Στα ανοιχτά

Ο πόνος του αποχωρισμού
καλύφθηκε με μια βαριά σκόνη αιώνων
απ’ την τριβή των δυο τιτάνων συνδρομάδων
στα σύνορα της μνήμης.

Ξεχάσαμε,
παλεύουμε σαν να ‘μαστε εχθροί
Σκοτάδι καλύπτει ποιος είναι ο άλλος

Μα, η αίσθηση της οικειότητας,
το βάθος της ανάγκης,
κι η μέθη... αυτή η μέθη,
γενετήσια εντολή, ίδια για όλους.

Όσοι για υπερπόντια ταξίδια έφυγαν
την Αρκαδία αναζητώντας,
πίσω δεν ήρθαν να μας πουν

μόνοι ξεκίνησαν, με αγωνία και ένα αδέξιο σκαρί.
τυφλοί, κάποιοι κρατούσαν τα λόγια του ποιητή για αστρολάβο

Στο μεταξύ, γεμίσαμε με τσαρλατάνους γυρολόγους,
που ούτε την άκρη της λεκάνης αυτού του κόσμου δεν άγγιξαν,
τα πέρατά του με μύθους πονηρούς τώρα σου ξεπουλούν
και την επιθυμία σου με άκυρη πυξίδα σημαδεύουν

Όσοι για υπερπόντια ταξίδια έφυγαν
την Αρκαδία αναζητώντας,
λόγο δεν είχαν πίσω να στραφούν

στ’ απομεινάρια τους αναζητάς φανούς θυέλλης

ελπίζεις πως ο νόστος τους άντεξε το ταξίδι

ελπίζεις πως τώρα ζουν στη χώρα της απόκρυφης τέχνης και των Εραστών,

ελπίζεις πως άντεξαν το σκοτάδι
το έρεβος της μοναξιάς
το ρίσκο της ανάγκης

ελπίζεις πως θα τους συναντήσεις