Ήταν ζεστή και φωτεινή η χειμωνιάτικη μέρα, κάπου στο μέσο της Ερμού, με τα δυο βιολιά, το σαξόφωνο, τον αυλό και τη βιόλα του μικτού συνόλου να ηχούν από μακριά και τον υπαίθριο πάγκο του βιβλιοπώλη να προσφέρει την τέλεια πρόφαση για μια παρατεταμένη στιγμή ακινησίας στο μέσο ενός χαμού.
Τα αυτιά αυτόνομα ρουφούσαν την τσιγγάνικη ουγγρική μελωδία και προετοίμαζαν τη εγκλωβισμένη στο άλλοθι της στιγμής ματιά να βρει κάτι που έψαχνα καιρό. Το πρώτο βιβλίο το κράτησα κτητικά κοντά στο στήθος μου με τα δυο χέρια ενώ τα αυτιά κατάφεραν να συνδυάσουν το νέο ερέθισμα με μια ελαφρότητα όπως εκείνης του επόμενου σκοπού. Οι ψυχικοί συνειρμοί πολυπλοκότεροι αυτών των νοητικών καθυστέρησαν την παραμονή μου όσο διαρκούσε το ελαφρό αναγνωρίσιμο κομμάτι με άσκοπες αναγνώσεις οπισθοφύλλων. Η παύση των μουσικών σταμάτησε τον εξωτερικό χρόνο, θυμήθηκα:
«Έχετε την Κομψότητα του Σκατζόχοιρου;»
Τα χέρια χάιδεψαν το εξώφυλλο ως ψυχομετρητές μάντεις του περιεχομένου. Εκ των υστέρων, τέσσερις μέρες μετά, στην τελευταία σελίδα του, κατάλαβα πόσο καλά είναι στο μέτρημα τα χέρια μου.
Ο θόρυβος διείσδυσε ξανά, βίαια σχεδόν σπρώχνοντάς με στην αντίθετη κατεύθυνση.
Οι ψυχικοί συνειρμοί με πήραν χρόνια πίσω στην κατάληψη ενός κτιρίου της Σχολής Καλών Τεχνών στην πάροδο απέναντι από το Πολυτεχνείο. Σε εκείνους τους τρεις μήνες, τις ζωγραφιές μας, τις κουβέντες μας, τους φίλους, το κομμένο ρεύμα και το φως των κεριών, τις βάρδιες στην είσοδο, τα υφάσματα και το στρώμα-καναπές στο πάτωμα.
«Κατάληψη Λυρικής Σκηνής» - μια ανακάλυψη απρόσμενη καθώς τα βήματα ακολουθούν χιλιοπατημένα μονοπάτια 16 χρόνια μετά.
Απρόσμενα ανακαλύπτω πως όλα είναι ακόμα ζωντανά, ίσως γιατί ποτέ πριν δεν τα ακολούθησα τόσο διψασμένα. Ήθελα να περάσω από παντού να αναδιπλώσω θεματικά χιλιόμετρα που ξεκλείδωναν με μια εικόνα, ένα άκουσμα, ένα σύνθημα στον τοίχο και παραδομένη ακολουθούσα χωρίς να κρίνω.
Ο δρόμος του Αλέξη λίγα μέτρα από Το Μικράκι, λίγα μέτρα από το Διπλό Καφέ, πάγωσε η μέρα και ο χρόνος ξανά. Στη γραμμή των βημάτων, της ανάγνωσης, των ακουσμάτων, της νύχτας, της μέρας, παρεμβαλλόταν μονάχα η εσωτερική διεργασία που δεν έχει όνομα ...ακόμα.
Λίγο πριν τα προτελευταία κεφάλαια του βιβλίου, αλλάζω την ταχύτητα ανάγνωσης. Θέλω να αργήσει το τέλος, θέλω να βάλω φρένο στην οικειότητα που άρχισα να νιώθω με τη Μιριέλ Μπαρμπερί και κάπου εκεί στην Πλατεία παρεμβάλλεται μια νέα αφορμή.
«Δεν ξέρω αν τα έχουμε ξαναπεί αλλά είμαι συγγραφέας και πουλάω μόνος μου τις ιστορίες από τα ταξίδια μου»
«Το θέλω, πόσο κάνει;»
Διασκέδασα με τη ανάμνηση της διαφήμισης της αεροπορικής εταιρείας χρόνια πριν “Cut the middle man”. Τι σου είναι αυτοί οι διαφημιστές, ακόμα και από την προβοκάτσια βγάζουν λεφτά αλλά εσύ απομόνωσες το σύνθημα για χρόνια... Τώρα σου απευθύνεται προστακτικά.
