Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

άτιτλα

Καθάρισα το σπίτι γρήγορα
Μαγείρεψα μια νέα συνταγή
Έστρωσα τα σεντόνια επιμελώς
Αναποδογύρισα το χαλάκι του μπάνιου
Άλλαξα τις πετσέτες
Όλα στη θέση τους, καθαρά και τακτοποιημένα
Σαν να περιμένω επισκέπτη
Παράξενη πάστρα, βουβάθηκε και θάμπωσε το σπίτι
αναζητώ τα ψίχουλα καπνού στο πάτωμα
τα άδεια χαρτάκια του στριφτού στο τραπέζι
Το σακβουαγιάζ να χάσκει στο σαλόνι
τις βιαστικά πεταμένες κάλτσες στο πάτωμα.





Έτσι απλά
ένας άλλος πλάγιασε μαζί μου
με άρωμα όμοιο των “ημερών του έρωτα” μας.

Χωρίς προειδοποίηση
τα άλλοτε ερωτευμένα μας κορμιά
με αλκαλικοτητα κοινή ‘γίναν ομοούσια

Είχε βαθύνει η ώρα,
χωρέσαμε κι οι δυο
κι αυτοστιγμεί γνώριζε το κορμί

Έτσι απλά, σε υποδέχτηκα
Είχες πατήσει ένα σύνορο αμετάκλητα και σιωπηλά
κι έφερες πνοές σε κοινό κορμί , σε χρόνο απέραντο

Βαθαίνει το αχνάρι
κι η γη ένα σεντόνι για τη σκιά που έχει φως ολόγυρά της
χρειάστηκαν εφτά εκατομμύρια χρόνια
κι απ’ όλους τους χιλιάδες, ήσουν εσύ...

4 σχόλια:

Χρήστος είπε...

Εγώ διαλέγω το πρώτο!...

Ανώνυμος είπε...

"Παράξενη πάστρα, βουβάθηκε και θάμπωσε το σπίτι"!! αρεσεν μου :-)

Νάσια είπε...

"Χρειάστηκαν εφτά εκατομμύρια χρόνια..." Χαλάλι, αν είναι να άξιζε!

Καλό βράδυ, rose.

rose είπε...

Χρηστος
εσύ είσαι παλιοπαιδο!...

patinios
εμένα να δεις, να καθαριζω σπιτι και μετα η απουσια να το θαμπώνει :-)


Νασια
Ενω ειμαστε εντελώς, μα εντελώς ασημαντοι στη γραμμη της εξελιξης, κατι μας θελει ή να βλεπουμε και να κατανοουμε την ομορφια ή να τη ζούμε... και να υποφέρουμε την απουσία της επίσης ... Κοιτα παραξενιές η Δημιουργία! :-)