...

Ανάμεσα στις ελιές του πάρκου
βλάστησαν τα σπέρματά σου

Χρόνο που πήρε ετούτη η σπορά !

Περπατήσαμε μαζί στη σιωπή,
με μικρούς περισπασμούς καθημερινότητας
για να σηκώσουμε το εύρος του ορίζοντα

Κανείς δεν τόλμησε να μολογήσει
ο,τι στον κόρφο μας στριμώξαμε.

Και μέσα στη γη εμπιστευτήκαμε
μια άνοιξη που θα ‘ρθει

υγρά ταξίδια θα κάνουμε πολλά

μα γω θα επιστρέφω,
έστω σαν σκέψη,
εκεί που φύτεψες και μένα
σαν πείραμα,
να δούμε αν θ' ανθίσει...


μέσα μας αγαπάμε...