Ελληνοτουρκικα, ενός καφέ κουβέντα

Παραγγείλαμε τους καφέδες μας άναψα τα τσιγάρα μου και στρώσαμε τις κουβέντες μας. Εγώ και ένας φίλος. Ξέρεις όπως αυτές που δε ξέρεις που θα βγούν. Ξεκινούν σα τη μπίλια του γκρουπιέρη στη ρουλέτα, και κάπου κάθονται. Ε, εκείνη κάθισε στη Τουρκία και το έθνος των Ελλήνων.
Από να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Οι Τούρκοι λέει έχουν παγκόσμιες συμμαχίες και τις χρησιμοποιούν προς όφελος τους. Να, δες την Κύπρο. Μπήκαν λέει, κατακτητές. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σώθηκαν από τον γερμανό κατακτητή κάνοντας ελιγμούς με τον Χίτλερ. Και στον 1ο παγκόσμιο πάλι κερδισμένοι ήταν, κέρδισαν τα παράλια, την Κωνσταντινούπολη, και κάναν και τους δύσκολους με τους Ευρωπαίους συμμάχους. Βάλαν χέρι στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου εγείροντας διεκδικήσεις. Αλλά δες την και στα σύγχρονα διεθνή θέματα. Στείλαν ανθρωπιστική βοήθεια στη Λιβύη καράβια, για να μεταφέρουν τους εγκλωβισμένους, τα αδέλφια τους μουσουλμάνους. Και αυτές τις αβαρίες τις εξαργυρώνει.
Αυτή η αλήθεια του αυτονόητου της απειλής ενός ισχυρού κράτους είναι το άλλοθι ενός εθνολάγνου ενιαίου αμυντικού δόγματος των Ελλήνων. Ότι δηλαδή πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί το χρέος του εμπρός στον επαπειλούμενο Τουρκικό επεκτατισμό. Μα ποιοι είναι αυτοί οι Τούρκοι τέλος πάντων; Εγώ θα στο πω κι ότι θέλεις κάνε.
Μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο δεν υπήρχε καν Τουρκικό έθνος. Ήταν ένα συνονθύλευμα φυλών μουσουλμανικής καταγωγής, κατά πλειοψηφία, που έμοιαζε με τους Πέρσες του Ξέρξη, εν πολλοίς. Μια πανσπερμία ετερόκλητων θρησκευτικών και πολιτισμικών εθνοτήτων. Ένα μπάχαλο ήταν. Απομεινάρι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ούτε τις επαρχιές του δεν είχε χαρτογραφίσει. Και ενώ εμείς οι Έλληνες μαλακιζόμασταν, με έναν φρέσκο εθνικό διχασμό, ο Κεμάλ Ατατούρκ οργάνωνε το σύγχρονο κράτος της Τουρκίας. Ήταν ένας σπουδαίος ηγέτης. Που έδωσε στο τουρκικό έθνος εθνική ταυτότητα, για πρώτη φορά στην Ιστορία του. Και βεβαίως πήρε στο πέρασμά του ό,τι μπορούσε προς όφελος του Λαού του. Αλλά μη ξεχνάς ότι δεν είχε εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Οι δυνάμεις που αναπτύσσονταν στο εσωτερικό του έθνους του ήταν φυγόκεντρες και ανεξέλεγχτες. Έτσι έδωσε αυξημένες εξουσίες στον στρατό της Τουρκίας για να τις καθυποτάξει. Αυτό είναι το βαθύ της κράτος. Αυτό ορίζει την εσωτερική ισορροπία δυνάμεων και την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Και αποστρέφεται μέχρι και το πιο ανώδυνο σύμβολο των μουσουλμάνων, την μαντήλα. Αυτό με τον Χίτλερ είναι μια μπαρούφα ιστορική. Εάν ο Χίτλερ έβαζε στο χέρι το πετρέλαιο του Ιράκ θα είχε αλλάξει η έκβαση του 2ου παγκοσμίου. Με τη Κύπρο, τί συνέβη; Οι τουρκοκύπριοι στο Βόρειο τμήμα του Νησιού ζήσαν την εγκατάληψη, τον κατατρεγμό, την οικονομική και πολιτική τους εξαθλίωση. Τί κατέκτησε άραγε η Τουρκία; Η μικρή Ελβετία του Νότου, το Νότιο ελεύθερο Κυπριακό κράτος, απολαμβάνει την ευωχία του σύγχρονου κόσμου με απόλυτη ασυλία, και οι τουκοκύπριοι τραβάνε τα μαλλιά τους. Εξυπηρέτησαν στην ουσία την στρατικοποίηση των Νησιού από της εγγυήτριες δυνάμεις, οι Έλληνες πήραν το ‘χρυσάφι’, και οι Τούρκοι να μη σου πω τί πήραν. Όσο για τα πετρέλαια του Αιγαίου είναι βλακεία με πατέντα. Το υπέδαφος της Τουρκίας είναι πετρέλαιο. Τ’ ακούς; Πετρέλαιο. Το έχεις δει ποτέ να πωλείται. Όχι. Ε, φτάνει.
Τώρα για την ανθρωπιστική βοήθεια, πως να την εξαργυρώσει; Τι είναι το εθνικό συμφέρον, δημόσιες σχέσεις είναι; Εάν δεν φύγουν τα Τουρκικά αεροπλάνα να βομβαρδίσουν, τί να ανταλλάξουν; Ακόμα και οι Γάλλοι που ένα μερίδιο ελάχιστο θα αποκομίσουν, και όλη η αεροπορία τους είναι στον αέρα, έχουν τους Τούρκους στη μούγκα, και με συζητήσιμη των διαφορά της δυνάμεως πυρός τους.
Εγώ προτείνω να μιλάμε την αλήθεια. Γιατί αλλιώς ούτε Ίστορία καταλαβαίνουμε, ούτε την εθνική μας κυριαρχία σεβόμαστε, ούτε φρόνημα βιωμένο αντιλαμβανόμαστε. Να μιλάμε στα ίσα, σαν αντράκια. Κομμένες οι μαλακίες! Και οι μαλάκες επίσης!

