Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Άρση ανακωχής ή μια ανανεωμένη συνθήκη συμβίωσης;

Φαίνεται πως τα άσπρα σεντόνια της πολυκατοικίας μου μαζεύτηκαν βιαστικά λόγω της αναμενόμενης βροχής κι έτσι ανεστάλη η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων.

Κοιτώντας τον ουρανο γκριζο έξω από την μπαλκονόπορτα, έκατσα μπροστά από τον υπολογιστή κι άπλωσα ένα σεντόνι μεγέθους Α4.

Το μοιρασα χερι-χερι, πόρτα-πόρτα. Έκατσα και πάλι, δίπλα στον υπολογιστή κοιτώντας κάθε λίγο έξω ελπίζοντας να δω μια βενετσιάνικη μπουγάδα να ενωνει κάποιο διπλανό διαμέρισμα με το δικο μου - μήπως από τα 24 διαμερίσματα, κάποιος βγει κι απλώσει έστω ένα μικρό λευκό σεντόνι.





Ονομάζομαι XXXXXXXX και μένω μαζί με την κόρη μου και την σκυλίτσα της στο XXXXXX της πολυκατοικίας μας εδώ και XXXXXX. Είμαι δηλαδή γειτόνισσά σας.

Επικοινωνώ μαζί σας γιατί εκφράστηκαν παράπονα στην ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος το οποίο ενοικιάζω ότι η σκυλίτσα μας ενοχλεί. Ξαφνιάστηκα γιατί η σκυλίτσα μας δεν γαβγίζει και δεν ενοχλεί με θορύβους. Έμαθα όμως από την τηλεφωνική επικοινωνία ότι πριν 10 λεπτά είχε λερώσει τα σκαλιά με ακαθαρσίες.

Ουδέποτε είχα την παραμικρή διάθεση να προκληθούν προβλήματα καθαριότητας στους κοινόχρηστους χώρους. Λυπάμαι πραγματικά αν η σκυλίτσα διέφυγε της προσοχής μας σήμερα, για λίγα λεπτά. Είχε ξανασυμβεί πριν λίγους μήνες ακόμα μια φορά όταν κατεβαίνοντας εκείνη από τις σκάλες και εμείς με το ασανσέρ, λέρωσε τα σκαλιά. Καθαρίσαμε αμέσως όταν το αντιληφθήκαμε.

Λυπάμαι που σήμερα το άτομο αυτό επέλεξε να επικοινωνήσει πρώτα με την ιδιοκτήτρια και όχι μαζί μου, ζητώντας την παρέμβαση της για απομάκρυνση του σκύλου. Ξέρετε, αν μου χτυπούσε το κουδούνι θα το φροντίζαμε αμέσως και θα γινόμαστε διπλά προσεκτικές την επόμενη φορά για να μην επαναληφθεί.

Η σκυλίτσα ονομάζεται XXXXXX κι ήρθε στο διαμέρισμα 3 μήνες μετά από μας. Είναι μέλος της οικογένειας μας. Είναι η συντροφιά της κόρης μου και ένας λόγος ακόμα να θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι. Ανακαλύψαμε και εμείς ότι αρχικά δεν είναι εύκολη η συγκατοίκηση με ένα σκύλο και έπρεπε να κάνουμε πολλές αλλαγές στο καθημερινό μας πρόγραμμα επειδή εκτός από φροντίδα και αγάπη χρειάζεται γνώση που την αποκτήσαμε σταδιακά. Ιδιαίτερα όταν την φροντίδα αυτήν την έχει αναλάβει με υπευθυνότητα εξ’ολοκλήρου μια νεαρή γυναίκα XXXX χρονών, είναι ένα καθημερινό σχολείο ζωής ανυπολόγιστης αξίας.

Σήμερα έλαβα διορία μιας βδομάδας να φύγει ή εκείνη ή εμείς! Ζήτησα να ξανασυζητηθεί το θέμα σε 2-3 μέρες κάτω από καλύτερες συνθήκες, με ψυχραιμία.

Πιστεύω ότι μπορεί να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί όλους. Αν σας δημιουργεί άλλα προβλήματα τα οποία δεν γνωρίζω σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο XXXXXXX ή αφήστε μου ένα σημείωμα στο ταχυδρομικό κουτί.

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα αυτής συζήτησης, είτε δοθεί η ευκαιρία να με γνωρίσετε είτε όχι, είτε θεωρείτε ότι πρέπει να φύγει ένα σκυλί από κάποιο διαμέρισμα μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του, είτε είστε αντίθετοι και συνεχίσετε να χαίρεστε να το βλέπετε χαρούμενο να τρέχει στο απέναντι χωράφι 2-4 φορές τη μέρα (γιατί αυτή είναι και η μόνη επαφή που σας επέβαλε η ΧΧΧΧΧΧ) είναι σημαντικό να σας πω ότι:

Είναι αντίθετο με όσα πιστεύω να δεχτώ αμαχητί ένα τέτοιο τελεσίγραφο.
Να δεχτώ δηλαδή πως δεν υπάρχουν άλλες συμβιβαστικές λύσεις και να μην εξαντλήσω όλα τα δυνατά περιθώρια.
Μου είναι αδιανόητο να δεχτώ ως "επιλογή" να εκδιωχθεί ένα μέλος της οικογένειας μου από τη ζωή μας.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορώ να υποστηρίξω μια τέτοια απόφαση όταν κοιτώ την κόρη μου στα μάτια ή τον εαυτο μου στον καθρέφτη.
Άρα, η επόμενη επιλογή που προσφέρθηκε είναι να μετακομίσω!
Ξερετε κι αυτή μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτώ αμαχητί. Την απαίτηση δηλαδή να μετακομίσουμε (είτε έχει το νομικό δικαίωμα να την εκφράζει είτε όχι)εν μέσω μιας πολύ σημαντικής σχολικής χρονιάς και λίγο πριν τα Χριστούγεννα - έτσι τιμωρητικά γιατί λέρωσε το σκυλί μας τα σκαλιά της πολυκατοικίας.

