αυτη τη σιωπή ποιος θα τη σηκώσει;

Κάποτε μες στον κουρνιαχτό
έμεναν ακίνητοι μα ενεργοί
ανθρωποι-φυλακες της αξιοπρεπειας μας
κι όσοι μιλούσαν
απλωναν μια δεσμη φωτός
στο διηνεκες του χρόνου

Κάποτε 10 λεπτά ήταν αρκετά
να εξηγήσεις την νεοτερη ιστορια του τόπου σου
ζώντας μέσα σε αυτή,
ακριβώς εκει, στην κόψη του φτερού του καρχαρία,
με κοστος την ίδια σου τη ζωή και με μια ικανότητα που θα ζήλευαν προφήτες.
Δεν ήταν κάτι μεταφυσικό,
το ονόμαζαν αληθεια και δίκαιο
και γίνονταν αυτόματα προφητικοί όσο και επίκαιροι.



Γεννημα εκείνης της εποχής, διαρκώς εκτρεπόμενοι, γίνατε σήμερα οι συλλέκτες φωτογραφιών του Μουσολίνι, ρητορες του κώλου και φωτογράφοι γυμνών σαλιγκαριών, δημοσιογράφοι νεοφώτιστων Ποντικιών με γνώμη, κοπτοραπτες του ορθολογισμου και της κοινής ακόμα λογικής, δορυφόροι σχηματων και κομμάτων - ξανα ανεμοδείκτες της συγκυρίας...

Μέρα με τη μερα μοιαζετε με όσα κάποτε μισούσατε
ή μήπως απλά λέγατε ότι μισούσατε;


Εσείς, με τα συμβολά που στροβιλίζονται εναντιοστροφα
με μια ταχύτητα που σε ζαλίζει ως μια νέα σβαστιγκα έτοιμη να καρφωθεί στο κρανίο μας

Εσείς που ριμάζετε την αισθητική μας - τώρα, μια και έξω...




μας ριμάζετε και σήμερα τσιμεντώνετε τον τάφο της καταγωγής ...

Δεν περιμένω πια να γράψετε για την παγκόσμια κρίση
είστε απασχολημενοι με μίζες και οικόπεδα

Δεν περιμένω να γράψετε για την ταξική πάλη
είστε απασχολημένοι να δημιουργείτε ταξικούς εχθρούς

Δεν περιμένω να φωτίσετε ιδέες,
είστε απασχολήμενοι να λατρεύετε Πατερούληδες και να προσωποποιείτε "εχθρούς"

Δεν περιμενω να υπερασπιστείτε τους αδικημενους
ειστε απασχολημενοι να δημιουργείτε περισσότερους φτωχους, ανεργους, απελπισμενους

Δεν περιμένω να γραφτούν ποιήματα ...
Δεν ονειρευεστε - δεν μπορείτε...

"Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών" (Τασος Λειβαδίτης)

το κοκκινο γεράνι δε θα φυτρώσει στις αυλές σας ...

κοπηλάτειτε σε θολά υγρά οικοπεδα

"Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος" (Τασος Λειβαδίτης)

μαζί και εσεις που δεν τολμήσατε να κάνετε κουπί αντίστροφα


η αποχρωματωση σάς στερεί κόκκινο από τα μάαγουλα


που είναι κείνο "το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό";




κάποτε θα ρθουν να σου πουν, "εσυ που ήσουν τότε;"

μα εσυ - που μεχρι χτες έπαιζες τον μάγκα
κάνοντας πολιτικό καμάκι στα κοριτσόπουλα
και στους συντρόφους τραγουδοποιούς των φεστιβαλ
δεν έχεις τη μαγκιά του Σιδηρόπουλου, και της Λεονάρδου...

μα κυρίως, δεν καταλαβαίνεις τη μαγκια του οικοδόμου γειτονα σου
που δουλέυει μισές μερες του μήνα ισα-ισα να ταίσει τη φαμίλια του,
ούτε της άνεργης μάνας που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της

"δεν θα μ αναγνωρίζατε, γιατι ΛΕΙΠΕΤΕ καιρο"



κλείνω την πορτα μου σε σας


μηπως σωθεί κατι απο το ποδοβολητό και τη σκόνη που σηκώνει

τη θολούρα που δημιουργεί

τη μιζερια που σκορπίζει

τη συνειδητή στρεβλωση που επιδιωκει


βαζω στη πόρτα το κλειδι


να μη διαβαζω την ασχημια

τον παραλογισμο

τα ιδεολογήματα του κώλου


Μας πουλήσατε


με μια διαστροφική εφαρμογή μαζικής πολιτικής ψυχιατρικής