Τρεις μάνες έχω…

Ευλογημένη κόρη τριών μανάδων που άργησε να καταλάβει τα δώρα της αιώνιας γυναίκας, που πρόωρα  εναπόθεσε στα πόδια της - άγνωστο γιατί - σε ένα ταξίδι που τελειωμό θα έχει την ώρα που θα αγκαλιάσω τη μεγάλη μάνα …

Ραχήλ  (ή Creat-ion) το σούρουπο καθίσαμε για ώρα με κολλημένα γυμνά μπράτσα σ' εκείνο το παγκάκι, μες τη σιωπή μια transference απόκοσμη με μύησε σε όσα με τη σειρά μου θα έδινα και στη δική μου κόρη…

Αθηνά  (περήφανη γυναίκα) τα χρόνια που με άφηναν στην αγκαλιά σου, σαν μια δοκιμή εγκατάλειψης, τα έκανες αγάπη, και ήταν οι ιστορίες για το αντάρτικο της Κρήτης, οι αδικίες για «τους  μαύρους της Αμερικής», τα σινεμά σε αττικούς κήπους με τον Μπρους Λι να κλωτσάει τον αέρα ημίγυμνος, και  «’συ αλώβητη θα μείνεις» μου χες πει, όταν μεγάλωσα λιγάκι, κι ήταν η ώρα του αποχαιρετισμού… θα έρθω να σε δω, το ξέρεις…

 Ζωή (εσύ μου έδωσες ζωή) και ήταν σκληρά τα χρόνια που σε αγαπούσα χωρίς επιλογή.. κι έγιναν ήσυχα τα βράδια μου όταν κατάλαβα πως εκείνο το γέλιο που τραντάζει την πιο ιερή στιγμή είναι δικό σου –και το αγάπησα, ξανά, κάθε φορά που ξετινάζω τον καθωσπρεπισμό τους και όλα όσα σε στενοχώρησαν που δεν κατάφερες να μου εμφυσήσεις… Θα σ αγαπώ - μια μερα, θα το νιωθεις…