Κυρίως δεν έχω πειστεί πως αυτό το ανώνυμο τηλεφώνημα σας αντιπροσωπεύει όλους και όλες σας και πως δεν πρέπει να γνωρίζετε τι γίνεται στο χώρο της πολυκατοικίας.

Βλέπετε νομικά το θέμα είναι απλό. Πάντα είναι σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Συνήθως αν δεν υπάρξει συμβιβασμός ή αλληλοκατανόηση απλά θα χρονίσει, με χαμηλότερης ποιότητας σχέση και επικοινωνία εντός των ίδιων πάνω-κάτω χρονικών πλαισίων.
Εμείς θα αποχωρήσουμε, αλλά όχι κάτω από την παρούσα πίεση,
Όσοι δεν μας θέλουν εδω, θα έχουν ένα άλλο ένοικο να αντιπαθήσουν συντομα, αλλά όχι τόσο άμεσα.

Αυτο είναι που θέλουμε απο τους γειτονες μας;
αυτο είναι που μας αξίζει;

Νομικά ήταν και είναι απλό. Ηθικά όμως;

6 σχόλια:

Νάσια είπε...

Πριν από μερικά χρόνια μια φίλη μου αναγκάστηκε να μετακομίσει από το σπίτι που ενοικίαζε για τον ίδιο λόγο. Στη συνέχεια δυσκολεύτηκε πολύ να βρει καινούριο χώρο γιατί θα είχε μαζί της το σκυλάκι της. "Το μεγαλύτερο ρατσισμό στην Κύπρο τον βιώνουν τα ζώα", μου είχε πει.
Λίγους μήνες αργότερα έχανα το δικό μου σκυλί από φόλα...

Κοινότοπο, ίσως, αλλά οι άνθρωποι που δεν αγαπούν τα ζώα είναι άνθρωποι που δυσκολεύονται να αγαπήσουν ο,τιδήποτε. Κι όσοι δεν αγαπούν δεν μπορούν να συνομιλήσουν με τον άλλο, δεν μπορούν να συμφιλιωθούν μαζί του, δεν μπορούν να αναζητήσουν λύσεις, δεν μπορούν να μοιραστούν. Περιμένουν, όπως γράφεις, τον επόμενο που θα αντιπαθήσουν...

Καλά ξεμπερδέματα σου εύχομαι.

rose είπε...

την ώρα που μου πρόσφερες παρήγορα λόγια εδω, ήμουν στο μπλοκ σου και εισπρατα διπλα την ευλογια

:-)

σ ευχαριστω και για τα δυο

Λεμέσια είπε...

Είσαι σίγουρη, ότι νομικά δικαιούνται να δίνουν τέτοιο τελεσίγραφο; Ακόμη και στην Κύπρο, κάποιος κανονισμός θα πρέπει να υπάρχει για τέτοιες περιπτώσεις. Τουλάχιστον μια πίστωση χρόνου, αν είναι δυνατόν!

rose είπε...

Υπάρχει Λεμέσια μου
θα πάμε δικαστικά
στο τέλος θα νικησουν
απλά θα εχω περισσοτερο χρόνο
:-)

ακόμα και στην Κύπρο

παράξενο αλλά όταν το αναρτησα εδω, και το διαβασα ακομα μια φορα σε σκεφτομουν και έμοιαζε να μιλω για το κυπριακο

:-(

rose είπε...

υπάρχει τοση τοξικότητα γύρω
παντου

κλαιω και πονουν οι αδενες στο λαιμο

ειναι που τα περισσοτερα χυνονται προς τα μεσα

γεματα απορία και αναζητώντας επαναπροσδιορισμο

ruth_less είπε...

Καλά... Δεν χωρούσε το μυαλό μου τι διάβαζα και χρειάστηκε να το ξαναδιαβάσω για να καταλάβω!! (Άσε που κι εγώ νόμιζα ότι για το κυπριακό έγραφες για κάποιο λόγο!)

Μα έλεος πιον!! Είναι δυνατόν για ένα μεμονομένο γεγονός να σου επιβάλουν κάτι τέτοιο? either of the two...

Σόρυ που θα γράψω κάτι τέτοιο στο μπλοκ σου, αλλά "να τους χ... " κι εσύ όπως έκανε το σκυλάκι. Και δεν νομίζω να μπορούν τόσο εύκολα να σας αναγκάσουν να φύγετε. Εδώ ξέρω περίπτωση που για μήνες ένοικος δεν πλήρωνε και δεν μπορούσε ο ιδιοκτήτης να τον διώξει!

Άς το καλό νυχτιάτικα, με εκνεύρισαν οι ηλίθιοι!!