55 άνθρωποι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι

Το τραπέζι ήταν στρογγυλό γιατί η ομήγυρης κοιτούσε απευθείας στα μάτια.

Μετά από δυο χρόνια είδα την Κατρίνα από την Ρωσία και χάρηκα που είναι ζωντανή.

Μερικοί είμαστε παλιοί γνώριμοι. Πολλές φορές οι συζητήσεις στους διαδρόμους θυμίζουν τη διαστροφή πυγμάχων που δείχνουν ο ένας στον άλλον τα σημάδια παλιότερων τραυμάτων γελώντας.

Γνώρισα την Βάνια, μια γυναίκα διαμάντι κοφτερό, από το Μαυροβούνιο, ήθελε να μάθει για τα λεφτά του Μιλόσεβιτς, Δουλεύει για την Διεθνή Διαφάνεια και αναρωτιέται γιατί η Τράπεζα Πειραιώς έδωσε δάνειο στον Πρωθυπουργό της ύψους 1,5 εκατομμυρίου χωρίς εγγυήσεις. Φαντάζεται κανείς;

Δίπλα της ένας άντρας ευθυτενής – ο μόνος εκδότης εφημερίδας στο Μαυροβούνι που κάνει κριτική. Έχει φάει ξύλο και από την Μαφία και από την κυβέρνηση. Παράπονο δεν έχει! Το ξύλο είναι το ίδιο άσε που σε κάποιες χώρες και η ΜΑφια είναι η ίδια με τις Κυβερνήσεις.

Η παρέα από τη Ρωσία ήταν μεγαλύτερη κι έχουν τόσα να πουν. Η ανθρώπινη ζωή εκεί είναι τόσο φτηνή όσο ένα πακέτο τσιγάρα...

Λίγο πιο αριστερά ο Κ. από την Τσεχία, ρόμα, (υπάρχουν λεξικά που δεν συμπεριλαμβάνουν αυτή την λέξη, τσιγγάνος λοιπόν) Μάτια τεράστια καφέ ζεστά. Μιλά με πάθος και αγάπη για τα παιδιά, τις ομαδικές εξώσεις, τις ακούσιες στειρώσεις γυναικών από τα νοσοκομεία, την φτώχια, τον αναγραμματισμό. Μιλά και δεν αξιώνει τίποτα για τον εαυτό – θέλει ένα καλύτερο μέλλον για τους ανθρώπους του.

Δίπλα ο λίγο εκκεντρικός Χ. Ούτε χώρα ούτε όνομα μπορώ να πω. Μίλαγε και σιγά-σιγά αναφερόταν σε αναρίθμητες εμπειρίες ξυλοδαρμού, φορολογικών και οικονομικών ελέγχων, απειλές κατά της οικογένειας.

Κάπου στο κέντρο ο Μίκαελ από Αρμενία. Εδώ να δεις Υπουργείο Δικαιοσύνης! Οι περισσότεροι από μας είχαμε κακοποιηθεί από το Υπουργείο που ορίζει το Σύνταγμα μιας χώρας να προστατέψει τους ανθρώπους της...

Οι πιο πολλοί από μας μιλήσαμε για ελεγχόμενα ΜΜΕ. Για ειδήσεις που ΄χανονται που τροποποιούνται για συνεργασίες αστυνομικών και δημοσιογράφων.

Απέναντι η Εβίτα μας μιλά για τις ομιλίες μίσους κατά ομοφυλοφίλων στη χώρα της. Για τους δικούς της «κουλίες» και «πιτοκοπίτιδες» μας μιλά για την οικονομική ανέχεια στην οποία βύθισαν τον οργανισμό της μετά από εκστρατεία συκοφάντησής του.

Να και η φίλη από την «...». Την απείλησαν ότι αν πάει στο ΣτΕ θα την συλλάβουν κατά την επιστροφή της στην χώρα.

Να και ο γνωστός από την Τουρκία, εκεί πιο επικίνδυνο εινια να κρατάς κάμερα πάρα όπλο.

Να και οι συνάδελφοι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όποιος ανέλαβε θέματα μετανάστευσης τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παρά ορισμένων εξαιρέσεων την είχε και έχει άσχημα.

Το θέμα των γυναικών και παιδιών παραμένει από τα πιο αθόρυβα. Μια μικρή φήμη εδώ, ένα γελάκι περιπαιχτικό εκεί, ένα υποτιμητικό σχόλιο παραπέρα, ένα γραφείο κοινωνικής πρόνοιας που οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοι υποτιμούν τα θύματα, κάνει καλύτερα την δουλεια... Βλέπετε η συνωμοσία της σιωπής εινια αποτελεσματικότερη και από 1000 μαφιόζους με εντολή να σκοτώσουν

Οι πιο Ευρωπαίοι,καταγγέλλουν την Ένωση, εκεί που το κεκτημένο θεωρείται δεδομένο αλλά μετά την ένταξη μιας χώρας δεν ελέγχει ουδείς την συνεχη εφαρμογή του...
Δεν είδατε τι πάθαμε και εμείς αμέσως μετα την υπογραφή;

Οι ΕυρωπαΪκές κυβερνήσεις πρωτοστατούν με πιο εκλεπτυσμένους τρόπους καταστολής, κακοποίησης, υποκρισίας, καταδίωξης και ελέγχου της ελεύθερης δράσης των υπερασπιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξάρτητων οργανισμών.

Δημιουργούν άλλους οργανισμούς για να τους «φάνε».
Ελέγχουν τα ΜΜΕ και τις ειδήσεις.
Αφήνουν δυσφημιστικά σχόλια να διαρρεύσουν.
Πτωχεύουν οργανισμούς και άτομα
Κάνουν έλεγχους τακτικούς για να βρουν ΤΙΠΟΤΑ. Τρώνε έτσι τον χρόνο, την υπομονή, την αντοχή, τους πόρους ενεργών πολιτών στο ΤΙΠΟΤΑ με πρόσχημα το ΚΑΤΙ του φορολογούμενου πολίτη που στα χέρια τους γίνεται ΜΗΔΕΝ.

Κάπου εκει και ο επιτροπος Χαμμαμπεργκ,
[ http://www.coe.int/t/commissioner/Viewpoints/default_en.asp ]

...ένας βαθια δημοκρατικος άνθρωπος, ξεκινησε ως δημοσιογραφος μετα έγινε υπερασπιστης των ανθρωπινων δικαιωματων ο ίδιος με εντονη προσωπικη εμπειρια στα πεδια.



Τις επόμενες μέρες θα γίνουν δράσεις αναφορικά με τη συνάντηση στο ΣτΕ και θα σας γράψω αναλυτικά.

Ένιωσα ότι το στρογγυλό τραπέζι εκεί, είχε ένα δακτύλιο εδώ στην Κύπρο. Ένιωσα τη θέρμη και την υποστήριξη σας η οποία δεν ήταν μόνο προσωπική. Σας ευχαριστώ. Οι άνθρωποι στο Απανέμι το ίδιο.



Μια 30λεπτη συνέντευξη έκλεισε με την ερώτηση της δημοσιογράφου

«Τι σε κάνει να συνεχίζεις;»

«Στην αρχή, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζει κανείς τί τον περιμένει πραγματικά.
Μετά δεν έχει άλλη επιλογή...»

.