αρχή με μια ..λέξη

Είναι στιγμές που από μόνη της μια λέξη σχηματίζει ένα παλλόμενο νοητικό ολόγραμμα ικανό να ξετυλίξει ένα πλέγμα συνθέσεων πέρα από τις κοινές ή προσωπικές αναφορές. Ξεκινά με το φορτίο ενός αδιόρατου συναισθήματος μη-εκπεφρασμένου, ικανού όμως να πυροδοτήσει μια αναζήτηση. Με όχημα τη νόηση και διερμηνέα τον ψυχισμό η λέξη απλώνει γέφυρες στον κόσμο των εννοιών και κατά κάποιο τρόπο γίνεται σχεδόν απτή.

Σαν διαδικασία αποστασιοποιείται από την προσωπική ανάγκη, τις γνώμες άλλων ή των νεκρών φιλοσόφων. Αναπόφευκτα αξιοποιεί αναφορές αλλά τις συνθέτει εκ νέου και έτσι φρέσκια αποκαλύπτεται ξανά, ως ένα πείραμα του νου.

Καθώς αποκαλύπτεται δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όμοια με το όνομά της. Χωρίς ενσυναίσθηση δεν θα μπορούσε να αναγνωσθεί ξανά από την προσωπική μας συλλογικότητα. Εκείνη τη συλλογικότητα που απλώνει ο ψυχισμός στο πάνσοφο κορμί μας ως την αρένα δοκιμής της γνώσης για να αποκτήσει σωματικότητα και μαρτυρία .

Είναι πράγματι ένα ταξίδι απρόβλεπτο και κάθε φορά μαγευτικό.

Όσο κι αν ενθουσιάζεται το μυαλό με όλα τα παρελκόμενα του ταξιδιού (επαλήθευση, έκφραση, αμοιβαιότητα , νέα γνώση κ.ά.)με αφορμή μια λέξη - κι αλλοτε με ένα τραγούδι, ενα ηλιοβασίλεμα, μια εικόνα κυρίως είναι η ελευθερία που γεννιέται όταν το κορμί μας βαδίζει χέρι-χέρι με τον ψυχισμό και για λίγο συντονίζονται

Αν η στιγμή είναι ικανή και ευλογημένη το ταξίδι απλώνεται ξανά παρέα με κάποιον άλλον...