Παιδικό δωμάτιο

Στο παιδικό δωμάτιο κρεμάστρες όνειρα
γεμίζουν την ντουλάπα.
Χρώματα άτακτα αλλάζουν καλειδοσκοπικά.
Είναι φορές που το κίτρινο την ξεχειλίζει,
κι η ασημιά βροχή γιατί δεν μένει στατική.

Το παιδικό δωμάτιο με τόπους μυστικούς,
τσεπούλες με καλούδια και θησαυρούς,
τρυπούλες με χαρτάκια και γραπτά,
ξύλινα κουτάκια με κρυφά κλειδιά,
και μια παπουτσοθήκη μπλε-λιλά.
Ανέγγιχτα μένουν για χρόνια
να νιώθεις σιγουριά

Στο παιδικό δωμάτιο πόρτες αόρατες μικρές
είσοδοι σε τόπους μακρινούς και σχέδια με ουρανούς
μια κρύπτη κάτω από χαλί, με σκάλα στριφογυριστή
μια πόρτα προς τη σοφίτα τη φανταστική
και άλλη για το λιλιπούτειο τούνελ που σε χωρεί
σαν γίνεται σαν μια τελεία μικροσκοπική.

Κάτω από το κρεβάτι σου κοιμάται κι ο σαρακηνός
με το ‘να γαλάζιο μάτι και τ’ άλλο καφέ!
Όταν σε παίρνει σαν την γοργόνα του αγκαλιά,
φεύγετε για τα γαλάζια πέλαγα
και το πρωί μιλάς για χάρτες και πολιτισμούς,
άλλους ανθρώπους και λαούς.

Στο παιδικό δωμάτιο, πίσω από τη κουρτίνα, η παιδική σου αγάπη
σου ψιθυρίζει θάματα που θα ‘ρθουνε ξανά
Είναι το πρώτο που θυμάσαι το πρωί.
γιατί έτσι είναι ο έρωτας.
Έτσι και η ζωή...

Στο παιδικό δωμάτιο μια λίμνη γαλαζοπράσινη βαθιά
με βάτραχους, χελώνες και μόνο πράσινα πουλιά
Κι ένα λευκό τούλι σαν πανί, που ο άνεμος γεμίζει
Για να σαλπάρει ο φόβος μακριά,
έξω απ το παράθυρο που βρίσκεται ψηλά.

Στο παιδικό δωμάτιο αλλάζουν οι καθρέφτες
σαν έκθεση πορτρέτων σε γκαλερί
Αλλάζουν μαζί με τις ερωτήσεις για το ποια είσαι εσύ.
Δίπλα τους οι συλλογές από αρώματα, ιριδίζοντα γυαλιά,
παράξενα αντικείμενα από ταξίδια μακρινά,
ένας πύργος μιας πόλης που θες να επισκεφτείς,
μια νεροσφυρίχτρα-παπί,
κι ένα δαχτυλίδι με πέτρα θαλασσί.

Στο παιδικό δωμάτιο τσαμπιά οι προσδοκίες κρέμονται απ’ το ταβάνι
Τις ευλογώ με το νυχτερινό φιλί.
Χαμογελώ, και φέγγουν στο σκοτάδι
σαν τα λαμπιόνια μιας παγανιστικής γιορτής.

Μια μαγισσούλα τσιγγάνα είσαι και ‘συ
Ξυπόλυτη και ελεύθερη, μικρή γυναίκα,
το παιδικό δωμάτιο σου, είσαι εσύ.