Οπαλίνα πυρακτωμενη

προτελευταία στάση στο ταξίδι

Στην κορφή του λόφου μια φωτιά που σιγοκαίει κάτω από τα χλωρά χόρτα. Ο άσπρος καπνός της πυκνός διογκώνει την κουβέρτα που χορεύει στους ρυθμούς του ανθρώπου που την κρατά... Τα σχήματα απλώνονται στον αέρα, ξεχωριστά κι αυτόνομα αλλά με αλληλουχία.
Στροβιλίζονται ψηλά μέχρι να εξανεμιστούν και να ενωθούν με τα λευκά υγρά σύννεφα στον μέσο ουρανό...


σ(Χ)ήματα καπνού πριν χαθούν στον αέρα...


Σήμα πρώτο
Λέγεται ότι όταν έφτασαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι στον Νέο Κόσμο, τους ρώτησαν οι αυτόχθονες πως έφτασαν εκεί και εκείνοι απλώνοντας το χέρι τους τούς έδειξαν τα καράβια...
Μα εκείνοι σαν γύρισαν να δουν, προς εκεί που έδειχνε το χέρι, δεν είδαν τίποτα...
και ξαναρώτησαν «πως φτάσατε εδώ;»

Ό,τι αντιλαμβανόμαστε, καθετί που αναγνωρίζουμε, υπάρχει σίγουρα μέσα μας [στους εσωτερικούς σχηματισμούς, τις αναφορές μας, τις συνήθειες, τους κοινούς ή προσωπικούς κώδικες]...


Σήμα δεύτερο.
Ήταν τόσο δύστροπη και απότομη χωρίς ποτέ μια καλή κουβέντα για κανέναν. Οι άλλοι επιεικώς την αποκαλούσαν δύσκολο άνθρωπο. Το πρόσωπό της βαθιά χαραγμένο με ρυτίδες κάθετες και αυστηρές. Οι άλλες γυναίκες στην παρέα δυσκολεύονταν να της ανοίξουν κουβέντα. Η ίδια όμως ερχόταν ανελλιπώς κάθε Τετάρτη βράδυ...

Εκείνη την Τετάρτη, το θέμα συζήτησης στράφηκε γύρω από την αντοχή στον πόνο... Πέταξε το μυαλό αναζητώντας εικόνες και παραδείγματα. Ανέφερα πως στο τελευταίο ταξίδι στη Ρώμη αρνήθηκα να επισκεφτώ το Κολοσσαίο. «Δεν θα πάω ποτέ σε ένα τόπο βασανιστηρίων ... όπως δεν θα επισκεφτώ ποτέ το Άουσβιτς ή ένα Μουσείο βασανισμού...»

Στο τέλος της βραδιάς με πλησίασε, μου έπιασε τα χέρια... τα μάτια της έτρεχαν σαν δυο βρύσες στο βουνό την άνοιξη...
«ξέρεις είμαι Εβραία της Θεσσαλονίκης και η μόνη που επιβίωσε από την οικογένειά μου. Έχει φορές ακόμα και τώρα που μου έρχεται η μυρωδιά εκείνη λες και κόλλησε μες τα ρουθούνια μου...»


Αυτό που έχουμε μέσα μας δεν απαραίτητα ό,τι εμφανίζεται εξωτερικά ή αντιλαμβάνονται οι άλλοι...


Σήμα τρίτο
Το πείραμα σχεδόν τελείωσε... απόμεινε η παρουσίαση των αποτελεσμάτων στο Συνέδριο στην παρουσία των συμμετεχόντων στην εκτέλεση του πειράματος...
Αστροφυσικοί και επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων από όλα τα μέρη της γης συγκεντρώθηκαν στην μεγάλη αίθουσα... Στην γιγαντο-οθόνη μπροστά τους ανασυντίθεντο τα κομμάτια του παζλ: κάθε ομάδα εργασίας σε διαφορικό σημείο του πλανήτη είχε αναλάβει μέρος της χαρτογράφησης του σύμπαντος. Μια κουκκίδα αποτύπωνε κάθε γαλαξία... Η μεθοδολογία ενιαία, όπως και το σύστημα επεξεργασίας των εισερχόμενων δεδομένων, η κλίμακα κοινή, συνθέτουν την κοινή αναπαράσταση:
Κάθε ομάδα ανέλαβε ένα τμήμα του Ουρανού, οι εικόνες ρέουν στην οθόνη και βρίσκουν το μέρος τους, η μια δίπλα στην άλλη και τέλος προβάλλεται το αποτέλεσμα.

Την τελική εικόνα συνόδευσε ένα τεράστιο επιφώνημα!

«Κύριοι και Κυρίες έτσι μοιάζει το σύμπαν σήμερα....» [Δηλαδή με το σχήμα ενός/μιας ανθρώπου με κεφάλι, χέρια και πόδια σε διάσταση....]

Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, αιώνες πριν, χωρίς τηλεσκόπιο και υπολογιστή είχε πει:
Αν θέλεις να μελετήσεις τον Άνθρωπο, μελέτησε το σύμπαν...


Σήμα τέταρτο
Μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα περπατούσαμε μαζί στους δρόμους του Λονδίνου. Μουσική, κάλαντα, χρώματα, κορδέλες, λαμπιόνια, παιδιά, προσδοκίες, υπερβολή...

