Κυριακή 16 Μαΐου 2010

αντίστροφη μεταφυσική



.



δεν μένουν αχνάρια στη θάλασσα καλή μου,
εφτά γενιές ανθρωπότητας και ακόμα χωράει κι άλλες.

μόνο τη μνήμη τ'αλάτι συγκρατεί,
σε κρύσταλλους δυσανάγνωστους που μας μπερδεύουν.

τ’ αλφαβητάρι δεν τελειώσαμε ποτέ.
στο κάπα σταματήσαμε μ' ένα βαρυφορτωμένο καράβι
κι ένα κιάλι που ήτανε θολό.

κι ήρθε το Τ να ανακόψει τα Ρ τα ορμητικά
εκείνα που σάρωσαν τις προκυμαίες,
τις γέφυρες και τα καράβια της επιστροφής.

μια αντίστροφη μεταφυσική δηλώνει το αυτονόητο -
κάποιοι την ονόμασαν ελευθερία

αυτή η φωτιά, ούτε φρένο ούτε γκάζι βάζει στη ζωή
απλά επαναπροσδιορίζει τη γαλήνη

γι’ αυτό κλείσε τα μάτια, κι ανάμεσα στο κύμα,
άκουσέ με
κι ύστερα, άφησέ με να χαθώ.

αν θες συλλογίσου με ξανά
αλλά άφησέ με και πάλι να χαθώ.

μόνο τα ιόντα υφαίνονται μαζί
μέχρι την τελική κρυστάλλωση ή ακύρωση

2 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Η ανεξίτηλη αλμύρα στο Κύ-Ττα-Ρο...

Όμορφες σκέψεις, Ρόουζ μου...

rose είπε...

Λεμέσια
Κυ-Ττα-Ρο!

ναι!!!!

κοί(τα) τα Ρώ!

:-)