II

Να που καταλήξαμε και πάλι στην ανάγκη...
Μήτρα της αλλαγή, εξαρχής ζευγάρωσε τον πόνο
κορμί θνητό, μη χάσει τον ειρμό της

Μια ατέλειωτη γραμμή νεκρών
το εξελικτικό τερτίπι αφηγείται
με όρους αμιγώς δαρβινικούς
κι αναφέρει ευπειθώς
πως διόλου προσωπικό είναι.

Μα έλα που, με διάθεση χιουμοριστική,
συνείδηση φωτίζει αυτόν τον κρίκο.
Σαν τυχοδιώκτης πόνταρε στη ψυχαναλυτική
σύμφυτη με τη ζωή μια δεινή,
διπλή έλικα γονιδιακή

Να μαρτυρείς, να σκέφτεσαι,
να νιώθεις, να δημιουργείς
να κάνεις τον πόνο ομορφιά
- μια χαρακιά στον χρόνο

Μόνο που να, πως να στο πω; διστάζω...
Μόνο προσωπικό δεν είναι