του Χρηστου Φιλιππου blogmag

Μαύρο στο μαύρο σας

Αργά και σταδιακά, σαν την υγρασία και μούχλα στον υπόγειο τοίχο, μπαίνουν οι μαύροι άνθρωποι στην Φανερωμένη.

Πίσω τους ένα ολόκληρο συμπλεγμα διαφορετικών συμφερόντων, ευθυγραμμίζει ομάδες, ατομα και αντιλήψεις για να μπορεί εύκολα να τις κατευθύνει ανάλογα την περιπτωση.

Φανερωμένη, Μακαρίου, Λάρνακα, Μαχαιράς, Λήδρας κ.ο.κ

Μια μηχανή-πασπαρτου, σπέρνει την ανασφάλεια και τον φόβο, σε περιοχές "υπο αναπτυξη" που βαπτίζονται "υποβαθμισμένες"!

Δεν ξερω για σας, αλλά για μένα η μόνη κινηση που έχει νόημα αυτή η στιγμή, είναι να αδειάσει η παλιά πόλη, να κλείσουν τα μαγαζιά, να φυγουν οι θαμώνες των καφέ γύρω απο τη Φανερωμένη και να τους αφήσουμε μονους τους με 3 καμερες να παρελάσουν...

3 κάμερες, όσα και τα καναλια που τους προβάλλουν, και μια ομάδα αστυνομικών να περιφρουρεί τον παράλογο βηματισμό τους...

φανταστείτε την εικόνα

Αυτοι και οι αστυνομικοί μόνο

σε μια πολη άδεια με αφίσες όπως τις περιπτώσεις πενθους που να τους διαμηνύουν ότι βυθιζουν την πόλη στο σκοταδι.

μια πόλη κλειστή, συμβολικά, γιατι δεν τους θέλει!

