Μακραίνει ο χειμώνας στα νωπά χώματα
σαρωτής έγινε το κορμί
μιας άνοιξης φευγάτης
δεν κράτησε πολύ
ο κύκλος, μοιραία, πίσω σε πηγαίνει
καθώς βαθαίνουν τα μάγουλα
γραμμή διακεκομμένη
«δεν άλλαξες» μού είχες πει
ο αέρας χτυπούσε τα παράθυρα με δύναμη
κι ακόμα σε θυμόμουν