μόνο μονοπάτια

rose είπε...

@Λεμεσια καλωσήρθες
σε ευχαριστω

@Ρουθ μου τη φωτια δεν την φοβάμαι όσο γνωρίζω που "καίει".
σαν πηλινα δοχεία ειμαστε (χώμα) που αντεχουμε την θερμοτητα πάνω στη φωτιά, αρκεί να εχουμε περιεχόμενο να "καψει", "ζεσταθεί" ή "μαγειρευτει" :-)
οταν εινια αδειο το τσουκάλι ειναι επικινδυνη η φωτια
εσυ τι λες;;

rose είπε...

ΔΙΑΣπορε
σαν συνθετης ακους τα πρωτα βιολια και το τσελλο και πίσω τα κύμβαλα και τα χάλκινα, ακους τα δευτερα βιολια και το ομποε και λες...

καπως ετσι ειναι και εαυτος - ορχήστρα

χαίρομαι που μίλησε για τα μονοπάτια,
η φωτια της Οπαλίνας
εχει μονοπάτια που ξερουν απο πριν τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ
και δεν ειναι καθολου εκεινα που λενε οι δασκαλοι ή γονεις

μονάχα εμεις

rose είπε...

τι παράξενο θα ήταν αν διηυθυνε την ορχήστα μας ο γειτονας

αλλα την ζωή μας την αφηνουμε να την διευθύνουν άλλοι!

rose είπε...

σε πεθυμησα Ρουθ έλα για καφε

Diasporos είπε...

Καληνύχτα σου, πετραδοπνεύστρια

τον καφέ σας τον ζηλεύω, αγοράστε μου και μένα ένα in absentia και θα έρθω.

ruth_less είπε...

Όπως το λες Ρόουζ μου. Άμα είναι άδειο το τσουκάλι, πάει, τσουρουφλίστηκε!

Καλώς ή κακώς το τσουκάλι μου είναι γεμάτο. Κάποτε "ψήνομαι", κάποτε "καίγομαι"... στο τέλος όμως κάτι "μαγειρεύεται" και μυρίζει ωραία. Στο πολύ τέεελος όμως...!

Πολύ σοφό και όμορφο αυτό που έγραψες. Επίκαιρο για μένα αυτό τον καιρό: "τι παράξενο θα ήταν αν διηυθυνε την ορχήστα μας ο γειτονας. Aλλα την ζωή μας την αφηνουμε να την διευθύνουν άλλοι." Ουφ...

Κι εγώ σε πεθύμησα. Έχω deadline μέχρι την Παρασκευή να παραδώσω δύο δουλειές και υποτίθεται δουλεύω (εσείς φταίτε με τα μπλογκ σας... άτε να δω). Αν δεν τα καταφέρω αυτή την βδομάδα την άλλη θα σ-ι-γ-ο-υ-ρ-α.

Διάσπορε, εσύ είσαι σταθερά καλεσμένος μας. :)

rose είπε...

γιατι κόρη Ρουθ εγω ηντα που έχω ... ούλο deadlines
καθουμαι 14 ωρες την ημ,ερα σοτ κομπιουτερ τουτες μερες
και δεν μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι δουλευω και τις 14

:-)