Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Παιδικό δωμάτιο





Στο παιδικό δωμάτιο κρεμάστρες όνειρα
γεμίζουν την ντουλάπα.
Χρώματα άτακτα αλλάζουν καλειδοσκοπικά.
Είναι φορές που το κίτρινο την ξεχειλίζει,
κι η ασημιά βροχή γιατί δεν μένει στατική.

Το παιδικό δωμάτιο με τόπους μυστικούς,
τσεπούλες με καλούδια και θησαυρούς,
τρυπούλες με χαρτάκια και γραπτά,
ξύλινα κουτάκια με κρυφά κλειδιά,
και μια παπουτσοθήκη μπλε-λιλά.
Ανέγγιχτα μένουν για χρόνια
να νιώθεις σιγουριά

Στο παιδικό δωμάτιο πόρτες αόρατες μικρές
είσοδοι σε τόπους μακρινούς και σχέδια με ουρανούς
μια κρύπτη κάτω από χαλί, με σκάλα στριφογυριστή
μια πόρτα προς τη σοφίτα τη φανταστική
και άλλη για το λιλιπούτειο τούνελ που σε χωρεί
σαν γίνεται σαν μια τελεία μικροσκοπική.

Κάτω από το κρεβάτι σου κοιμάται κι ο σαρακηνός
με το ‘να γαλάζιο μάτι και τ’ άλλο καφέ!
Όταν σε παίρνει σαν την γοργόνα του αγκαλιά,
φεύγετε για τα γαλάζια πέλαγα
και το πρωί μιλάς για χάρτες και πολιτισμούς,
άλλους ανθρώπους και λαούς.

Στο παιδικό δωμάτιο, πίσω από τη κουρτίνα, η παιδική σου αγάπη
σου ψιθυρίζει θάματα που θα ‘ρθουνε ξανά
Είναι το πρώτο που θυμάσαι το πρωί.
γιατί έτσι είναι ο έρωτας.
Έτσι και η ζωή...

Στο παιδικό δωμάτιο μια λίμνη γαλαζοπράσινη βαθιά
με βάτραχους, χελώνες και μόνο πράσινα πουλιά
Κι ένα λευκό τούλι σαν πανί, που ο άνεμος γεμίζει
Για να σαλπάρει ο φόβος μακριά,
έξω απ το παράθυρο που βρίσκεται ψηλά.

Στο παιδικό δωμάτιο αλλάζουν οι καθρέφτες
σαν έκθεση πορτρέτων σε γκαλερί
Αλλάζουν μαζί με τις ερωτήσεις για το ποια είσαι εσύ.
Δίπλα τους οι συλλογές από αρώματα, ιριδίζοντα γυαλιά,
παράξενα αντικείμενα από ταξίδια μακρινά,
ένας πύργος μιας πόλης που θες να επισκεφτείς,
μια νεροσφυρίχτρα-παπί,
κι ένα δαχτυλίδι με πέτρα θαλασσί.

Στο παιδικό δωμάτιο τσαμπιά οι προσδοκίες κρέμονται απ’ το ταβάνι
Τις ευλογώ με το νυχτερινό φιλί.
Χαμογελώ, και φέγγουν στο σκοτάδι
σαν τα λαμπιόνια μιας παγανιστικής γιορτής.

Μια μαγισσούλα τσιγγάνα είσαι και ‘συ
Ξυπόλυτη και ελεύθερη, μικρή γυναίκα,
το παιδικό δωμάτιο σου, είσαι εσύ.

12 σχόλια:

ruth_less είπε...

Με συγκλόνισες!

Στο παιδικό της δωμάτιο εύχομαι όλες οι προσδοκίες να πάρουν ζωή, τα πιο όμορφα χρώματα να βάψουν τους τοίχους... να μην έχει πόρτες, μόνο παράθυρα για να κοιτάζει το γαλάζιο του ουρανού... κι όταν μια μέρα γίνει Γυναίκα, να κοιτάζει άφοβα μέσα και να βλέπει πάντα την αγάπη σου να την καλοσωρίζει.

Σας αγαπώ...

rose είπε...

τώρα που το "απανεμι" μου έγινε "με πανια", αλλάζω ρότα, και πρωτα στις διεθνείς ημέρες θα γιορτάζω τα πιο κοντινά

το ξερεις, σ' αγαπώ

Άνεμος είπε...

Και τα πανιά έγιναν κουρέλια...
*δ***υ*

rose είπε...

όχι τα δικά μου πανιά "Άνεμε"
δεν έγιναν κουρέλια...

ελπίζω ούτε τα δικά σου

[δεν καταλαβαίνω την τελευταία λέξη]

faraona είπε...

Να είναι γερή ,δυνατή και χαρούμενη εύχομαι!

rose είπε...

ευχαριστω Φαραώνα μου

Λεμέσια είπε...

Τι όμορφος αυτός ο μαγικός κόσμος του παιδικού δωματίου...Αποπνέει έναν αέρα ελευθερίας και ταυτόχρονα θαλπωρής, τον οποίο σίγουρα θα θυμάται πάντα με γλυκιά νοσταλγία στο μέλλον...

Να τη χαίρεσαι!

Σκουλουκούιν είπε...

Πολύ ωραία αυτά που λες, αυτό το νυχτερινό φιλί, το θυμάμαι ακόμα... είναι μοναδικό... Τώρα μου θύμισες οτι πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι κι εγώ πως να φτιάξω το παιδικό δωμάτιο.

rose είπε...

Λεμεσια μου ευχαριστω. ετοιμάζω ενα κείμενο - παρωδία μιας μελέτης μου για τους συμβολισμους του παραμυθιου "η ωραία κοιμωμένη" για να μπει εδω..

νομιζω θα το απολαυσεις

rose είπε...

Σκουλουκούι,
αν καταλαβα περιμενεις νέες αφίξεις :-)
το καλο με το παιδικό δωματιο είναι οτι μονο στην αρχη το φτιαχνεις εσυ, μετα το φτιαχνουν [χαλώντας 'το ενίοτε] μόνα τους τα παιδιά
:-)
καλη εμπνευση!

Okyalos είπε...

Το παιδικό δωμάτιο, χώρος ασυλίας.

rose είπε...

θυμαμαι ότι έκανα σπιτάκι απο χαρτόκουτα στην αυλη για τον ιδιο λόγο. να εχω τον προσωπικο, ιδιωτικο μου χώρο, το "σπιτι" και άσυλο μου