Απομόνωσε την εικόνα, την αίσθηση, τη σκέψη, την ομορφιά...
Απο-μόνωσέ τα, να κυλήσουν τα ιόντα εντός προς τα εκεί που θέλουν να τρέξουν.
Απομονωσε τα εκτός, να δεις, να ακούσεις, να νιωσεις, να γευτείς
Και καθώς χαιρετώ το φωτεινό πρόσωπο σου, πίνω μια γουλιά καφέ στην υγειά σου Άσσιμε – κι ας μην είναι τσιπουράκι.
17 σχόλια:
τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!!
με αφορμή φυσικά ένα άλλο θέμα αναπόλησα και γω τα φοιτητικά τα χρόνια στην Θεσσαλονικάρα τα πιο υπέροχα χρόνια της ζωής!!!!!!!!!!
γειά σου ρόουζ!
"Αγαπάω κι αδιαφορώ" δε λέει ο Άσιμος;
Καλώς ήρθες, Ρόουζ...
(σε διάβασα στο απανέμι)
Γεια σου και σένα Οσρ ... που πλανάται το πνευμα σου απόψε??
Έτσι Λεμέσια μου, έτσι λεει!
Καλως σας βρηκα
κατι τετοιες μερες θα ηθελα να έμενα Αθήνα... ξεπετάχτηκαν πυρήνες δράσεων θαυμαστοί και αξιοζηλευτοι
Βρε καλώς την που χάθηκες καλέ?
Γιουνανιστάν Κώστα μου
αν ειναι να με πεθυμάτε να φευγω πιο συχνα :-ρ
Καλωσόρισες και επίσημα Ρόουζ :)
Τι σου είναι οι παράλληλοι βίοι - αυτό ακριβώς ζω. Απομονώνονται σαν αυτόματοι μηχανισμοί όλες οι εικόνες, αισθήσεις και σκέψεις, όλα τα όμορφα και τρέχουν τα ιόντα να γεμίσουν τις ερημωμένες γωνιές... καλύτερα δεν μπορούσες να το εκφράσεις, για μένα.
Πόση κρυμμένη ενέργεια έχει αυτή η πόλη λοιπόν. Τονωτικές ενέσεις αδρεναλίνης για πιό κάτω...
Καλή συνέχεια σε όλα, με τα δραστηριοποιημένα ιόντα να σου ανοίγουν τους δρόμους.
Ποιητικότατη και κάπως αινιγματική όπως πάντοτε! Γιατί όμως εμένα τα ευθυγραμμιζόμενα άτακτα ιόντα μου θυμίζουν Μαγνητικό Τομογράφο;
Ruth
οντως παράλληλοι βιοι :-)
Το παράξενο είναι ότι όλα αυτα τα χρόνια μακρια η Αθηνα δεν ηταν τόσο παραξενα γοητευτικη.
Ανακαλυψα πως η καθημερινοτητα μου στην Κύπρο τα προηγουμενα χρόνια σε ενα βαθμό με έκανε να υποτιμησω ή προσπεράσω την ομορφια της σε καποια σημεία, τα οποία παραδόξως ήταν ιδιαιτερα καθοριστικα για τη ζωή μου υποσυνειδητα.
ειχα ξεχασει οτι "θυμομουν"
Incus μου πράγματι ...
στο μυαλό μου ειχα το ηλεκτρικό πηνίο το οποίο όταν τυλιχτει γύρω απο ενα μεταλλο το μετατρεπει σε μαγνητη :-)
ετσι δεν ειμαστε κι οι ανθρωποι;
μια ιδεα, μια εντυπωση, ενα τραγουδι ενα ερεθισμα και "ευθυγραμμιζονται" τα ιοντα μας...
το φαινόμενο συνεχίζεται γιατι με την ευθυγραμμιση δημιουργειται μαγνητισμος, [ενα πεδιο μαγνητικο γυρω-γυρω] ...[που προσελκύει ομοια πραγματα]
:-))
Incus
με εμπλεξες υπέροχα - εψαχνα ολη μερα για την αρχη που διεπει τους μαγνητικους τομογραφους :-)
ξερεις μικρές εικονες ψυχο-μαγνητικης τομογραφίας ειναι και τα γραψιματα...
