Ενα γενέθλιο ποιήμα για την Tζούλια

Σε γνώρισα, σε φίλησα, σ’ αγάπησα εντέλει,
Την ώρα που σε αγκάλιαζα έπαιζε ένα τέλι.
Ταξίδευα για να σε βρώ,
Κι ήταν μοιραίο να ξενιτευτώ.

Πρώτο ταξίδι ένα ταξί, στον Πύργο ήμασταν μαζί.
Στο δεύτερο άλλαζα ζωή, σε αγαπούσα με κορμί.
Στο τρίτο δε φοβήθηκα, μα να πονάς αρνήθηκα.
Στου Πάσχα την οχλοβοή, ήσουν καλή και τρυφερή.

Εκεί που οι λέξεις τους, μισές – μισές Ελληνικές,
Οι υπόλοιπες μοιάζουν Αγγλικές,
Το δέρμα τους είναι σκοτεινό, το ύψος τους είναι πολύ μικρό,
Έμεινες για πολύ καιρό.

Γιορτή σα σήμερα ξανά,
Κι έχω καμένα τα φτερά.
Μα σ’ αγαπώ, και ξόρκι στήνω δυνατό,
Να μη πονάς πόνο τυφλό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Χρήστος Φιλίππου