μια μαυρη κορδέλα σε καθε πόρτα - μια μαυρη σημαία για καθε μπαλκόνι,
ως αντικατοπτρισμος τους φρικτού εαυτου τους

μια πλάτη γυρισμένη στο φρικτό προσωπό τους

Μαύρο στο μαυρο τους...

Τάσος Λειβαδίτης και Παμπλο Νερούντα

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

Ο άνεμος είναι άλογο
άκου το πώς τρέχει
στη θάλασσα, στον ουρανό.
-----
Θέλει να με πάρει, άκου
πώς περιτρέχει όλη τη γη
για να με πάρει μακριά.
-----
Κρύψε με στην αγκαλιά σου
γι' αυτή τη νύχτα μόνο,
που η βροχή θρυμματίζει
πάνω στη θάλασσα και στη στεριά
τα αμέτρητα στόματά της.
-----
Άκου πώς ο άνεμος
με καλεί καλπάζοντας
για να με πάρει μακριά.
-----
Με το μέτωπό σου στο μέτωπό μου,
με τα χείλη σου στα χείλη μου,
δεμένα τα κορμιά μας
στον έρωτα που μας καίει,
άσε τον άνεμο να φύγει
χωρίς να με πάρει μαζί του.
-----
Άσε τον άνεμο να φύγει
αφροστεφανωμένος,
να με καλεί και να με ψάχνει
καλπάζοντας μες στο σκοτάδι,
κι εγώ, βυθισμένος
στα μεγάλα σου μάτια,
γι' αυτή τη νύχτα μόνο
να ξαποσταίνω αγάπη μου.
----------

Πάμπλο Νερούντα

το τόξο στο φτερο του καρχαρία

πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα
το τόξο μιας άνοιξης
που θέλει να ωριμάσει
αφήνοντας τον Λίβα να χαϊδέψει το κορμί της
και μέσα στις θημωνιές τ’ Αυγούστου
να μεστώσει, προμήνυμα
ενός θανάτου φθινοπωρινού
- τη σέρνει, υγρή, σε μια κρύπτη το χειμώνα.

ενιαία χαράζεται ο χρόνος
κι οι εποχές μια σιγουριά δίνουν στη ψυχή.
τώρα που η υπερβολή ρίζωσε στις καρδιές μας
το τόξο απλώνεται στο χτες, το αυριο, το τώρα.
Το έζησες το καλοκαίρι του 89
και κάποιο άλλο καλοκαίρι
τεμνομένη έσχισες το τόξο της Αγάπης
με χαρακτηριστικά θνητά και αιώνια
και συ «Μονο η αγαπη αλλάζει τον κόσμο» λες
«κι ολα τα άλλα μια ντόπα είναι»

Έτσι καθ υπερβολήν και καθ υπέρβαση το ζω
Όπως μονάχα γνωρίζει το κορμι
Που αντάρτης γινεται
Όχημα θνητό να ονειρευεται την θεικη καταγωγή του





Χίλιες φορες εκει,
που η υπερβολή γειώνει την αγάπη...

Εδω Λιλιπούπολη - Ρόζα Ροζαλία (Λένα Πλάτωνος)

Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκησε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι. Η εκπομπή θεωρείται στις μέρες μας «θρυλική», τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την επίδραση της στη γενικότερη περίοδο.

Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, την δημιουργία της οποίας ανέθεσε στη προσωπική του φίλη Ρεγγίνα Καπετανάκη. Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, κατασκεύασαν ένα αρχικό πλάνο του κόσμου της «Λιλιπούπολης», τον οποίο οργάνωσαν και παρουσίασαν στον Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα και έδωσε την άδεια και την προστασία του στη νέα σειρά, που ξεκίνησε να εκπέμπει το 1976. Η εκπομπή, η οποία ήταν καθημερινή, ήταν μουσικά επενδυμένη με τραγούδια ευρηματικότατων στίχων. Η Μαριανίνα Κριεζή ήταν η στιχουργός των τραγουδιών και μια σειρά νέων καλλιτεχνών Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου συνέθεταν τις μουσικές, τα οποία τραγουδούσαν οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου και Νένα Βενετσάνου.