μ αρεσε ο συνειρμος
αν ημασταν κοντα και ηξερες θα προτιμουσα να μου το εξηγησεις εσυ
τωρα ψαχνω στα ιντερνετ :-))
άλλωστε αναρωτιεμαι και εγω όπως διαβασα αναρωτιεται και η 12χρονη Παλόμα στο βιβλιο Η Κομψοτητα του Σκαντζόχοιρου :
"Τι μπορώ να κάνω απεναντι στο αιώνιο πέρα απο το να ψαχουλευω καποιες κρυμμένες σημειώσεις;"
Ετσι ειμαστε οι ανθρωποι...ενα σύνολο εντυπώσεων...καλων, κακων ...
φιλια
ΦΑραονα μου σε χαιρετω
εσυ τις εντυπωσεις σου τις κανεις τεχνη - υπεροχα κομψοτεχνηματα
σπουδαια η τεχνη για τον ανθρωπο
Ρόουζ μου όντως. Έτσι ήμαστε και οι άνθρωποι. Μια ιδέα, ένα τραγούδι, μια εντύπωση ένα ερέθισμα και σε τελική ανάλυση ένας μαγνητισμός χρειάζεται για να ευθυγραμμίσει τα ιόντα μας. Απλά, ο μαγνητισμός δημιουργεί την ευθυγράμμιση των από την φύση τους άτακτων μορίων υδρογόνου μας παρά το αντίστροφο (εξού και η αρχή που διέπει τον μαγνητικό τομογράφο)
Και καμιά φορά δεν μαγνητιζόμαστε μόνο από τον καημό μας να βρούμε την Ιθάκη αλλά και από τα μάγια της Κίρκης και τις χαρές της Ναυσικάς!
Στο 'L’ élégance du hérisson' αναφέρεται σε ευθυγραμμιζόμενα άτακτα ιόντα η Μιριέλ Μπαρπερί. Δεν το έχω διαβάσει αλλά μάλλον θα είναι το επόμενό μου ανάγνωσμα, εφόσον φαίνεται να το εγκρίνεις και συ;-)
Δεν αναφερεται απευθείας σε αυτο αλλα αυτο γίνεται - "ευθυγραμμίζει" τις ζωές 3 κυρίως ατόμων [και φυσικα πολλών άλλων σε λιγότερο βαθμο που βρεθηκαν στη δεδομενη χρονικη στιγμη στον ίδιο μερος] σε ενα καταπληκτικο κρεσεντο προς το τελος.
δημιουργεί ενα μαγνητικο πεδίο, που αλλάζει τις ζωες μερικων και αποκαλύπτει τις ζωές άλλων.
θα σου ομολογήσω οτι στα πρώτα δυο κεφάλαια ενιωθα οτι πρεπει να κάνω υπομονη γιατι μου έδινε την εντυπωση του προβλέψιμου.
αργότερα σε παρασύρει σε ενα γλυκο ταξιδάκι χωρίς φιοριτούρες και γιρλάντες...
οι αναφορές στη παγκοσμια λογοτεχνια και ποιηση ειναι εξίσου προσβασιμες ή πολύ γνωστές. Αλλά μας φρεσκαρει ευχαριστα τη μνημη με βιβλία ή ταινιες που όλοι πιασαμε μια φορά στα χέρια μας ή ειδαμε.
Νομίζω ότι επαιξε ρόλο οτι το διαβασα σε ενα ολογοήμερο ταξίδι πίσω στα παλια λιμερια μου και επίσης οτι η 12χρονη του βιβλίου μου θυμισε λίγο την εαυτή μου οταν ημουν 12 και την κόρη τώρα που ειναι 11.
καλό ειναι
εχει αρκετα μυθιστορηματα Γαλλων που τα βρισκω πολύ κοντα στο ψυχισμο και ιδιοσυστασια των καλαμαραδων [παραξενο το ιδιο νιωθουν οι Γαλλοι με τους Ρωσους διανοουμενους αλλων εποχων] αμ και η μεταφραση δεν ειναι απο τις καλυτερες ίσως στο πρωτοτυπο - αν ξεερις γαλλικα θα ειναι καλυτερο.
σε χαιρετω...
ΥΣ το αντιστροφο συναντάται παντου, στενα συνδεδεμενο με την ιδια την αντιληψη της πραγματικοτητας.
Γράψε κάτι για τον αρχιεπίσκοπο.. ;)
Α! πονηρούλη θέλεις να γελάσουμε πάλι!!!!
Δημοσίευση σχολίου