Άρση ανακωχής ή μια ανανεωμένη συνθήκη συμβίωσης;

Φαίνεται πως τα άσπρα σεντόνια της πολυκατοικίας μου μαζεύτηκαν βιαστικά λόγω της αναμενόμενης βροχής κι έτσι ανεστάλη η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων.

Κοιτώντας τον ουρανο γκριζο έξω από την μπαλκονόπορτα, έκατσα μπροστά από τον υπολογιστή κι άπλωσα ένα σεντόνι μεγέθους Α4.

Το μοιρασα χερι-χερι, πόρτα-πόρτα. Έκατσα και πάλι, δίπλα στον υπολογιστή κοιτώντας κάθε λίγο έξω ελπίζοντας να δω μια βενετσιάνικη μπουγάδα να ενωνει κάποιο διπλανό διαμέρισμα με το δικο μου - μήπως από τα 24 διαμερίσματα, κάποιος βγει κι απλώσει έστω ένα μικρό λευκό σεντόνι.




Ονομάζομαι XXXXXXXX και μένω μαζί με την κόρη μου και την σκυλίτσα της στο XXXXXX της πολυκατοικίας μας εδώ και XXXXXX. Είμαι δηλαδή γειτόνισσά σας.

Επικοινωνώ μαζί σας γιατί εκφράστηκαν παράπονα στην ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος το οποίο ενοικιάζω ότι η σκυλίτσα μας ενοχλεί. Ξαφνιάστηκα γιατί η σκυλίτσα μας δεν γαβγίζει και δεν ενοχλεί με θορύβους. Έμαθα όμως από την τηλεφωνική επικοινωνία ότι πριν 10 λεπτά είχε λερώσει τα σκαλιά με ακαθαρσίες.

Ουδέποτε είχα την παραμικρή διάθεση να προκληθούν προβλήματα καθαριότητας στους κοινόχρηστους χώρους. Λυπάμαι πραγματικά αν η σκυλίτσα διέφυγε της προσοχής μας σήμερα, για λίγα λεπτά. Είχε ξανασυμβεί πριν λίγους μήνες ακόμα μια φορά όταν κατεβαίνοντας εκείνη από τις σκάλες και εμείς με το ασανσέρ, λέρωσε τα σκαλιά. Καθαρίσαμε αμέσως όταν το αντιληφθήκαμε.

Λυπάμαι που σήμερα το άτομο αυτό επέλεξε να επικοινωνήσει πρώτα με την ιδιοκτήτρια και όχι μαζί μου, ζητώντας την παρέμβαση της για απομάκρυνση του σκύλου. Ξέρετε, αν μου χτυπούσε το κουδούνι θα το φροντίζαμε αμέσως και θα γινόμαστε διπλά προσεκτικές την επόμενη φορά για να μην επαναληφθεί.

Η σκυλίτσα ονομάζεται XXXXXX κι ήρθε στο διαμέρισμα 3 μήνες μετά από μας. Είναι μέλος της οικογένειας μας. Είναι η συντροφιά της κόρης μου και ένας λόγος ακόμα να θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι. Ανακαλύψαμε και εμείς ότι αρχικά δεν είναι εύκολη η συγκατοίκηση με ένα σκύλο και έπρεπε να κάνουμε πολλές αλλαγές στο καθημερινό μας πρόγραμμα επειδή εκτός από φροντίδα και αγάπη χρειάζεται γνώση που την αποκτήσαμε σταδιακά. Ιδιαίτερα όταν την φροντίδα αυτήν την έχει αναλάβει με υπευθυνότητα εξ’ολοκλήρου μια νεαρή γυναίκα XXXX χρονών, είναι ένα καθημερινό σχολείο ζωής ανυπολόγιστης αξίας.

Σήμερα έλαβα διορία μιας βδομάδας να φύγει ή εκείνη ή εμείς! Ζήτησα να ξανασυζητηθεί το θέμα σε 2-3 μέρες κάτω από καλύτερες συνθήκες, με ψυχραιμία.

Πιστεύω ότι μπορεί να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί όλους. Αν σας δημιουργεί άλλα προβλήματα τα οποία δεν γνωρίζω σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο XXXXXXX ή αφήστε μου ένα σημείωμα στο ταχυδρομικό κουτί.

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα αυτής συζήτησης, είτε δοθεί η ευκαιρία να με γνωρίσετε είτε όχι, είτε θεωρείτε ότι πρέπει να φύγει ένα σκυλί από κάποιο διαμέρισμα μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του, είτε είστε αντίθετοι και συνεχίσετε να χαίρεστε να το βλέπετε χαρούμενο να τρέχει στο απέναντι χωράφι 2-4 φορές τη μέρα (γιατί αυτή είναι και η μόνη επαφή που σας επέβαλε η ΧΧΧΧΧΧ) είναι σημαντικό να σας πω ότι:

Είναι αντίθετο με όσα πιστεύω να δεχτώ αμαχητί ένα τέτοιο τελεσίγραφο.
Να δεχτώ δηλαδή πως δεν υπάρχουν άλλες συμβιβαστικές λύσεις και να μην εξαντλήσω όλα τα δυνατά περιθώρια.
Μου είναι αδιανόητο να δεχτώ ως "επιλογή" να εκδιωχθεί ένα μέλος της οικογένειας μου από τη ζωή μας.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορώ να υποστηρίξω μια τέτοια απόφαση όταν κοιτώ την κόρη μου στα μάτια ή τον εαυτο μου στον καθρέφτη.
Άρα, η επόμενη επιλογή που προσφέρθηκε είναι να μετακομίσω!
Ξερετε κι αυτή μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτώ αμαχητί. Την απαίτηση δηλαδή να μετακομίσουμε (είτε έχει το νομικό δικαίωμα να την εκφράζει είτε όχι)εν μέσω μιας πολύ σημαντικής σχολικής χρονιάς και λίγο πριν τα Χριστούγεννα - έτσι τιμωρητικά γιατί λέρωσε το σκυλί μας τα σκαλιά της πολυκατοικίας.

Κυρίως δεν έχω πειστεί πως αυτό το ανώνυμο τηλεφώνημα σας αντιπροσωπεύει όλους και όλες σας και πως δεν πρέπει να γνωρίζετε τι γίνεται στο χώρο της πολυκατοικίας.

Βλέπετε νομικά το θέμα είναι απλό. Πάντα είναι σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Συνήθως αν δεν υπάρξει συμβιβασμός ή αλληλοκατανόηση απλά θα χρονίσει, με χαμηλότερης ποιότητας σχέση και επικοινωνία εντός των ίδιων πάνω-κάτω χρονικών πλαισίων.
Εμείς θα αποχωρήσουμε, αλλά όχι κάτω από την παρούσα πίεση,
Όσοι δεν μας θέλουν εδω, θα έχουν ένα άλλο ένοικο να αντιπαθήσουν συντομα, αλλά όχι τόσο άμεσα.

Αυτο είναι που θέλουμε απο τους γειτονες μας;
αυτο είναι που μας αξίζει;

Νομικά ήταν και είναι απλό. Ηθικά όμως;