Ωστόσο η παρέα σου ήταν γιατρικό ζωής... Στα 65 τότε και τα ταξίδια σου στα μονοπάτια της ζωής μεγάλα και μαγικά...

Σταματήσαμε ταυτόχρονα μπροστά από το πολυκατάστημα με το τεράστιο (32 πόδια) χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κάτι μας πάγωσε και τις δυο για λίγο εκεί και το κοιτούσαμε μαγεμένες... αναγνωρίσαμε σχεδόν ταυτόχρονα τον παράξενο συμβολισμό.
Τα λαμπιόνια του σαν κρύσταλλοι πολύχρωμοι κρέμονταν από την μαυροπράσινη φυλλωσιά του. Δεν αναβόσβηναν απλώς ή ως συνήθως... Άλλα τρεμόσβηναν, άλλα γίνονταν σπίθες λαμπερές, άλλα γραμμές νέον ιριδίζουσες, άλλα έμεναν σταθερά και φωτεινά σαν αιώνια άστρα, άλλα εξέπεμπαν έναν εσωτερικό παλμό με το φως τους να δυναμώνει περιοδικά...

Πόσο φτωχή είναι η γλώσσα σαν πρέπει το φως να περιγράψει!

Γύρισες και μου είπες:

«Δεν είναι καταπληκτικό ότι ο άνθρωπος θα σκεφτεί τα πάντα για να μιμηθεί και αναπαραστήσει σύμπαν*» *[μια άλλη λέξη χρησιμοποίησες που δεν είναι ευρέως γνωστή (=Hostess)]


Σήμα πέμπτο
Υπάρχει φως και κρυμμένο φως...

Αν δεις μέσα στη νύχτα και συγκεντρωθείς μεταξύ των αστεριών, εκεί που πιστεύεις ότι επικρατεί σκοτάδι, αν προσέξεις λίγο καλύτερα πάντοτε ξεπετάγονται καινούρια άστρα...
Η Φυσική εξηγεί το φαινόμενο επαρκώς, το ίδιο ένας οφθαλμίατρος και η κοινή λογική (προσαρμογή του ματιού στο σκοτάδι).

Αυτό που δεν εξηγείται εδώ είναι ότι το σκοτάδι εμπεριέχει τον κωδικό του φωτός... Ως «κρυμμένο φως» ή ως μαύρο φως... και ο ανθρώπινος νους το συλλαμβάνει...διαφορετικά γιατί ψάχνει «κάτι άγνωστο» στο «πουθενά»*

*[καταπληκτική η αντίστοιχη περιγραφή του Κορνήλιου Καστοριάδη ή η περιγραφή της ευφυΐας ως “something out of nothing”]


Σήμα έκτο
(Περιγραφή χαρακτηριστικών της έννοιας που καλύπτει η φόρμα του σήματος)

Το μυαλό και η «οικολογία» του χτίζει γέφυρες απίστευτων αποστάσεων... Προσελκύει εικόνες και αναφορές που αν δεν αναγνώριζε δεν θα μπορούσε ποτέ να αναζητήσει αλλά αν τις είχε ήδη κατακτήσει συνειδητά δεν θα είχε την ανάγκη της αναζήτησης τους...

Η εξεύρεση απαντήσεων δημιουργεί μια σειρά φαντασιακών προβολών που συνοδεύονται από ένα φαινόμενο που πλησιέστερα περιγραφικά θα ονόμαζα «μέθη». (intoxication).

Η ένωση αυτή δεν αφορά αποκλειστικά ανθρώπους ωστόσο μεταξύ ατόμων βρίσκει μια έκφραση του αποκαλυπτικά «δραματική» (πολυεκφραστική) π.χ. Έχετε προσέξει το ζευγάρι του πανύψηλου άντρα και της μικροσκοπικής γυναίκας; Θα σας περιγράψουν ότι ο έρωτας τους ήταν «κεραυνοβόλος». Σαν την φωτιά... και ήξεραν από τα πρώτα λεπτά ότι είναι «φτιαγμένοι» ο ένας για την άλλη. (?) Συνήθως αυτοι οι έρωτες διαρκούν για πολύ καιρό γιατι ανατροφοδοτούνται φαντασιακά...


Σήμα έβδομο
Έχει όνομα και σχήμα:
«Η-φωτιά-που-δεν-καίει» ή «το μπλε τριαντάφυλλο της λήθης»



Τελευταίος σταθμός...
Κοιτώντας την φωτιά της οπαλίνας που αλλάζει χρώμα, σχήμα και μορφή -παγωμένη αλλά ταυτόχρονα θερμή, το μυαλό υφαίνει ακόμα ένα συσχετισμό...



Αν θα φαντασιωνόσασταν την όποια ανάγκη σας με το ίδιο πάθος όπως αυτός ο αντρας στο βίντεο που ακολουθεί, και η επιθυμία σας παρήγαγε τα ίδια επίπεδα «μέθης»
Ποιός/τί θα μπορούσε να σας αρνηθεί αυτή τη φωτιά;

(στο Yaba dee-da υπάρχει "οπαλίνα")



(small fortune ζήτησε εκείνος... εσείς?"


κλείνει ο κύκλος "της υποθερμίας της Ψυχής" που προέκυψε απο τον Ν. τον οποίο και ευχαριστώ